نگاه هفته: مجموعه اخبار و رویدادهای هفته در شهرهای کردستان

نسان نودینیان:

مراسمهای روز کارگر
برگزاری راهپیمایی روز جهانی کارگر در سنندج: یازدهم اردیبهشت ماه راس ساعت ١٩ کارگران و فعالین کارگری با راهپیمایی در طول خیابان گلشن این شهر، مراسم روز جهانی کارگر را گرامی داشتند. در این مراسم حاضرین با برافراشتن پلاکارد و سر دادن شعارهایی از قبیل “نان، مسکن، آزادی” و “کارگر زندانی آزاد باید گردد” و…. مسیر خیابان گلشن را از جلوی دبستان استقلال به سمت چهارراه گلشن راهپیمایی کردند.

برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در شهر بانه: روز پنج شنبه یازدهم اردیبهشت مراسم روز جهانی کارگر با حضور شماری از زنان و مردان برابری طلب در شهر بانه برگزار گردید .در ابتدا از طرف مجری برنامه خیر مقدم به حضار گفته شد و سپس سرود انتر ناسیونال سرود همبستگی طبقه کارگر خوانده شد و سپس یک دقیقه سکوت برای احترام به همه کسانی که در راه ازادی و برابری انسانها فداکاری کرده و جان باخته اند اعلام گردید . با قطعه شعری سکوت شکسته شد. تاریخچه اول ماه می از طرف یکی از حضار قرائت گردید و بعد از ان یکی از شرکت کنندگان به سخنرانی در مورد روز جهانی کارگر پرداخت. وی با اشاره به جهانی بودن سرمایه و سرمایه داری ، طبقه کارگر را نیز جهانی معرفی کرد و پیروزی نهایی را در اتحاد طبقه کارگر در سطح وسیع جهانی اشاره نمود وی تعیین دستمزد چند برابر زیر خط فقر را فاجعه بار خواندند و عدم دخالت نمایندگان واقعی کارگران در تعیین حد اقل دستمزدو حضور تنها نماینده کارفرما در این تصمیم گیری را عامل نادیده گرفتن حقوق واقعی کارگران خواندند. وی همچنین بر تشکل یابی کارگران تاکید کرده و و پیروزی این طبقه را در گرو داشتن تشکل مستقل کارگری خواندند. در پایان قطعنامه پانزده ماده ای را یکی از شرکت کنندگان به حضار ارائه نمود و هر بند از ان مورد تشویق شرکت کنندگان قرار میگرفت . با شیرینی و چای و میوه از حاضرین پذیرایی شد
.
برگزاری اول ماه مه در پاوه: فعالین کارگری شهرستان پاوه با پخش شیرینی در میان کارگران سد داریان و قرنی اول ماه مه (روز جهانی کارگر) را گرامی داشتند. این حرکت فعالین کارگری با استقبال گرم کارگران روبرو شد. همچنین در سطح شهر پاوه، نودشه و نوسود از کارگران نانواها، شهرداری و اداره برق با پخش شیرینی استقبال گردید. همچنین کارگران سد داریان و اداره برق با نصب پلاکارد اول ماه مه، از این روز استقبال کردند.

جلوگیری از برگزاری مراسم اول ماه مه در سندیکای کارگران خباز سنندج: عصر روز پنجشنبه جمع کثیری از کارگران خباز سنندج با حضور در سندیکای این صنف قصد برگزاری مراسم مستقل روز جهانی کارگر را داشتند که نیروهای امنیتی و لباس شخصی با حمله به این مراسم از برگزاری آن ممانعت به عمل آوردند و اقدام به تهدید و ارعاب کارگران نمودند. آنان از کارگران خواستند تا محل سندیکا را ترک کنند اما با مقاومت کارگران روبرو شدند. کارگران ضمنا اعلام نمودند اگر “یدالله صمدی” را از بازداشت آزاد نکنند در مقابل فرمانداری دست به تجمع خواهند زد. لازم به ذکر است که عصر روز پنجشنبه یدالله صمدی دبیر سندیکای خبازان به اداره اطلاعات نیروی انتظامی احضار و تا ساعت ۲۰در بازداشت به سر می برد.

فولاد گیلان: کارگران فولاد گیلان در شهر صنعتی رشت روز پنجشنبه اول ماه مه را تعطیل کرده و بر سر کار نرفتند. زیرا این کارگران میگویند این روز باید تعطیل رسمی اعلام شود.

برگزاری جشن روز کارگر در کارخانه زمزم کرمانشاه: پنج شنبه ١١ اردیبهشت جمع کثیری از کارگران کارخانه نوشابه سازی زمزم کرمانشاه با حضور در محوطه این شرکت، روز جهانی کارگر را جشن گرفتند. در این مراسم کارگران ضمن تبریک و شادباش به یکدیگر، در باره تاریخچه اول ماه مه، اتحاد و همبستگی و اهمیت این روز در بیان مطالبات و خواسته های شان؛ و اعتراض به شرایط موجود با دست از کار کشیدن کارگران در تمام نقاط دنیا و شرکت در تظاهرات خیابانی، صحبت کردند. مراسم اول ماه مه کارگران شرکت زمزم کرمانشاه با پذیرائی و صرف شیرینی و شور و شادی حاضرین پایان یافت. (منابع؛ اتحادیه آزاد کارگران ایران. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری)

قطعنامه کارگران شهر سقز به تاریخ اول ماه مه ۲۰۱۴برابر با ۱۱اردیبهشت ۱۳۹۳
امسال در حالی به پیشواز اول ماه مه روز جهانی کارگر می رویم، که سرمایه داری جهانی بیش ازپیش دربحران فرو رفته است. دیگر دوران رونق سرمایه سپری شده است و سرمایه بحران زا با بحرانی دائمی دست به گریبان است. سرمایه برای سرپا نگه داشتن تولید ارزش اضافی، بیش ازپیش به ستون و پایه اصلی خویش یعنی به نیروی کار هجوم می برد، سطح معیشت کارگران را پایین می آورد وآنان را دسته دسته اخراج می کند. سلطه رفرمیسم بر جنبش کارگری و نبود تشکل های کارگری نیز زمینه را برای این یورش سرمایه به اردوی کار تسهیل کرده است. اما در ایران، وضع از این به مراتب اسفناک تر و فاجعه بارتراست، زیرا سرمایه داری، با اتکا به اهرم های مختلف از جمله فشار بر فعالان کارگری و کارگران آگاه، تحمیل بی حقوقی کامل برتمام کارگران، پایین نگه داشتن دستمزدها و بیکارسازی عظیم، فشار مضاعفی به کارگران تحمیل می کنند. کارگران به واسطه پایین بودن دستمزد وسطح معیشت به اضافه کاری و در بسیاری از موارد به مشاغل دوم و سوم تن می دهند. در این میان سرمایه داران در مقابل مطالبه امنیت شغلی، کارگران را بی وقفه مورد حمله قرار می دهند. با توجه به وضعیت کنونی کارگران در ایران، ما شعار محوری مراسم اول ماه مه امسال را به جهت اهمیت آن برای زندگی و معیشت کارگران « مبارزه سراسری برای افزایش دستمزد، اخراج و بیکارسازی» قرار داده ایم. ما معتقدیم حمله به کارگران و دستگیری آنان به جرم مطالبات خود توسط عوامل سرمایه به هم طبقه ای هایمان آخرین بار نبوده و نخواهد بود. درعین حال، ما کارگران دریافته ایم که مقابله با یورش سرمایه تنها و تنها در سایه سازماندهی سراسری کارگران امکانپذیر است. ما معتقدیم در نبود این سازماندهی است که سرمایه همواره و بی امان ضربات وحشیانه خود را بر پیکر طبقه کارگر فرود می آورد. افزون براین، ما درعین آن که خود را متعهد وملزم می دانیم که درصف مقدم مبارزه برای خواست ها ومطالبات روزمره کارگران قرارگیریم، براین باوریم که رهایی نهایی طبقه کارگر ازسیه روزی ونکبتی که نظام سرمایه داری به طبقه کارگر تحمیل کرده است در گرو مبارزه برای لغو کارمزدی است.

با توجه به موارد فوق ما کارگران خواسته ها و مطالبات خویش را به شرح زیر اعلام می کنیم:
۱ـ اول ماه مه روز جهانی کارگر، کارگران همراه با خانواده هایشان بتوانند بدون نیاز به کسب مجوز، بدون کنترل ومزاحمت پلیس این روز را براساس سنت های جهانی آن برگزار کنند.
۲ـ بحران سرمایه داری به یکی از حادترین مراحل خود رسیده است، کارخانه های دولتی یکی پس از دیگری به بخش خصوصی فروخته می شود و کارگران را دسته دسته تحت عنوان بازخرید و یا با استناد به بند ح از ماده ۲۱ قانون کاردر واقع اخراج می کنند، به طوری که اکنون اخراج و بیکاری به عاملی خانمان سوز برای زندگی کارگران تبدیل شده است. ما کارگران را فرا می خوانیم که فریب وجوهی که تحت عنوان حق سنوات داده می شود را نخورند و با مقاومت متحدانه در برابر اخراج خواستار اشتغال دائم و امنیت شغلی شوند.
۳ـ ما کارگران خواهان لغو فوری کلیه قوانین و مصوبات ضد کارگری موجود از جمله قراردادهای موقت کار، قرارداد یک سویه، قرارداد اجباری که این روزها توسط شرکتهای پیمانکارمنعقد می گردد. ۴ـ در نبود تشکلهای خود ساخته کارگری دستمزد بر اساس واقعیت های موجود یک زندگی امروزی تعیین نمی شود، ما خواهان تعیین دستمزد بر مبنای یک زندگی امروزی برابر با تورم موجود و لغو بخشنامه شورای عالی کار در مورد حداقل دستمزد تعیین شده سال ۱۳۹۳ هستیم.
۵ـ حقوق معوقه کارگران باید یکجا وفوری همراه با خسارت آن پرداخت گردد. دولت و مجریان قانون حق ندارند حقوق معوقه کارگران را به اقساط تبدیل کنند. ما خواستار بازداشت کارفرمایان خاطی تا وصول حقوق های معوقه کارگران هستیم.
۶ـ ما کارگران خواهان کاهش ساعات کار برای تامین اوقات فراغت درقالب دوروز تعطیل متوالی درهفته هستیم.
۷ـ بیمه بیکاری از دستاوردهای مبارزات پیشین کارگران جهان است. ما خواهان برخورد مناسب با شأن و منزلت انسانی با بیکاران و بیمه بیکاری مکفی و متناسب با سطح زندگی امروزی به کلیه افراد بیکار از جمله زنان و مردان تا زمان ارائه کار مناسب از سوی دولت هستیم و صندوق بیمه بیکاری موظف است به کارگرانی که بیمه بیکاری دریافت می کنند، عیدی پرداخت نماید.
۸ـ کارگران بیکار در بی حقوقی مطلق به سر می برند، بسیاری از آنان در معرض فروپاشی خانواده هایشان قرار دارند، بارها شاهد کشته شدن فرزندان به دست کارگران بیکار بوده ایم، بارها شاهد فحشا و تن فروشی زنان و دختران از بین همین کارگران بیکار بوده ایم، در نبود کار، کارگران بیکار مورد انواع سوء استفاده ها قرار می گیرند. آنان به حمایت هم طبقه ایهای شاغل شان نیاز دارند. ما کارگران شاغل را به حمایت از همکاران بیکارشان فرا می خوانیم. ما خواهان ممنوعیت اخراج ها و بازگشت فوری کارگران بیکار بر سر کارشان هستیم
. ۹ـ کارگران بازنشسته به لحاظ سطح زندگی و معیشت در وضعیت مشتقت بار و رقت انگیزی به سر می برند. زندگی کارگران بازنشسته به هیچ وجه در شأن زندگی انسان امروزی نیست. ما خواهان تأمین زندگی کارگران بازنشسته و خانواده هایشان هستیم. به طوری که کارگران بازنشسته به واسطه نازل بودن سطح معیشت بعد از عمری کار مجبور به اشتغال مجدد نباشند
. ۱۰ـ کودکان در کارگاه های نمور و زیرزمینی ودرخیابان ها به عنوان ارزان ترین کارگران به کار گرفته می شوند، دولت موظف است تا به خانواده های که نان آور آنان کودکان هستند حقوق و مزایا شایسته یک زندگی امروزی فارغ از تعلقات خانوادگی پرداخت نماید و کودکان باید با هزینه دولت مشغول به تحصیل شوند
. ۱۱ـ زنان کارگر در مقایسه با مردان از حقوق و مزایا و فرصت های شغلی کمتری برخوردارند. ما خواهان رفع تبعیض از زنان و برخورداری آنان از دستمزد و مزایای برابر در ازای کار برابر با مردان وهمچنین خواهان لغو آپارتاید جنسی وبرابری کامل حقوق زنان با مردان درتمام عرصه های زندگی اجتماعی هستیم. زن، همسر یا مادر بودن نباید مانع اشتغال و یا ارتقای شغلی زنان باشد. شرایط کاری زنان باید به گونه ای باشد که امکان تلفیق مسئولیت مراقبت از فرزندان را با کار در بیرون از خانه فراهم کند. ما خواهان قوانین حمایتی برای اشتغال و نیز امنیت و ارتقای شغلی زنان در محیط کار و تمام عرصه های زندگی هستیم
. ۱۲ـ مبارزات متحدانه معلمان اخیراً شکل گسترده و نوینی به خود گرفته است. ما معتقدیم معلمان فقط در سایه ایجاد تشکل های خود ساخته سراسری می توانند به خواسته های خویش دست یابند.
۱۳ – صدورحکم شلاق از طرف قوه قضائیه برای یک معلم، صدور حکم شلاق برای یک جامعه است، ما کارگران ضمن محکوم کردن این جنایت، هیچ وقت آن را فراموش نخواهیم کرد.
۱۴ـ کارگران در سراسر جهان، بدون تبعیض و برتری نژادی و هرگونه حس ناسیونالیستی حق کار و زندگی دارند. ما خواهان تأمین حقوق سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کارگران مهاجر در سراسر جهان می باشیم.
۱۵ـ ما کارگران خواهان آزادی ایجاد تشکل های کارگری، آزادی اعتصاب، تجمع و راه پیمایی، آزادی بی قید و شرط سیاسی، آزادی مطبوعات و آزادی کلیه زندانیان سیاسی و کارگران زندانی هستیم.
۱۶ـ ما کارگران، حمله به بند زندانیان سیاسی که هر چند هفته یک بار توسط نیروهای امنیتی صورت می گیرد بخصوص بند ۳۵۰ زندان اوین را محکوم می کنیم و خواستار محاکمه کلیه مسئولین مربوطه هستیم.
۱۷ـ جنگ که شامل پدیده هایی چون ترور، قتل عام و کشتار است، ابزار سرمایه داری جهانی برای تجدید تقسیم جهان و یکی از اهرمهای فشار دولت های قدرت مند سرمایه داری علیه مردم تحت ستم است. ما کارگران ضمن ابراز همدردی با ملت های جنگ زده در منطقه از جمله سوریه هر گونه جنگ را محکوم می کنیم .
۱۸ـ مبارزه طبقه کارگر علیه سرمایه داری مبارزه ای جهانی است. ما کارگران ضمن حمایت از مبارزات کارگران کشورهای مختلف، کارگران جهان را برای ایجاد انترناسیونال کارگری فرا می خوانیم.
این قطعنامه با یک مقدمه و ۱۸ بند در تاریخ ۶/۲/۹۳ با حضور جمعی از کارگران شهر سقز تدوین و مصوب شد. ما تدوین کنندگان این قطعنامه، از تمام کارگران سقز و حومه از جمله کارگران شهرک صنعتی قهرآباد، کارگران بیمارستان، کارگران شهرداری، کارگران خباز، کارگران سطح شهر می خواهیم که در مراسم های دولتی شرکت نکنند و به هر شکل ممکن مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کنند و از این قطعنامه که خواست و مطالبات ما کارگران است استفاده کنند.

اول ماه مه آغاز رزمی ماندگار بر همه کارگران و توده زحمت کش گرامی باد!
علی نجاتی: در این روز به یاد ماندنی کارگران در کشور امریکا در اعتراض به بیعدالتی هایی که در حق آنان شده بود به خیابانها آمده و خواهان کمتر شدن ساعات کار، افزایش دست مزدها و دیگر خواسته های خود شدند که در نهایت به شماری از خواسته های خود رسیدند و البته برای رسیدن به همین خواسته های حداقلی هزینه های زیادی پرداخت کردند. همه ما به خوبی می دانیم که مبازه با بیعدالتی وهمچنین دنیای نابرابر سرمایه داری هزینه خاص خودش را هم به همراه دارد. می خواهم به شما رفقای گرامی ام بگویم که من خود به عنوان نماینده ی کارگران نیشکر هفت تپه به همراه دیگر همکارانم در سندیکای نیشکر با داشتن سوابق کار بیش از بیست سال از کار بیکار و همچنین به زندان محکوم شدیم و محکومیت ما فقط به دلیل اعتراض به نابرابری های حاکم بر جامعه کارگریمان بود.
من به عنوان یک کارگر و یک رفیق لازم می دانم که مواردی را به دوستان فعال کارگری گوشزد کنم. به همه شمایی که مدعی برداشته شدن بیعدالتی های که به همه مردم زحمت کش و به خصوص طبقه کارگر روا داشته می شود هستید و شما را به اتحاد عمل رفیقانه دعوت می کنم. هم طبقه ای های من شما می بایستی که با صحبت و بحث و با آگاه کردن دیگر کارگران در محیط های کار آنان را به بی عدالتی هایی که بر همه ما می رود آگاه سازید و با تقویت کار جمعی این واقعیت را به دیگرهمکارانمان نشان دهیم. چرا که در نبود یک حرکت متحدانه و عدم فشار طبقاتی سرمایه داران نه تنها حقی به ما نمی دهند بلکه ستم های جدیتری بر ما اعمال می کنند. در آخر امید دارم که دوستان فعال کارگری در نهادهای مختلف حداقل به یک اتحاد عمل در دادن بیانیه های مشترک برسند.
به امید روزی که اول ماه مه را در سراسر جهان جشن بگیریم. علی نجاتی عضو هیعت مدیره سندیکای گارگران کشت وصنعت هفت تپه

بار دیگر جهان سرمایه داری بر خود لرزید!
روز اول ماه مه امسال کارگران در بخش های گسترده ای از چهار گوشه جهان، از آفریقا تا آسیا و از اروپا تا آمریکا به خیابان ها آمدند و اتحاد و همبستگی بین المللی خود را به نمایش گذاشتند. در حالی زنان و مردان کارگر در بنگلادش بر علیه مناسبات نابرابر فریاد می کشیدند که خیابان های آتن، پاریس و صدها شهر دیگر در جهان مملو از جمعیتی بود که بیرق های سرخ برابری طلبی را با خود حمل می کردند. در میدان تقسیم آنکارا و خیابان های کیف پایتخت اوکرایین و بسیاری شهرهای دیگر نیروهای پلیس دولت های سرمایه داری به کارگران حمله ور شده و کارگران را مجروح و بازداشت کردند. از سوی دیگر در ایران نیروهای امنیتی و انتظامی از هفته ها قبل از روز جهانی کارگر با احضارهای مکررر، تهدید و بازداشت فعالین کارگری و همچنین تشدید فضای امنیتی در برخی از شهرها، به استقبال این روز رفتند. اما روز پنج شنبه ۱۱ اردیبشت کارگران و زحمتکشان به هر طریق ممکن، روز اول مه، این نماد همبستگی طبقاتی کارگران را پاس داشتند و علی رغم فضای پلیسی و امنیتی، در حد توان و مقدورات مراسم این روز را برگزار کردند. کارگران سندیکای واحد تهران به میان همکاران خود رفتند، اما پلیس حاکمیت سرمایه داری حتی تحمل دیدن شیرینی روز کارگر را نداشت و به ضرب و شتم کارگران و دستگیری آنها پرداخت. این در حالی بود که تجمع کننده گان در وزارت کار سرکوب و تعدادی نیز بازداشت شدند. در این روز همچنین در شهرهای مختلف از جمله شهرهای سنندج، بانه، پاوه، رشت، تهران و کرج مراسم هایی در ارتباط با گرامی داشت روز جهانی کارگر بر پا گردید. از سوی دیگر مراسم اول ماه مه ۲۰۱۴ در حالی به شکلی گسترده و باشکوه در کشورهای مختلف جهان برگزار شد که صدها و هزاران رسانه که در مجموع تحت چهارچوب و سلطه ی مناسبات سرمایه داری در جهان فعالیت می کنند، همه ی سعی و تلاش خود را به عمل می آورند تا کارگران را به خاطر تعلقات ملی، نژادی، زبانی، مذهبی و . . . به گروه های مختلف تقسیم نموده تا آن جا که امکان دارد از اتحاد و همبستگی آن ها ممانعت به عمل آورند. اما برگزاری تظاهرات ها و مراسم های روز جهانی کارگر بار دیگر زنان و مردان کارگر را با ملیت ها، باورها و اعتقادهای مختلف در کنار یکدیگر قرار داد و اعلام نمود که مناسبات تبعیض آمیز و ناعادلانه کنونی در جهان سرمایه داری، شایسته انسان متمدن امروزی نیست. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن تبریک به همه شرکت کننده گان در مراسم های روز جهانی کارگر، بار دیگر همه کارگران و تشکل های مستقل کارگری را به اتحاد حول مطالبات کارگران در همه عرصه، فرا می خواند. هم چنین ما از همه کارگران و تشکل های کارگری که در روز اول ماه مه، همبستگی بین المللی خود را با طبقه کارگر ایران اعلام کردند، سپاس گذاری می کنیم.
گرامی باد اول ماه مه ۲۰۱۴
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگری
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
۱۳اردیبهشت ۱۳۹۳

تجمع کارگران خباز سنندج در اعتراض به عدم افزایش مزد
9اردیبهشت: بیش از ۲۰۰ کارگر خباز (۸ اردیبهشت) در مقابل فرمانداری سنندج در اعتراض به افزایش نیافتن مزدشان برای سومین سال متوالی تجمع کردند. فرماندار و رئیس اداره کار سنندج در جمع کارگران معترض حاضر شدند، اما توضیحاتشان برای کارگران معترض قانع کننده نبود.

قطعنامه کارگران خبازیهای سنندج و مریوان:معیشت کارگران به ورطه سراشیبی افتاده است
۱۱اردیبهشت: کارگران ایران در شرایطی اول ماه مه (روز جهانی کارگر) را گرامی می¬دارند که تبعات ناشی از بحران اقتصادی کشور ما را دربر گرفته بطوری که معیشت کارگران به ورطه سراشیبی افتاده است. دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، اخراج سازیهای گسترده، عدم پرداخت به موقع حداقل دستمزدهای بخور و نمیر و تحمیل قرادادهای موقت و سفید امضاء که هر روز بر عمق و دامنه آن نیز افزوده میشود، عواقب اجتماعی ناشی از این معضلات برای کارگران غیر قابل جبران خواهد بود. زندگی انسانی همراه با استانداردهای روز حق مسلم کارگران است. و برای احقاق آن تلاش می¬کنیم. کارگران خواستار عدم افزایش قیمت نان شدند و منوط کردن افزایش دستمزدهایشان در قبال افزایش نرخ نان را بیانصافی آشکار در حق هزاران کارگر خباز دانسته و مصرانه خواهان افزایش فوری دستمزدهای خود بر اساس نیازهای واقعی زندگی کارگران شدهاند. کارگران خبازیهای سنندج در بخش دیگری از این قطعنامه جلسات سه جانبه برای تعیین دستمزد کارگران را جلساتی فرمایشی توصیف کرده و خواهان جلسات دو جانبه (کارگر و کارفرما) برای تعیین دستمزدها شدهاند. کارگران همچنین با تاکید بر پرداخت فوری دستمزدهای معوقه، خواستار توقف اخراج و بیکار سازی کارگران شدهاند. کارگران خباز سنندجی با اشاره به قانون مشاغل سخت و زیان آور، به لزوم اجرای آن برای کلیه کارگران شاغل در خبازی¬ها تاکید کرده و کارگران خباز را محق بر استفاده از مزایای بازنشستگی پیش از موعد دانستهاند. کارگران در ادامه قطعنامهشان، برپایی تشکلهای مستقل کارگری، اعتراض، تجمع و آزادی بیان را حق مسلم خود عنوان کرده و خواستار به رسمیت شناخته شدن اجتماعات کارگری شدهاند. همچنین کارگران خباز بر برابری حقوق زنان و مردان در تمامی شئونات زندگی اجتماعی و اقتصادی تاکید کرده و خواستار محو کلیه قوانین تبعیض آمیز علیه کارگران زن شدهاند.

پیام سه فعال کارگری دربند به مناسبت اول ماه مه
“محمد مولانایی، واحد سیده و یوسف آب خرابات”، سه فعال کارگری محبوس در زندان مرکزی مهاباد به مناسبت اول ماه مه پیامی منتشر نمودند. در بخشی از این پیام چنین تصریح شده است: «امروز در شرایطی به پیشواز اول ماه مه روز جهانی کارگر می رویم که نظام سرمایه داری ایران با استثمار بیشتر کارگران می خواهد سیاست نئولیبرالی خود را بر بستر سرکوب بیشتر جنبش طبقه کارگر و نرمش در مقابل دولت های سرمایه داری دنبال کند. ما کارگران ایران در مقابل این بی حقوقی سکوت نخواهیم کرد و به هر شکل ممکن اعتراض خودمان را به اذهان عمومی می رسانیم.»

احضار فعالین کارگری سقز در آستانه اول ماه مه
به گزارش رسیده روز ۱۰اردیبهشت ماه ۱۳۹۳، تعدای از فعالین کارگری در شهر سقز توسط ادراه اطلاعات به فرمانداری احضار شدند. بنا به این گزارش اداره اطلاعات سقز طی تماس تلفنی در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه ، با حسین مرادی، جمیل راست خدیو، رحمان کاردار، جلال حسینی، عمر شاکری، شمس اله محمد پور و محمد عبدی پور، آنان را تهدید کردند که در روز جهانی کارگر نباید هیچ مراسمی داشته باشند در غیر اینصورت به شدیدترین شکل ممکن با انها برخورد خواهد شد. در ادامه این تهدید ها در روز ۱۰ اردیبهشت ماه اداره اطلاعات طی تماس تلفنی از فعالین کارگری، محمدعبدی پور، جلال حسینی و حسین مرادی خواستند که در فرمانداری سقز حضور یابند تا در رابطه با اول ماه مه گفتگو داشته باشند. نامبردگان در روز چهارشنبه ساعت ۱۲ ظهر به فرمانداری سقز مراجعه می کنند. در این جلسه فرماندار و رئیس اداره اطلاعات سقز حضور داشتند و طبق روال معمول با تهدید و ایجاد فضای رعب و وحشت فعالین کارگری را از برگزاری روز جهانی کارگر منع کردند و همچنین در این جلسه ۲ ساعته فرماندار و رئیس اداره اطلاعات از فعالین کارگری خواسته بود تا در مراسم دولتی شرکت کنند که با واکنش فعالین کارگری مواجه شده و محمد عبدی پور به آنها اعلام می نماید که روز جهانی کارگر روز طبقه کارگر بر علیه سرمایه داری است و ما حق داریم مراسم مستقل خود را داشته باشم . در نهایت فعالین کارگری حاضر در جلسه مجددا مورد تهدید قرار می گیرند و مسئولین به آنان اعلام می کنند که برگزاری هر گونه مراسمی به جز مراسم دولتی،چه در داخل شهر و چه بیرون از شهر شدیدا سرکوب خواهد شد و عواقب آن بعهده شما سه نفر خواهد بود. کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۳

تهدید افشین ندیمی و مهرداد صبوری در آستانه روز جهانی کارگر!
به گزارش رسیده ساعت ۹ صبح سه شنبه ۹ اردیبهشت اداره اطلاعات کامیاران طی تماسی با افشین ندیمی وی را تهدید کرد که در صورتی که در هر مراسمی به مناسبت اول ماه مه شرکت کند با وی به بدترین شکل ممکن برخورد خواهد شد و نیز هر مراسم و یا گلگشتی در شهر برگزار شود او و مهرداد صبوری باید تاوان آن را بدهند. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن محکوم کردن این گونه برخورد با کارگران، برگزاری و شرکت در مراسم روز جهانی کارگر به طور مستقل توسط کارگران را جزء حقوق اولیه آنان می داند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
۱۰اردیبهشت ۹۳

دستگیری عمر سلیمانی فعال کارگری
بر اساس گزارش رسیده، روزدوشنبه ساعت ۸صبح، عمر سلیمانی فعال کارگری در یکی از خیابان های شهر بانه دستگیر و به مکان نامعلومی انتقال داده شده است که تا ارسال این خبر خانواده نامبرده هیچ اطلاعی ازوضعیت او ندارند. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، ضمنمحکوم کردن این عمل غیر قانونی و ضدکارگری، دستگیری این فعال کارگری را قویاً محکوم نموده و خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط او و دیگر کارگران و فعالان کارگری دستگیر شده و زندانی می باشد. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری

مرگ های مشکوک و طناب آبی رنگ
جسد حلقآویز شده یک جوان٣٠ ساله به نام سامان ابراهیمپور در محلهی گلشن شهر مریوان پیدا شد.
وی از اهالی شهر بوکان میباشد که در مریوان سکونت داشت. شامگاه همان روز نیز یک سرباز اهل مریوان به نام کاوه کریمیان اقدام به خودکُشی کرد، که به بیمارستان بوعلی این شهر انتقال دادە شد.
همچنین روز نهم اردیبهشتماه یک سرباز اهل کرمان به نام محمد حسین، کە در پادگان نظامی ارتش در شهر مریوان سرباز بود، اقدام بە خودکشی کرد. طی بیست روز گذشته، اجساد ٤ شهروند دیگر مریوانی به نامهای عبدالله واحدی(سرباز ارتش)، دانا خونکه، فتحالله خیالدوز و بهروز برومندی که با طناب و از طریق حلقآویز کردن خودکُشی کرده بودند پیدا شده بود. هر چند چنین مرگهایی توسط نهادهای ذیربط حکومتی به عنوان خودکُشی یاد میشود اما اینکه تمامی افراد مورد اشاره با طنابآبیرنگ و به صورت حلقآویز شده پیدا شده، نگرانی و تشویش ساکنین شهرستان مریوان را درپی داشته است. “علیرغم نگرانی فزاینده و جو ترس و رعب در شهر مریوان ولی فرماندهی انتظامی مریوان بیشرمانه آن را خودکُشی عادی تلقی میکند”. خبرگزاری دولتی ایرنا به نقل از فرماندهی انتظامی مریوان اعلام کرد: “با تحقیقات قضایی و پزشکی مشخص شده که مرگ آنان صرفا صرفا مسایل خانوادگی و شخصی بوده است”. در مقابل این ادعای حجتالله پرویزی، نمایندهی مریوان در مجلس گفت: “در ٤٠ روز اخیر حدود ١٠ تن از شهروندان مریوانی خودکشی کردهاند که در برخی از محافل از آن به عنوان قتل نام برده میشود و این مساله باعث نگرانی مردم شده مسوولان امنیتی و سیاسی استان بایستی دلایل را شفافسازی کنند”. همچنین شایعهی قتل این افراد از سوی گروههای تندور اسلامی و باندهای تبهکار نظیر “هیوا تاب” در میان مردم مریوان وجود دارد.(منبع سایت کردپا)

ناامنی جانی ـ خودکشی
یازدهم اردیبهشت: میلاد عبدی دانشجو فرزند ابوبکر در شهر کرمانشاه، خود را به آتش کشید. میلاد قبل از اقدام به خودسوزی از طریق تماس تلفنی چند نفر از دوستان و خانوادهاش را از این اقدام مطلع کرده بود. میلاد عبدی دانشجوی ترم ٤ رشته عمران دانشگاه آزاد کرمانشاه بوده که تاکنون دلیل خودسوزی برای خانواده و نزدیکانش معلوم نشده است. وی از اهالی بخش نوسود در شهرستان پاوه است.
۸اردیبهشت: شهر جوانرود؛ شلیر ویسی فرزند بهلول بر اثر خودکُشی(خودسوری)، بر اثر مشکلات مالی جان خود را از دست داد.

محیط زیست آتش سوزی جنگلها
چهاردهم اردیبهشت: کوه بمو دچار آتشسوزی شده و تا کنون ساکنین این منطقه نتوانسته اند این آتشسوزی را کنترل و از گسترش آن جلوگیری نمایند. این آتشسوزی از محلی به نام “پشت برجک باویسی” آغاز و اگر این آتشسوزی کنترل نگردد، منطقه باویسی در نزدیکی کوه بمو را هم دربر خواهد گرفت. کوه بمو بخشی از رشته کوه زاگرس میباشد که با ارتفاع ١٨٤٢ در سرپلذهاب واقع شده است.

حکم بازداشت موقت جعفرعظیم زاده وجمیل محمدی صادرشد
پس از گذشت پنج روز از دستگیری شبانه جعفرعظیم زاده وجمیل محمدی از اعضای هیت مدیره اتحادیه آزادکارگران ایران و ازهماهنگ کنندگان طومار اعتراضی 4۰هزارنفری کارگران، که درساعت یک بامداد ۱۰/۲/۱۳۹۳ صورت گرفت، وعلبرغم آزاد شدن کارگران دستگیرشده دراعتراضات روزجهانی کارگر، متاسفانه مسئولین قضائی از آزادکردن این دونفر امتناع کرده و توسط شعبه ۶ دادگاه انقلاب مستقر در اوین حکم بازداشت موقت برای انها صادرشده است.
اتحادیه آزادکارگران ایران ضمن محکوم کردن ادامه بازداشت جعفرعظیم زاده وجمیل محمدی – که جرمی جز طرح مطالبات حق طلبانه کارگران وتلاش برای رساندن آنها بگوش مسئولین در روزجهانی کارگرندارند- مصرانه خواستار ازادی فوری و بی قیدوشرط آنها میباشد. بدیهی است که مسئولیت هرگونه عواقب ادامه این بازداشت بعهده مسئولین مرتبط در قوه قضائیه است.
اتحادیه آزادکارگران ایران
۱۴/۲/۹۳

مبارزه مشترک! روزهای با ارزش انسانی!
دو رفیق عزیز پیشرو علی پور و رحیم یزدان پرست در چند هفته گذشته یاران عزیزشان را ار دست دادند. احساس انسانی و نوشته های این دو رفیق گوشه هایی از تاریخ یک دوره انقلابی با ده ها نبرد و تلاش برای زندگی انسانی و آرزوها و شادیها، پیروزی و مبارزه است. نوشته پیشرو علی پور قبلا در شماره ۷۲۴ ایسکرا منتشر شده بود.

بخشهایی از این خاطرات:
رحیم یزدانپرست: بیاد رفیق دیرینه ام سعید مرادی: سعید مرادی در سال۱۳۱۴ در روسای مولان آباد در خانواده ای فقیر چشم به جهان گشود. از همان دوران کودکی مانند بقیه کودکان روستا با کار و زحمت و مشقات زندگی آشنا شد. و در سنین کودکی همراه پدرش برای تامین زنگی فقیرانه خانواده اش مشغول کار سخت و طاقت فرسا در مزرعه شد. بدلیل نبود مدرسه در روستاهای آن دوران، سعید هم مانند بقیه مردم ده بیسواد بود. انسانی شوخ و بذله گو، انساندوست بود و همیشه رابطه گرم با مردم داشت و همه جا کنار مردم بود و به همبن خاطر جایگاه و احترام خاصی در میان مردم روستا و منطقه داشت. در هرجمعی که قرار میگرفت زود با آنها دوست میشد و بخاطر همان بذله گویی و شوخ طبعی اش باعث خنده و شادی جمع میشد و زود در دل آنها جا میگرفت. با انقلاب ۵۷ و تشکیل جریانات سیاسی در ایران و کردستان سعید هم به به گرایش چپ روی آورد. بعدها با کومه له آشنا شد و بعد از مدتی رسما کار تشکیلاتی را با کومه له شروع کرد و به تبلیغ سیاست و اهداف کومه له پرداخت و در پخش نشریات و اطلاعیه های تشکیلات با شور وشوق شرکت میکرد.
فعالیت مشترک با سعید که از ما بزرگتر بود خیلی جذاب بود و شور و اشتیاق خاصی به ما میبخشید. در آن دوران شوراها در همه جا تشکیل میشد. در روستای مولان آباد هم شورائی تشکیل شد و سعید برای دوره طولانی و تا اشغال این روستا توسط نیروهای سرکوبگر جهوری اسلامی عضو شورای ده بود. یادم هست در جریان انتخابات برای نمایندگان شورا که در مسجد ده برگزار میشد، سعید همیشه با رای بالائی انتخاب میشد. سعید با وجود اینکه سواد نداشت اما کمونیسم را با گوشت و پوست درک کرده بود و از تبعیض و نابرابری و سیستم سرمایه داری متنفر بود و برای تبیلیغ ایده و آرمانهای انسانیش با جان و دل میکوشید. سعید همیشه در کنار کارگران و مردم زحمتکش در مقابل زور گویی اربابان و ملاکین منطقه و یار و یاور مردم زحمتکش روستاهای منطقه بود.
سعید تنها از طرف جمهوری اسلامی تحت فشار نبود و حزب دمکرات هم که همیشه در ده مقر داشت، تحت فشارش می گذاشت و به بهانه های مختلف او را دستگیر میکرد که دست از فعالیت بردارد. اما سعید همچنان با شور و اشتیاق بکار خود ادامه میداد و به قلدری های حزب دمکرات وقعی نمی گذاشت. در سال ۶۷ سعید همراه با تعدادی دیگر از مردم ده از طرف نیروهای امنیتی حکومت اسلامی دستگیر و روانه زندان شهر سقز شد. در زندان تحت شکنجه و اذیت و آزار شدید قرار گرفت. نیروهای سرکوبگر و سپاه پاسداران شهر سقز میخواستند به این شیوه سعید را وادار به همکاری با این دستگاه مخوف جنایت بکنند، که سعید قاطعانه در مقابل شکنجه گران ایستاد و حاضر به همکاری با آنها نشد. اطلاعات و سپاه پاسداران شهر سقز گفته بودند اگر میخواهی آزادت کنیم باید بروی یکی از افراد سرشناس کومه له در منطقه را ترور کنی. جمهوری اسلامی بعد از چند روز شکنجه و اذیت و آزار افراد دستگیر شده، تعدادی از جمله سعید را برای ایجاد ترس و وحشت در بین مردم، به روستا آورد که سخنرانی کرده و از فعالیت خود اظهار ندامت کنند.
اما سعید در مسجد و در حضور مردم با جسارت این نقشه را هم بر ملا کرد و گفت به من فشار میاورند تا با آنها همکاری کنم و از جمله یکی از افراد شناخته شده کومه له را ترور کنم. من اینجا اعلام میکنم که بهیچ عنوان حاضر به چنین کاری نیستم. علیرغم شکنجه و تحت فشار گذاشتن سعید از طرف نیروهای امنیتی و اطلاعاتی رژیم، سعید سر تسلیم فرود نیاورد. رژیم بالاجبار بعد از مدتی از زندان آزادش کرد. یکی از هم بندان سعید تعریف میکرد که در زندان هم با روحیه بالا و با همان بذله گوئی و شوخ طبعی، فضای زندان را به محلی شاد و قابل تحمل تر برای زندانیان تبدیل کرده بود. سعید متاسفانه روز ۱۱ اردیبهشت و بعد از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری آلزایمر برای همیشه از بین ما رفت. یاد و خاطره عزیزش گرامی باد.
رحیم یزدانپرست دوم مه ۲۰۱۴