بیکارسازی پرستاران در بحبوحه کرونا یک جنایت است

بیکار سازی پرستاران در بیمارستانهای دولتی و خصوصی و جنجالی تر از همه در بیمارستان آتیه تهران موجی از اعتراض به راه انداخته است. در بیمارستان خصوصی آتیه از ١٢٠٠ پرستار ۶٠٠ نفر بیکار شده اند . بیکارسازی پرستاران در شرایطی صورت میگیرد که کمبود پرستار یک معضل سابقه دار در بیمارستانهاست و امروز در دل بحران کرونا این کمبود ابعاد فاجعه باری بخود گرفته است. کاهش میزان پرستارها بدون شک تاثیر خود را بر استاندارد درمانی در سطح سراسری میگذارد و انجام این کار در دوره بحران کرونا یک جنایت آشکار و بازی کردن با جان شهروندان و بیماران است.

جالب اینجاست که زیر فشار پرستاران و انعکاس اجتماعی این موضوع خلیل علیزاده رییس این بیمارستان در برابر مردم ذبونانه ناگزیر به پاسخگویی شده و با اشک تمساح ریختن سعی میکند که این اقدام جنایتکارانه خود را توجیه کند. او در سخنانش از کسری بودجه و اینکه گویا “ناگزیرند” دست به این اقدام بزنند سخن میگوید. او با وقاحت تمام چنین میگوید: “دوستان ما دو راه داشتیم. یک راه تعدیل نیرو(بیکارسازی) یعنی اینکه هر ماه به اندازه به همه حقوق بدهیم. اما چون نمیتوانستیم به همه ١٢٠٠ نفر حقوق و مزایای کامل بدهیم، پس ۵٠ درصد نیروها را فعلا موقتا و یا دائما با هاشون خداحافظی کنیم. لغو قرار داد کنیم و ۵٠ درصد بقیه را نگاهداریم” و در آخر با اشک تمساح ریختن نیمی از پرستاران را بیکار کرده و راهی خانه میکند.

این نوع سخنان و توجیهات در آستین همه سرمایه داران مفتخور و جنایتکار وجود دارد. با همین توجیحات و همین سیاست جانیان اسلامی و در پناه آن سرمایه داران مفتخور از طریق اخراج های وسیع، تعطیل مراکز کار، لغو قراردادهای موقت کار و بالا کشیدن دستمزدهای ناچیز کارگران هر روزه فشار معیشتی سنگینی را به صدها هزار کارگر و خانواده های کارگری وارد میکنند. بیمارستان‌های خصوصی، از جمله بیمارستان آتیه نیز که امروز خود بنگاه‌های اقتصادی پرقدرتی‌ به شمار می‌آیند بجای ایجاد سلامتی و بهداشت برای مردم، در واقع یک کانون و بساط چپاول و دزدی و جنایتند.

بیمارستان آتیه یکی از بیمارستان های خصوصی ثروتمند کشور و همواره جز گران ترین آنها بوده است. خلیل زاد رئیس این بیمارستان در حالی از بی پولی سخن میگوید که هم اکنون در حال ساخت بیمارستان آتیه ۲ یعنی یک بیمارستان جدید با هزینه های گزاف است. او همچنین در بیزینس های مختلف و آپارتمان سازی گسترده فعالیت دارد. به گفته پرستاران این سرمایه دار حریص و مفتخور هیچ ارزشی برای جان آنها و بیماران قائل نیست و در این شرایط حتی از تهیه ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی کننده لازم و دیگر وسایل پیشگیری از سرایت بیشتر این بیماری خودداری کرده و بخاطر سودجویی هایش عملا با جان مردم و پرستاران و پزشکان بازی میکند.

نکته اعتراضی دیگر پرستاران اینست که او تا کنون با هر روشی که توانسته از حقوق کارکنان بیمارستان به بهانه های مختلف کم کرده است و آنها هر ماه شاهد کسورات مختلفی از سطح دستمزدشان بوده اند. اکنون نیز در جریان کرونا با دادن وعده پاداش و در کنارش ارعاب و تهدید به اخراج، پرستاران و پزشکان و کارکنان را به بیمارستان کشانده و بعد هم زیر همه وعده هایش زده است. و حالا حتی از پرداخت همان حق و حقوق عادی کارکنان سر باز میزند. بدین ترتیب خلیل علیزاده همچون همه کارفرمایان دزد و مفتخور دیگر در ایران میخواهد از بحران کرونا استفاده کند و بار خود را ببندد و پول بیشتری به جیب زند.

پاسخ جانورانی چون خلیل علیزاده و سرمایه داران مفتخور و جنایتکار گسترش اعتراضات پرستاران است. پاسخ به میدان آمدن پرستاران در سطح سراسری و با بیان خواستهایشان است. پاسخ حمایت وسیع مردم از این بخش از کارکنان که در بخش خدمات درمانی شاغلند می باشد. وضعیت بیمارستانها، وضعیت شغل و معیشت پرستاران و کارکنان خدمات درمانی موضوعی است اجتماعی و به همه مردم مربوط است. باید در مقابل این بساط چپاول و جنایت قاطعانه ایستاد. درمان رایگان، بیمارستان ها و مراکز درمانی با استاندار بالا و قابل قبول ، مجهز کردن تمامی مراکز درمان به امکانات پیشیگرانه لازم در مقابله با کرونا خواست های فوری همین امروز مردم باید باشد. روز جهانی کارگر امسال باید همچنین روزی برای بزرگداشت از کارگران بخش خدمات درمانی و پرستاران و جلو بردن این خواستها باشد.

شهلادانشفر

انترناسیونال ۸۶۵!

۲۳ اپریل ۲۰۲۰