حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
متن زیر بر مبنای گفتگوی کانال جدید با اصغر کریمی تنظیم شده است
اعتراضات مردم کازرون که از مدتی قبل شروع شده از هفته پیش ابعاد وسیع خیابانی به خود گرفته است. خواست مردم چیست، مردم به چه اعتراض دارند و واکنش جمهوری اسلامی نسبت به این مساله چیست؟ با اصغر کریمی در این زمینه صحبت میکنیم.
کیوان جاوید: مردم کازرون به چه اعتراض دارند؟
اصغر کریمی: به حکومت. به همه چیز. به فقر و محرومیت و بیکاری که به مردم تحمیل کرده اند. به دزدی ها و فساد و نابرابری و تبعیض و به این زندگی جهنمی که جمهوری اسلامی به مردم تحمیل کرده، اعتراض دارند. جوهر و ریشه اعتراض مردم این مسائل است و از هر فرصتی برای نشان دادن اعتراضشان استفاده میکنند.
کیوان جاوید: اعتراض از تقسیمات شهری شروع شد. میخواهند کازرون را به دو قسمت تقسیم کنند. آیا این حق هر حکومتی نیست؟ آیا این فقط جمهوری اسلامی است که تقسیمات شهری میکند؟ آیا این قابل دفاع است که مردم با هر دلیلی به خیابان بیایند و آیا باید از این اعتراض حمایت کرد؟
اصغر کریمی: تقسیمات شهری همه جا هست. شهری اضافه میشود یا تقسیمات جدیدی صورت میگیرد. در کشورهایی که مردم بدرجاتی کمی حق و حقوق دارند یا درجه ای امکانات رفاهی دارند مشخصا در کشورهای اروپایی، چنین مساله ای که ممکن است عده ای هم از آن ناراضی باشند، تبدیل به یک اعتراض وسیع توده ای با شعارهای ضد رژیمی نمیشود. در ایران مردم میدانند که در پشت همین قضیه کازرون، کلی دزدی و فساد و بخور بخور و چپاول و رشوه خواری هست. مثلا فلان مقام حکومتی با چنین کاری صاحب امکاناتی میشود، امکاناتی از جایی قطع میشود یا میخواهد با این قول و قرار به بخشی از مردم در انتخابات بعدی رای بیاورد یا چهارتا سرمایه دار و کارخانه دار بخاطر منافعشان پشت چنین تصمیماتی هستند. مردم بطور کلی به حکومت و به هر اقدام حکومت بدبین هستند. میگویند حتما با این تصمیم چیزی قرار است به ضرر ما تغییر کند و واقعا هم همینطور هست. بعید است تقسیم کازرون امکانات خاصی برای مردم ایجاد کند اما این قطعی است که بخشی از مردم چیزی را از دست میدهند، یا خدمات مختصری که وجود دارد هم از بین میرود. کلا خدماتی در شهرهای مختلف کشور بویژه شهرهای فقیرتر وجود ندارد، در کازرون هم بویژه خدمات عمرانی وجود ندارد، بهداشت مناسبی نیست، امکانات ایمنی درست و حسابی نیست، خیابان ها درست آسفالت نمیشوند، امکانات آموزشی ناچیز است، و مردم این وضعیت اعتراض دارند. اگر جمهوری اسلامی امکانات جامعه را صرف کارهای عمرانی و خدمات شهری میکرد، صرف تسهیلات و حمل و نقل شهری و ترافیک و غیره میکرد، و یا مردم حق داشتند در این مورد نظر بدهند و در تصمیم گیری شرکت داشتند مساله به این شکل بروز نمیکرد. ولی مردم هیچکدام از این امکانات را ندارند، بودجه مملکت صرف مسجد و امامزاده و اوباش سرکوب و حماس و حزب الله و بشار اسد و یا صرف دزدی ها میشود و مردم از همه اینها ناراضی هستند. اگر مردم کازرون از خدمات شهری کافی برخوردار بودند و در صورت تقسیم هم هر دو بخش از خدمات کافی برخوردار میشدند، قطعا مساله این ابعاد را پیدا نمیکرد. در یک کلام مردم از حکومت متنفرند و در متن چنین شرایطی تقسیم شهر به یک قیام شهری تبدیل میشود.
کیوان جاوید: شما به اوضاع سیاسی ایران اشاره کردید. خیلی ها این اعتراضات را ادامه خیزش دیماه میدانند. آیا این مساله بهانه ای برای مردم است که زدن و عقب راندن و سرنگون کردن جمهوری اسلامی را پیش ببرند؟
اصغر کریمی: در چند سال گذشته اعتراضات شهری زیادی صورت گرفته است و مرتب با ریتم سریعتری دارد این اتفاقات می افتد. همین الان در شاهرود قرار است اداره کل راه را به سمنان منتقل کنند و مردم به این تصمیم حکومت هم اعتراض دارند. چون همانطور که گفتم به حکومت و هیچ تصمیم حکومت اعتمادی ندارند. و بدرست فکر میکنند پشت این تصمیمات عده ای از مقامات یا آقازاده ها قرار است چیزی را چپاول کنند. این نوع اتفاقات دارد بیشتر میشود. اعتراض به مشکل هوا و ریزگردها در خوزستان و آذربایجان و غیره دارد زیادتر میشود و مردم رژیم را مسبب این مشکلات میدانند و اعتراض میکنند. یا مشکل کمبود آب که به اعتراض وسیع مردم در اصفهان تبدیل شد. تعداد اعتراضاتی که بر سر این مسائل اتفاق می افتد بسرعت دارد بیشتر میشود. تعداد اعتصابات و تجمعات کارگری دارد زیاد میشود. این اعتراضات در دیماه به اوج خود رسید و از این مقطع اوضاع ایران تغییرات فاحشی کرد. الان این نوع اعتراضات حول مسائل شهری به جنبشی برای سرنگونی جمهوری اسلامی تبدیل میشود. اگر دقت کنید نوع اعتراض مردم در کازرون شبیه دیماه بود. حکومت تظاهرات ساده مردم را سرکوب کرد، چون حکومت هم میداند که واقعا پشت این اعتراضات متحد شدن و اعتماد بنفس پیدا کردن و متشکل شدن مردم است و آماده تر شدن برای سرنگونی حکومت. رژیم اعتراض مردم کازرون در دیماه را هم دیده است و از نفرت مردم بخوبی آگاه است. شعارهای مردم علیه امام جمعه و صدا و سیما و خامنه ای و دیکتاتور و دادستان است. و مردم حمله میکنند به پایگاه بسیج و نیروهای سرکوب و بانکها و یا خودروهای نیروی انتظامی را آتش میزنند. اینها نشان میدهد که مساله اصلی مردم تقسیمات شهری نیست. مردم سرنگونی میخواهند و با روحیه قوی و اعتماد به نفس بیشتری به میدان آمده اند. در کلیپ هایی که پخش میشود دیدیم که چگونه مردم نیروهای سرکوب را فراری میدهند و علیه حکومت شعار میدهند. این روحیه تازه ای است که بویژه بعد از دیماه در کل کشور ایجاد شده و مطمئنا شهربه شهر تکرار میشود تا در موقعیتی دوباره به خیزش سراسری تبدیل شود.
کیوان جاوید: چطور میشود این اعتراضات بحق مردم در نقاط مختلف را به هم وصل کرد و سراسری کرد؟ یا در همان کازرون که رژیم میخواست آنرا به دو شهر تبدیل کند مردم را متحد کرد؟
اصغر کریمی: یک مساله مهم در همان کازرون است. الان عوامل حکومت یا بازاریان یا مقاماتی که منفعتی این وسط دارند، تلاش میکنند بین مردم دو بخش کازرون تفرقه بیندازند و بخشی از مردم را دنبال منافع خود بکشانند. فعالین اجتماعی و سیاسی و بخش پیشرو مردم در کازرون نقش مهمی در متحد کردن مردم دارند و نباید اجازه دهند بخشی از مردم دنباله رو مقاماتی از حکومت و یا بخشی از بازاریان بشوند. باید به مردم توضیح بدهند که مساله ما اختلاف با هم نیست ما همه درد مشترکی داریم، با هم دعوا نداریم، خدمات رفاهی و عمرانی و تسهیلات شهری و امکانات تحصیلی و بهداشتی بهتر میخواهیم، ما همه مان رفاه میخواهیم و این حق مردم است که بودجه بجای اینکه صرف نیروهای نظامی و موسسات مذهبی و یک مشت مفتخور بشود، صرف عمران همه شهر بشود. مردم باید این خواست ها را خیلی شفاف و بلند در کنار سایر خواستهایی که برای رفاه و آزادی و رفع تبعیض و غیره دارند اعلام کنند. باید این خواست های متحدکننده را مطرح کنند که تفرقه هم میان مردم ایجاد نشود و اگر این خواست ها را مطرح کنند در سطح کشور هم مردم احساس نزدیکی و همبستگی بیشتری با آنها میکنند.
کیوان جاوید: الان مساله ای که همه جا مطرح است و همه از آن حرف میزنند بن بست کامل جمهوری اسلامی است. چقدر این بن بست میتواند در گسترش مبارزه مردم موثر باشد؟
اصغر کریمی: مردم ناراضی اند و حکومت به هیچ خواست مردم نمیتواند رسیدگی کند و مردم قصد سرنگونی آنرا دارند. بویژه از دیماه مردم وارد جنگ برای سرنگونی حکومت شده اند. وارد یک دوره کاملا تعرضی شده اند. شعارهای مردم در دیماه علیه خامنه ای و علیه کلیت جمهوری اسلامی بود. در نتیجه فضای جامعه ایران فضای سرنگونی است اینرا هم حکومت میداند و هم همه مردم. و در این شرایط در حالیکه هر روز بحران رژیم جدی تر میشود، بحران اقتصادی اش حادتر میشود، بن بست سیاسی لاینحلی دارد، در سطح منطقه هم بیشتر ضعیف و محدود میشود، کاملا در تنگنا قرار گرفته و وضع زندگی مردم هر روز خراب تر میشود و به موازات اینها، بساط دزدی و چپاول و فساد مقامات هرروز بیشتر میشود، طبیعی است در مخمصه بیشتری و انزوای بیشتری قرار میگیرد، بی روحیه تر میشود، نیروهای مسلحش انسجامشان را از دست میدهند، بالای حکومت انسجامش را از دست میدهد، اینها شرایط و فرصت هایی برای مردم ایجاد میکند. مردم افق روشن تری برای سرنگونی پیدا میکنند و آماده تر میشوند که به خیابان بریزند و به این بساط پایان دهند. در نتیجه کارگران، معلمان و بازنشستگان، دانشجویان و جوانان، زنان و بخش های مختلف مردم دارند با این روحیه به اوضاع نگاه میکنند. مردم شهرهای مختلف هم سر هر چیزی دست به اعتراض میزنند، از جانب بقیه مردم باید بعنوان مبارزه خودشان، بعنوان مبارزه ای برای سرنگونی حکومت به این اعتراضات نگاه شود. احساس نزدیکی به این مبارزات بکنند، از آن حمایت کنند. همین الان صدها نفر از مردم کازرون در زندان هستند، تعدادی کشته شده اند تعدادی مجروحند و زندانیان را ممنوع الملاقات کرده اند و خواست فوری مردم این است که اجساد جانباختگانشان را فورا تحویل بدهند، زندانیان فورا آزاد شوند، کسانی که دستور شلیک داده اند از جمله دادستان و سایر مقاماتی که در این جنایت بزرگ در کازرون نقش داشتند محاکمه شوند. اینها خواست های فوری مردم است که باید مردم در سراسر کشور از آنها پشتیبانی کنند. از همان روز اول که جمهوری اسلامی تظاهرات مردم را سرکوب کرد مساله وارد فاز تازه ای شد، و موضوع هرچه بوده الان مساله این است که جمهوری اسلامی جنایت بزرگی در کازرون علیه مردم مرتکب شده و مردم در سراسر کشور باید به آن اعتراض کنند و خودشان را در کنار مردم کازرون قرار دهند. خوشبختانه شاهد این هستیم که در شهرهای مختلف مردم با شعار نویسی و یا اشکال دیگری دارند حمایت خودشان را از مردم کازرون اعلام میکنند.
کیوان جاوید: کازرون شکل یک قیام شهری را داشت. آیا جهت جامعه این است که قیام های شهری زیاد میشود؟ چطور میتوان اینها را به هم وصل کرد؟
اصغر کریمی: یک نکته را اینجا اشاره کنم که جمهوری اسلامی اخیرا تلگرام را بست و حتی در کازرون تلفنها را هم قطع کرد اما آمار مراجعه به تلگرام به اوج خودش رسید و در واقع مردم سیلی محکمی به گوش خامنه ای و کل حکومت زدند. جمهوری اسلامی فکر میکند با بستن امکانات ارتباطی میتواند راحت تر جنایت کند یا جلو انعکاس مبارزه مردم را بگیرد که به شهرهای دیگر سرایت نکند. این دوره تمام شده. در همان کازرون دیدیم که علیرغم جنایت بزرگی که حکومت کرد، مردم عقب ننشستند و به آنها حمله کردند و خودروهایشان را آتش زدند و نیروهای سرکوب را فراری دادند و شعارهایشان را تندتر کردند. دوره ای نیست که مردم با سرکوب مرعوب شوند و به خانه بروند. یک روز در بانه و شهرهای کردستان اعتصاب و تظاهرات میکنند، یک روز در کرمانشاه بدلیل زلزله مردم در سطح کشور احساس همبستگی میکنند. این احساس نزدیکی و همبستگی در شهرهای مختلف میان مردم همه جا شکل گرفته است. اگر تجمع کارگران یا بازنشستگان و معلمان است مردم باید آنرا تقویت کنند، یا اگر مردم در بانه یا کازرون دست به اعتراض میزنند مردم باید حمایت کنند. امروز در شرایط سیاسی ایران همه این اعتراضات به یک معنی از یک جنس است، برای سرنگونی جمهوری اسلامی است با عناوین و خواست های مختلف. مردم باید همه این اعتراضات را مال خودشان بدانند. قطعا مردم نمیتوانند هر روز در صدشهر دست به اعتراض بزنند اما اوضاع میرود که اینبار در ابعادی بسیار وسیعتر از دیماه مجددا شروع شود. مردم باید خودشان را برای آن شرایط آماده کنند. ادامه شعارهای خوب دیماه، تعمیق آن شعارها، اعلام همبستگی طبقاتی، خواست های روشن از اقتصادی و رفاهی تا خواست آزادی زندانیان سیاسی و لغو اعدام و نخواستن حکومت مذهبی و لغو بیحقوقی زن و سایر خواست های حق طلبانه، باید برای اینها آماده شد و اینبار با انسجام و سازمایافتگی بهتری به میدان آمد.
