شهلا دانشفر: کارگران در هفته ای که گذشت

بدنبال فاجعه معدن زمستان یورت

تاکنون جسد ٤٣ کارگر محبوس شده در اعماق ١٨٠٠ متری معدن یورت را بیرون کشیده اند و بنا به گزارشات دولتی در جریان این فاجعه انسانی، ٧٥ کارگر نیز مصدوم شده اند. در ابتدا از اینکه فقط ٣٥ کارگر محبوس بوده اند، سخن گفتند و بعد شمار جسدهایی که بیرون کشیدن رقمش بالا رفت. و هنوز هم آمار دقیقی از میزان تلفات در دست نیست. این در حالیست که بنا بر استانداردهای ایمنی باید در هر لحظه شمار نفراتی که در معدن کار میکنند روشن باشد.

بار دیگر به خانواده ها و وابستگان کارگرانی که قربانی این فاجعه انسانی شدند و جان سپردند و به همگان تسلیت میگویم.

هم اکنون خانواده هایی که عزیزانشان را از دست داده اند و کارگرانی که جان  سالم بدر برده اند و مردم این محل سراپا خشم و اعتراضند. چون به روشنی میدانند که مسببن این جنایت چه کسانی هستند. فریاد میزنند و میگویند همه مردم از این نظام بیزارند. فریاد میزنند و میگوید که برای لقمه نانی با جانشان بازی میکنند و بارها از ناامنی معدن هشدار داده اند و اقدامی صورت نگرفته و کارگران معترض را هم اخراج کرده اند. انعکاس فضای اعتراضی در این معدن و میان کارگران و خانواده های جانباختگان معدن و مردم محل خود را در نزاعهای درون حکومتی و تبلیغات مضحکه انتخاباتشان علیه یکدیگر نیز انعکاس داده است. و در این هفته دیدیم که چگونه کارگران معترض و خانواده های کارگران جانباخته و مردم معترض دیدار روحانی از این معدن را به صحنه اعتراض خود تبدیل کردند و بر روی ماشینش کوبیدند و فریاد زدند. و می بینیم از ترس گسترده تر شدن اعتراض کارگران چگونه نیروی انتظامی را در محل مستقر کرده اند و کمیته بحرانشان نیز آماده باش دارد.

باید در کنار کارگران معدن زمستان یورت و خانواده هایشان باشیم. پوستری از عکس های کارگران جانباخته درست کنیم و همه جا نصب کنیم و زیرش بنویسم، ما از کارگران معدن زمستان پورت خانواده های کارگران جانباخته حمایت میکنیم. باید به کشتار کارگران در محیط های کار پایان داد. با پیامهای حمایتی مان و با قطعنامه های اعتراضی مان پیگیر خواستهایشان شویم. مسببن این جنایت باید محاکمه شوند. خانواده های کارگرانی که جان باخته اند، باید تحت پوشش تامین اجتماعی قرار گیرند و مستمری آنها بالا تر از ٤ میلیون سبد هزینه ای باشد که خودشان اعلام کرده اند. گفته شده که قرار است معدن تا ٦ ماه تعطیل شود. باید کارگران باقیمانده این معدن که کارشان را از دست میدهند، فورا تحت پوشش بیمه بیکاری بر مبنای بالاتر از رقم سبد هزینه زندگی ٤ میلیونی قرار بگیرند. باید کارگران آسیب دیده با استانداردهای قابل قبول پزشکی و بصورت رایگان تحت درمان و کنترل منظم قرار گیرند.

گفتنی است که خبر تکاندهنده فاجعه معدن زمستان یورت انعکاسی جهانی یافته است. از جمله بدنبال این اتفاق ناگوار دبیر کل اتحادیه بین الملل کارگران صنعتی طی نامه ای خطاب به مقامات حکومت اسلامی خواستار بهبود وضعیت ایمنی محیط های کار در معادن ایران شده است. همچنین این موضوع انعکاس بسیاری در فضای اعتراض کارگران و کل جامعه داشته است. تا هم اکنون کارگران از معادن چادرملو و خانواده های کارگران معدن سنگرود و بازماندگان فاجعه پلاسکو و  تشکلها و نهادهای مختلف کارگری چون اتحادیه آزاد کارگران ایران، کمیته پیگیری، معلمان عدالتخواه، شورای تشکلهای صنفی معلمان، کارگران ساختمانی مریوان و سروآباد همبستگی خود را با این کارگران اعلام کرده اند. از جمله گروهی از خانواده‌های کشته‌شده کارگران معدن زغال سنگ سنگرود که در جریان انفجاری در معدن سنگرود در حدود ٢١ سال قبل، بیست نفر از کارگران جانباختند، با ارسال پیامی همدردی خود را با بازماندگان فاجعه انسانی معدن زمستان یورت اعلام کرده اند. همچنین کارگران معدن چادرملو (شرکت آسفالت طوس) طی پیامی خطاب به همکارانشان در معدن زمستان یورت مینویسند: “ما معدنکاران چادرملو با شنیدن اخبار مرگ همکارانمان در آزادشهر، از صمیم قلب متاسف شدیم؛ این فاجعه دلخراش را به بازماندگان حادثه عمیقا تسلیت می‌گوییم؛ اما روی سخن ما با مسئولان است؛ تا چه زمان جان کارگران باید قربانی سهل انگاری‌ها و سودجویی‌های سرمایه‌داران و کارفرمایان شود؟ به راستی چه زمانی قرار است حقوق قانونی کارگران که یکی از مهمترین آنها تامین امنیت جانی است، به رسمیت شناخته شود؟ شرایط کار در معادن ایران اسفناک است؛ دستمزدها بسیار پایین است و جان کارگران هر روز و هر لحظه در معرض هزاران خطر قرار دارد”.

بهنام ابراهیم زاده از چهره های شناخته شده کارگری نیز طی بیانیه ای صدای اعتراضش را علیه این بربریت و توحش بلند کرده است. در بخشی از بیانیه او چنین آمده است: “همراه با خانواده های جانباختگان این معدن، همراه با کارگران این معدن، همه با هم به این جنایت آشکار اعتراض کنیم. خواستار این شویم که خانواده های جانباختگان این معدن که نان آورانشان را از دست داده اند، در پوشش تامین اجتماعی قرار گیرند و از یک زندگی شایسته برخوردار باشند. خواستار این شویم که مصدومین این ماجرا با امکانات درمانی رایگان تحت معالجه قرار گیرند. و نه تنها این بلکه اعلام کنیم که تمامی مواردی که امنیت ما کارگران را به خطر می اندازد، باید فورا رفع و ترمیم شود و هر اتفاقی از این دست در هر جای دیگر روی دهد، دولت مسبب است. و با این خواستها و با بیانیه مان به مناسبت این فاجعه انسانی، یاد جانباختگان معدن زمستان یورت را گرامی بداریم. انتظار میرود در تمام معادن، در تمام کارخانجات. در تمام شهرها، در زندانها، در همه جا فریاد دادخواهی خانواده های این جانباختگان باشیم و با نثار گل یاد عزیزان از دست رفته را گرامی بداریم.

١٣ اردیبهشت را در تقویم خود ثبت کنیم. ١٣ اردیبهشت روز گرامیداشت یاد جانباختگان معدن زمستان یورت و پیگیری امنیت محیط های کاری ماست. ما میتوانیم جلوی تکرار چنین فجایعی را بگیریم. باید کاری کنیم”. این همبستگی ها و حمایت ها باید تداوم یابد.

اسماعیل عبدی علیه امنیتی کردن مبارزات

اسماعیل عبدی از رهبران مبارزات معلمان که هم اکنون با ٦ سال حکم در زندان اوین بسر میبرد، در اعتراض به امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و مردم معترض و با خواست لغو حکم صادر شده برای وی، از دهم اردیبهشت در اعتصاب غذا بسر میبرد. او در سال گذشته طی بیانیه مشترکی همراه با جعفر عظیم زاده این کارزار را آغاز کرد و خواست مشخصشان بسته شدن تمامی پرونده های امنیتی تشکیل شده برای تمامی فعالین اجتماعی و خودشان بود. اسماعیل عبدی در تداوم این کارزار در آستانه اول مه امسال بار دیگر بر روی این کارزار و این خواست تاکید گذاشت . و این خواست  یک بند مهم قطعنامه های کارگران به مناسبت روز جهانی کارگرامسال هم بود. معنی واقعی این خواست، اعتراض علیه سرکوب ها و دفاع از حق تشکل، حق اعتصاب و حق برپایی تجمعات اعتراضی علیه فقر و فلاکت و برای داشتن یک زندگی انسانی است. تا هم اکنون خواست و اعتراض اسماعیل عبدی با حمایت بسیاری از سوی کانون های صنفی معلمان و اتحادیه آزاد کارگران ایران روبرو شده است.از جمله در ١٥ اردیبهشت معلمان در شهرهای تهران، مشهد، بجنورد، تربت حیدریه با برنامه های پیاده روی و کوهنوردی حمایت خود را از اسماعیل عبدی و خواستهایش اعلام داشتند. در ١٤ اردیبهشت نیز معلمان در گیلان و در الیگودرز با شرکت در یک برنامه کوهنوردی از خواستهای اسماعیل عبدی اعلام حمایت کردند. گفتنی است که علیرغم بیانیه شورای سراسری تشکلهای صنفی معلمان در دوازدهم اردیبهشت روز معلم نیز جمعی از معلمان در پارک لاله جمع شدند و ضمن گرامیداشت این روز بر خواستهایشان تاکید کرده و با شعار ماهمه عبدی هستیم همبستگی خود را با او و خواستهایش اعلام داشتند. ضمن اینکه کانون های صنفی معلمان در شهرهای تهران، اسلامشهر، فرهنگیان خراسان شمالی، مریوان، البرز و سیستان و بلوچستان بیانیه هایی در حمایت از اسماعیل عبدی و خواستهایش داده اند.

کمپین برای آزادی کارگران زندانی (Free Thm Now)نیز تقویت و پشتیبانی از این کارزار را اولویت کار خود در دفاع از کارگران زندانی و زندانیان سیاسی اعلام کرده است. علاوه بر اسماعیل عبدی، آتنا دائمی فعال دفاع ازحقوق کودک، و مدافع حقوق زن و علیه اعدام نیز هم اکنون در در اعتراض به ٧ سال حکمش و صدور احکام زندان برای دو خواهرش انسیه و هانیه دائمی در اعتصاب غذا بسر میبرد. فراخوان ما به همگان اینست که بیایید تا با هم با قدرت تمام از خواستهای اعتراضی اسماعیل عبدی و آتنا دائمی و کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات حمایت و پشتیبانی کنیم. خواستار لغو احکام صادر شده زندان برای آنان و همه زندانیان سیاسی شویم و در عین حال از این عزیزان بخواهیم که با اتکا به نیروی پشتیبانی وسیع ما به اعتصاب غذایشان خاتمه دهند. ما تلاش میکنیم که صدای آنها و همه زندانیان سیاسی در سطح جهان باشیم.

خبر دیگر در راستای کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات، پرونده دو چهره سرشناس کارگری جعفر عظیم زاده و شاپور احسانی راد بخاطر پرونده آنان در دادگاه ساوه مبنی بر تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی است که بر اساس آن هر کدام ١١ سال حکم زندان گرفته اند. جرم آنها نیز دفاع از خواستهای کارگران معترض پروفیل ساوه و انعکاس اخبارش در سایت اتحادیه آزاد بوده است. بنا بر خبر محمد علی جداری فروغی وکیل آنها، روز ١٩ اردیبهشت پرونده آنها در شعبه هشتم دادگاه تجدیدنظر استان مرکزی (اراک) مجدد قرار گرفت. گفتنی است که جعفر عظیم بنا بر پرونده ای دیگر و با اتهاماتی از همین دست بخاطر مبارزاتش از جمله کارزار ٤٠ هزار امضا بر سر خواست افزایش دستمزدها ٦ سال حکم زندان دارد. خواست عظیم زاده و احسانی راد، خواست اسماعیل عبدی و کانون های صنفی معلمان، خواست اتحادیه آزاد کارگران ایران و خواست کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و مردم معترض، همه و همه بسته شدن تمامی پرونده های امنیتی و لغو احکام زندان صادر شده بر اساس چنین اتهاماتی است. با تمام قدرت از این کارزار حمایت کنیم.