حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
ساعت ده صبح امروز اول اردیبهشت ۱۴۰۱ معلمان در شهرهای بسیاری تجمع و اعتراض کردند و روز درخشان دیگری را در مبارزات خود رقم زدند. این تجمعات بنا بر فراخوان از قبل اعلام شده شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگین در تهران مقابل وزارت آموزش و پرورش، مراکز استانها مقابل ادارات کل و در شهرستانها مقابل ادارات آن برگزار گردیدند. معلمان با شعار “فقط کف خیابان، بدست میاد حقومون” و فریاد شعار”معلم زندانی آزاد باید گردد”، پاسخ محکمی به سرکوبگریهای حکومت و احضار کردنها و پرونده سازی های آنها دادند و پیگیر مطالباتشان شدند. بنا بر خبر منتشر شده از سوی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان گزارشات تاکنونی از تجمعات امروز در این شهرها خبر میدهند: تهران، شیراز، اصفهان، یزد، بهمئی، رشت، سقز، سنندج، کامیاران، مشهد، اهواز، پلدختر، زنجان، دهگلان، قم، بوکان، اسلام آباد غرب، نیشابور، کرج، شهرکرد، خرم آباد، تاکستان، شهرضا، بیجار، الیگودرز، کوهدشت، اراک، بوشهر، مهریز، همدان،
در تهران فضای مقابل وزارت آموزش و پرورش بشدت امنیتی بود و از همان آغاز صبح از میدان فردوسی تا انتهای خیابان قرنی نیروهای لباس شخصی و گارد و انتظامی تمام مسیر را قرق کرده و اجازه حضور معلمان رو نمیدادند. طبق این خبر در همان دقایق اول تعدادی از معلمان زن و مرد در تهران دستگیر شدند که هنوز اطلاع دقیقی از اسامی و شمار آنها در دست نیست. شهرزاد قديري عضو کانون صنفی معلمان و گودرزی معلمی از اسلامشهر از جمله بازداشت شدگان هستند. در رابطه با تجمع این روز در تهران یکی از معلمان زن طی سخنانی خطاب به وزیر آموزش و پرورش میگوید: “از چه می ترسید؟ معلم فقط دادخواه است. خجالت بکشید.”.
در شیراز جمعیت بزرگی شرکت کرده بودند و شعار معلم زندانی آزاد باید گردد در فضای خیابانها طنین انداخته بود. شعارهای دیگر تجمعات این روز عبارت بودند از: “معلم به پا خیز برای رفع تبعیض”، “معلم داد بزن، حقتو فریاد بزن”، ” معلم زندانی راهت ادامه دارد”، “دولت خیانت میکند، مجلس حمایت میکند”، “اجرای رتبه بندی بدون حقه بازی”، “آموزش رایگان، حق فرزندانی ایران”، “رتبه بندی حل نشه، کلاسها تعطیل میشه” . در این تجمعات همچنین بنرهایی با نوشته “معلم، کارگر، اتحاد، اتحاد”، “آموزش به زبان مادری”، “تحصیل رایگان”، “معلم زندانی آزاد باید گردد”، “آزادی معلمان زندانی و لغو احکام قضایی”، همراه با پوسترهایی از معلمان زندانی و حکم گرفته در دست شرکت کنندگان توجه ها را بخود جلب میکرد.
اعتراضات معلمان و خواستهایشان با حمایت وسیعی از سوی کارگران، بازنشستگان و بخش های مختلف جامعه روبرو شده است. معلمان بازنشسته نیز در این تجمعات شرکت داشتند. حضور زنان همچنان برجسته بود و در بسیار جاها از جمله سخنرانان بودند.
به مناسبت تجمع امروز اول اردیبهشت از سوی شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان قطعنامه ای منتشر شده بود که حرف مشترک معلمان در تجمعات این روز بود. اولین تاکید این قطعنامه این بود که تا زمانی که مطالبات معلمان محقق نگردد خیابان را ترک نخواهند کرد و سرکوب و زندان و پرونده سازی قادر نیست جنبش معلمان را یک گام به عقب براند. بی پاسخ ماندن خواسته های اعلام شده ، سیاست های غلط مورد توافق همه جناحهای حکومتی در آموزش و پرورش و نگاه ایدئولوژیک به آن، وجود یک وزیر نالایق در راس این وزارتخانه و تدوین قوانین و آیین نامه های ضد معلم و ضد آموزشی از جمله تدوین ناقص آیین نامه رتبه بندی، محقق نشدن همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، و تشدید سرکوبگری های حکومت از جمله موضوعات مورد اعتراض معلمان در این قطعنامه است. در این قطعنامه معلمان همچنین سیاست های خصوصی سازی و پولی سازی آموزش که موجب افزایش کودکان کار و بازمانده از تحصیل و گسترش آسیب‌های اجتماعی شده است، را محکوم کرده اند و خواستار تحصیل رایگان و با کیفیت برای همه کودکان شده اند. بعلاوه یک خواست معلمان در این قطعنامه عزل وزیر آموزش و پرورش است.
در این قطعنامه همچنین معلمان با اشاره به ادامه بازداشت شماری از همکاران خود و صدور احکام ظالمانه علیه معلمان معترض و احضارها و دادگاهی کردن ها، بر آزادی فوری معلمان زندانی و توقف پرونده سازی های امنتی تاکید کرده اند. از جمله در بخشی از آن چنین آمده است:” امروز محمدتقی فلاحی، لطیف روزیخواه، یعقوب یزدانی، حسین رمضانپور، ناهید فتحعلیان، زینب همرنگ، معصومه عسگری، هاله صفرزاده، عالیه اقدام دوست، هاشم خواستار، محمدحسین سپهری و جواد لعل محمدی دوران حبس خود را سپری می‌کنند درحالی‌که اسماعیل عبدی به‌صورت ظالمانه بیش از هفت سال است که به بند کشیده شده است ما خواهان آزادی بی‌قیدوبند تمام معلمان دربند به‌ویژه اسماعیل عبدی هستیم”.
معلمان در ادامه چنین تاکید کرده اند “در دور جدید سرکوب معلمان شاهد صدور احکام ظالمانه علیه فعالان صنفی هستیم. صدور ۵ سال حکم زندان و به همراه تبعید و ممنوع‌الخروجی برای رسول بداقی، صدور ۴ سال و ۶ ماه حکم برای جعفر ابراهیمی، ۱۲ سال حبس علیه مهدی فتحی و تأیید حکم زندان رسول کارگر و فرزانە ناظران پور همه برای ارعاب معلمان است. ما خواهان لغو این احکام ظالمانه هستیم. سرکوب معلمان محدود به این موارد نمی‌گردد طی شش ماه گذشته صدها معلم در سراسر کشور به بازپرسی و نهادهای امنیتی احضار شده و دادگاه محمود بهشتی لنگرودی، محمود ملاکی، عزیز قاسم‌زاده ، رادا مردانی ، پیروز نامی ، علی کروشات، فرنگیس نسیم پور، غلامرضا غلامی کندازی و … برگزارشده است و محمد رضا رمضانزادە نیز دوران محکومیت خود را با پابند الکترونیکی سپری می کند. همه این‌ها برای توقف مطالبه گری است ما خواهان توقف احضار و پرونده‌سازی علیه معلمان هستیم.”.
در بخش پایانی قطعنامه معلمان بر ادامه اعتراض تا تحقق مطالبات تاکید کرده و مینویسند:”ما با صدای رسا اعلام می‌کنیم که مطالبات ما بخشی از حقوق انسانی و اولیه ماست، تشکل یابی و تجمع حق مسلم ماست. تنها راه تحقق مطالبات فرهنگیان اتحاد و همبستگی تشکیلاتی است و به‌زودی تاریخ تجمع بعدی را اعلام می‌کنیم و روند اعتراض تا تحقق مطالبات ادامه خواهد داشت”.
معلمان در سال گذشته یازده تجمع و اعتصاب سراسری و با شکوه و قدرتمند بر پا کردند و امروز اول اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ دور جدیدی از اعتراضات آنان به جریان افتاد. خواستهای معلمان مطالبات همه مردم است. معلمان صدای اعتراض کل جامعه و یک سنگر مهم مبارزاتی مردمی هستند. از خواستها و مطالبات معلمان باید وسیع حمایت و پشتیبانی کرد
حزب کمونیست کارگری ایران
۱ اردیبهشت ۱۴۰۰، ۲۱ آپریل ۲۰۲۲
