حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
محمد آسنگران:
به دنبال ترور ١٢ نفر در دفتر مجله چپ و ضد مذهب و منتقد نظام سرمایه داری (شارلی ابدو) در تاریخ ٧ ژانویه بوسیله تروریستهای اسلامی، مردم پاریس و فرانسه دچار شک شدند. اما در مقابل تروریسم اسلامی بیرحم و خونریز که میخواست جامعه را مرعوب کند، مردم به خیابان آمدند و پرچم آزادی بیان را برافراشتند. طبق گزارش رسانه های غربی امروز یکشنبه ١١ ژانویه ٢٠١٥ بیش از یک و نیم میلیون نفر در مارش پاریس و بیش از یک میلیون نفر در دیگر شهرهای فرانسه علیه تروریسم اسلامی و در دفاع از آزادی بیان به خیابان آمدند.
بسیاری از مردمی که در این راهپیمایها شرکت کرده بودند پلاکاردهایی را در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: “من شارلی هستم.” در راهپیمایی روز ١١ ژانویه به جز حزب دست راستی “جبهه ملی” فرانسه، همه احزاب و سندیکاهای فرانسه و همه اقشار مردم شرکت داشتند. میدان جمهوری پاریس روز یکشنبه ١١ ژانویه ٢٠١٥ پذیرای دریایی از انسان بود. دیروز شنبه نیز حدود ۷۰۰ هزار نفر یاد قربانیان حمله تروریستی در پاریس را گرامی داشتند.
همزمان و هماهنگ با مارش پاریس و دیگر شهرهای فرانسه، مردم آلمان و بسیاری از کشورهای اروپایی نیزبرای ابراز همبستگی و همدردی خود، در حمایت از آزادی بیان و انزجار از اسلامیستها دست به تظاهرات زدند. بسیاری از شرکت‌کنندگان در گردهمایی کشورهای اروپایی در همبستگی با مردم فرانسه پلاکاردهای “من شارلی هستم” را حمل می‌کردند. در برلین حدود ۱۸ هزار نفر در فاصله میان دروازه براندنبورگ و سفارت فرانسه در پایتخت آلمان (در میدان پاریس) در دفاع از آزادی بیان گرد هم آمدند.
بعد از حدود چهار دهه که از عروج جنبش اسلامی و تروریسم اسلامی در افغانستان و ایران میگذرد و بعدا عراق و سوریه و پاکستان و یمن و سودان و سومالی و لبنان و فلسطین وعربستان و…. را هم در بر گرفت، این اولین بار است که ما شاهد به میدان آمدن صف میلیونی مردم علیه جنایات این جنبش هستیم.
این یک تحول مهم در سیاسیاست و حقوق شهروندان امروز و فردای جهان میتواند باشد. مجله هفتگی شارلی ابدو به جرم نقد و طنز نسبت به اسلام و پیغمبر مسلمانان، علاوه بر روزنامه نگاران و کارمندان چهار نفر از معروفترین کاریکاتوریستهای خود را از دست داد. این چهار نفر از جمله مهمترین کاریکاتوریستهای جهان بودند. اما در عین حال از جمله مطرح ترین و جسورترین و چپ ترین آنها بودند. آنها نه تنها اسلام بلکه مسیحیت و یهودیت و کل مذاهب و نظام سرمایه داری و حاکمان امروز جهان را به نقد میکشیدند. در مورد کل مذاهب و حاکمان قدیم و جدید تا توانستند و امکانش را داشتند طنز نوشتند و کاریکاتور کشیدند. آنها به زبان هنر با مردم سخن گفتند.
به قول یکی از بازماندگان این جمع منتقد و آزاده از مجله شارلی ابدو “دیکتاتورها و سرکوبگران نمیتوانند و نمیخواهند با زبان طنز با مردم حرف بزنند آنها هنر را نمیفهمند. فقط انسانهای آزاده و معترض و منتقد میتوانند نظم حاکم را با این زبان به نقد بکشند و شارلی ابدو در این صف بود و ادامه خواهد داشت.”
پاریس اما امروز برای دومین بار در تاریخ بشر درخشید. قبلا با کمون اسمش در تاریخ ثبت شد. امروز با دفاع از آزادی بیان و نقد مذهب و مقابله با جنبش اسلامی جایگاه خود را و نقش تاریخی خود را نشان داد. کمون پاریس برای اولین بار در تاریخ بشر انقلاب کارگری را تجربه کرد. اگر چه حاکمان آن زمان کمون را به خون کشیدند، اما تحولاتی که با کمون پاریس در زندگی بشر اتفاق افتاد بی سابقه بود و ادامه یافت و زنده ماند. از نظر سیاسی و فکری و حقوقی، شهروندان جهان با کمون پاریس وارد فاز دیگری از زندگی و حقوقی خود شدند. از آن هنگام تا کنون تجربه کمون پاریس بر صدر تحولات و تجارب و درسهای مهم جهان به نفع شهروندان دنیا و علیه مذهب و ملیت و حاکمان میدرخشد.
میدانم قبلتر با انقلاب بورژوایی باز هم فرانسه منشع تحولات مهمی در تاریخ بشر شد. اما کمون پاریس و دفاع از آزادی بیان نه کار حاکمان و طبقات دارا، بلکه با قدرت و شرکت شهروندان اتفاق افتاد. امروز حرکت مردم فرانسه و پاریس که بشریت متمدن را نمایندگی کردند، تحت تاثیر جایگاه یک نشریه چپ اتفاق افتاده است که مورد تعرض تروریستهای اسلامی قرار گرفت.
در جریان کمون پاریس حاکمان آلمان و فرانسه با اینکه با همدیگر در حال جنگ بودند علیه کمون پاریس متحد عمل کردند. اما امروز حقانیت مردم و شهروندان پاریس و فرانسه و محبوبیت نشریه شارلی ابدو آن چنان قدرتمند است که همه مقامات ٤٠ کشور دنیا را ناچار کرده است که خود را در صف همین شهروندان جا بزنند.
بنابراین در دهه دوم قرن بیست و یکم ما یک بار دیگر شاهد درخشیدن نقش پاریس هستیم. امروز شهروندان پاریس و فرانسه با قدرت و وسعتی بی نظیر وارد میدانی از جدال سیاسی و حقوقی شده اند که تا کنون نمونه آنرا در جهان شاهد نبوده ایم. این اقدام شهروندان امروز پاریس برعکس دوران کمون، با حمایت میلیونی و حتی همدلی میلیاردی بشر متمدن در سراسر جهان همراه شده است. این حرکت چنان حقانیت خود را به جهانیان نشان داده است که حتی حاکمان و پیروان مذاهب هم برای هم رنگ شدن با جماعت و در عین حال برای کنترل و مهار این حرکت انقلابی، ناچار شده اند خود را در صف مردم نشان بدهند.
دفاع مردم فرانسه از آزادی بیان و علیه تروریسم اسلامی، گوشه ای از قدرت قطب سوم و راه حل سوم است که امروز مارش دو نیم میلیون نفری را به نمایش گذاشت. این تحول مهمی در جامعه بشری است و سرآغاز تحولات مهم دیگری خواهد شد. این غول خفته روز یکشنبه ١١ ژانویه ٢٠١٥ شیپور بیداری را در میدان جمهوریت پاریس نواخت و آغاز تعرض به جنبش اسلام سیاسی و حاکمان مماشاتگر و همدست و پشتیبان آنها را به چالش طلبید. درسهای این روز را باید ارج نهاد و از آن یاد گرفت و آنرا گسترش داد. همگان باید بدانند پرچم آزادی بیان در قرن کنونی فقط میتوانست در دست شهروندان آزاده و معترض باشد و مردم پاریس و فرانسه پیشقدم این راه شدند.
١١ ژانویه ٢٠١٥
