روز چهارشنبه ۲۴ شهریور، سازمان عفو بین الملل با انتشار گزارشی با عنوان “ایران، یک دهه مرگ بدون مجازات در بازداشت و شکنجه بدون پاسخگویی”، خبر داد که “دستکم ۷۲ فرد از ژانویه ۲۰۱۰ تا کنون، در ۴۲ زندان ایران جان باختهاند.”
سازمان عفو بین الملل در این گزارش تاکید کرده است که مشخصا در ۴۶ مورد علت مرگ، شکنجه و همچنین استفاده از سلاح گرم و گاز اشکآور به دست ماموران بوده است و مسئولان جمهوری اسلامی نه تنها تاکنون از پاسخگویی درباره مرگ این افراد سر باز زدهاند، بلکه به خاطر مصونیت زندانبانان و شکنجه گران از مجازات، قاتلین زندانیان حتی تشویق و تشجیع شده اند.
گزارش عفو بین الملل فقط گوشه ای از ۱۱ سال جنایات حکومت اسلامی در زندانها را در بر میگیرد که تا کنون توانسته است با اسم و مشخصات تایید کند. واضح است که ابعاد قتل زندانیان در اثر شکنجه حتی در همین ۱۱ سال بسیار گسترده تر است که نهادهای امنیتی حکومت به اشکال مختلف مانع از افشای آن شده اند. و روشن است که تعداد انسانهایی که در کل ۴۲ سال حاکمیت اسلامی به اشکال مختلف از جمله شکنجه جان باخته اند حتی بسیار وسیعتر است. زهرا کاظمی، اکبر محمدی، امیدرضا میرصیافی، امیرحسین حشمت ساران، علی اکبر سعیدی سیرجانی، محسن روح الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی فر، احمد نجاتی، رامین قهرمانی، ترانه موسوی، ستار بهشتی و تعداد بسیار زیادی از زندانیان سیاسی که در دهه شصت زیر شکنجه جان باختند را نیز باید به لیست امنستی اضافه کرد.
همبستگی گسترده برای آزادی زندانیان سیاسی، تقویت جنبش دادخواهی گسترده ای که فی الحال در جریان است، حمایت وسیع بین المللی از این جنبش و فشار سیاسی جهانی به جمهوری اسلامی میتواند ماشین جنایت حکومت را مهار کند و مسیر را برای تعقیب و دستگیری و محاکمه سران این حکومت و آزادی زندانیان سیاسی هموار کند. زندانیان سیاسی باید بی قید و شرط آزاد شوند و شرایط محاکمه عادلانه همه زندانیان دیگر نیز باید فراهم شود.
رئیس جمهور کردن آیت اللهی که عضو “هیئت مرگ” قتل زندانیان در تابستان ۶۰ بود و امروز در رسانه های جهان از او به عنوان “قصاب تهران” یاد میکنند، محاکمه حمید نوری که دستیار ابراهیم رئیسی در “هیئت مرگ” بود، افکار عمومی جهان را بیش از پیش برای محکوم کردن جنایات جمهوری اسلامی در زندانها و برای اعتراض به این حکومت فراهم کرده است. تک تک مقامات حاکم از ولی فقیه گرفته تا روسای جمهور تا مقامات دستگاه قضایی، زندانبانها، فرماندهان سپاه و نیروی انتظامی و امنیتی و اطلاعاتی در این قتل سازمانیافته زندانیان نقش داشته اند و باید به جرم جنایت علیه بشریت دستگیر و محاکمه شوند. به قتل رساندن زندانیان بدلیل آزار و شکنجه، صرفنظر از سایر جنایات ۴۲ ساله جمهوری اسلامی، به تنهایی برای بایکوت جمهوری اسلامی و بیرون انداختن آن از کلیه نهادهای بین المللی کافی است.
حزب کمونیست کارگری با تمام توان برای آزادی زندانیان سیاسی، برای جلب حمایت بین المللی از جنبش دادخواهی، برای اعتراض و محکوم کردن جنایات حکومت اسلامی و بالاخره برای تعقیب و دستگیری و محاکمه آمرین و عاملین به قتل رساندن زندانیان تلاش خواهد کرد و از نهادهای بین المللی و نهادهای حقوق بشر، از شخصیتها و فعالین اجتماعی و سیاسی و از کلیه مردم انساندوست در جهان میخواهد به هر شکل ممکن به این جنایات عظیم جمهوری اسلامی اعتراض کنند و برای تقویت جنبش دادخواهی و آزادی زندانیان سیاسی در کنار مردم ایران باشند. حزب از کلیه مردم معترض ایران، از خانواده های دادخواه و زندانیان سیاسی، از تشکلهای کارگری و مردمی، فعالین جنبش های اجتماعی، ورزشکاران و هنرمندان و نویسندگان و سایر مردم معترض میخواهد جمهوری اسلامی را بدلیل این جنایات محکوم کنند و با تمام نیرو جنبش آزادی زندانیان سیاسی را تقویت کنند.
حزب کمونیست کارگری ایران
۲۷ شهریور ۱۴۰۰، ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۱