حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اخبار نفت، ویژه اعتصابات سراسری: شماره 12
امروز هفتم تیرماه اعتصاب کارگران پیمانی نفت و مراکز وابسته به آن با گسترش بیشتری ادامه یافت. در این روز کارگران پالایشگاه گاز دهلران به اعتصاب پیوستند. همچنین کل کارگران شرکت IGC پروژه NGL3100 دشت عباس از دوم تیر در اعتصاب بسر میبرند. دامنه اعتصاب به بیش از هفتاد مرکز نفتی کشیده شده و در برگیرنده کارگران پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاههاست.
از سوی دیگر همانطور که در بیانیه سوم “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” آمده است در برخی مناطق نفتی کارگران در محیط کار و خوابگاههاه باقی مانده اند تا مستقیما پیگیر مطالبات خود شوند و اجازه ندهند که در غیبت آنها کارفرمایان دسیسه گری کنند و دست به اخراج بزنند. و بعلاوه کارگران از این طریق میتوانند در کنار هم، همنظری و تصمیم گیری جمعی کنند. کارفرمایان با قطع آب و غذا و ایجاد شرایط سخت تر زیستی فشار می آورند که کارگران خوابگاهها را تخلیه کنند تا بعد در شرایط عدم حضور کارگران برای پیشبرد پروژه هایشان نیروی جدید به کار بگیرند. و این در حالیستکه مخازن آب آشامیدنی در محل کار این کارگران دارد پایان می یابد.
در اعتراض به این وضعیت روز ۲۷ خرداد جمعی از کارگران فاز ۱۷ و ۱۸ در عسلویه بدلیل بسته بودن غذاخوری به روی آنان از سه روز قبل، به آشپزخانه ها رفتند و علت ندادن غذا به کارگران باقیمانده در خوابگاهها را پرس و جو شدند. در پاسخ مسئولین آشپزخانه ها اعلام کردند که ما بی تقصیریم و براساس لیستی که دریافت میکنیم غذا میدهیم. در نتیجه تعداد نزدیک به هفتاد نفر از کارگران به آشپزخانه هچوم بردند و همه چیز را بهم ریختند و تاکید کردند که باید غذای کارگران بطور معمول تامین شود. بیش از صد نفر از کارگران که کارت عبور به محل آشپزخانه را نداشتند در بیرون آشپزخانه به اعتراض ادامه دادند. جالب اینجاست که حراست نیز جرات هیچگونه دخالتی بخود نداد. کارگران بعدا با اولتیماتوم محل اعتراض را ترک کردند. گفتنی است که یک موضوع اعتراض کارگران وضعیت اسفناک خوابگاهها است. بطوریک در یک اطاق بیست متری ده کارگر بر روی زمین میخوابند و فقط سه توالت و دوش برای ۴۰۰ کارگر وجود دارد. کارگران خواستار بهبود فوری وضع خوابگاهها و تامین آب و غذا برای ماندن در محل هستند.
همبستگی ها با اعتصابات وخواستهای کارگران نفت نیز گسترش می یابد. از جمله روز گذشته اتحادیه آزاد کارگران ایران طی بیانیه ای از مبارزات کارگران نفت اعلام حمایت کرد. همچنین شش تشکل و گروه از کارگران، معلمان و بازنشستگان طی بیانیه ای مشترک با مبارزات کارگران نفت اعلام همبستگی کردند. سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، اتحاد بازنشستگان و کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر امضا کنندگان این بیانیه هستند. بعلاوه کانون صنفی معلمان تهران در بیانیه حمایتی خود با اشاره به وضعیت اسفناک کارگران روزمزد، پیمانکار و پروژه‌ای و تاکید بر اینکه مطالبات کارگران نفت مطالبه آنها نیز هست، چنین مینویسند:” به‌جای هزینه کردن از منابع متعلق به مردم به نام تامین امنیت، منابع موجود را صرف تامین خواسته‌های مشروع و به‌حقِ حقوق‌بگیران و به‌ویژه کارگران کنید”. مادران دادخواه نیز به صف همبستگی با نفت پیوسته اند و آخرین مورد آن حمایت مادر رضا معظمی از جانباختگان آبان ۹۸ از اعتصاب سراسری کارگران نفت است. این مادر داغدیده با حمایت از کارگران نفت مینویسد: “ما خانواده‌های آبان به‌خاطر خون به ناحق ریخته فرزندانمان و میلیون‌ها فرزندان هموطنانمان که به ناحق کشته شده‌اند، از اعتصابات سراسری حمایت میکنیم چرا که به سرنوشت مشترکمان آگاهیم”.
در سطح جهانی نیز علاوه بر حمایت های تا کنونی فدراسیون عمومی اتحادیه‌های کارگری در عراق و شبکه بین‌المللی سندیکایی همبستگی و مبارزه طی بیانیه ای از مبارزات کارگران در ایران اعلام حمایت کرده اند. فدراسیون عمومی اتحادیه های کارگری در عراق ضمن حمایت از کارگران اعتصابی نفت اخراج شماری از کارگران نفت در این اعتصابات را محکوم و این عمل را مغایر کنوانسیون سازمان جهانی کار و مقاوله نامه ۸۷ (حق اعتصاب) سال ۱۹۴۷ و مقاوله نامه ۹۸ (حق تشکل) سال ۱۹۴۸ می داند.
در بیانیه شبکه بین المللی سندیکایی همبستگی و مبارزه با اشاره بر خواستهای به حق کارگران چنین آمده است: تشکلات عضو شبکه بین‌المللی سندیکایی همبستگی و مبارزه از کارگران اعتصابگر و “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” که جنبش را هماهنگ می‌نماید، پشتیبانی می‌کند. صدای کارگران نفت در سطح جهان باشیم”.
اعتصاب سراسری نفت ولوله ای در درون حکومت انداخته و به موضوع داغ بحث در مجلس تبدیل شده است. در سطح جامعه نیز به نقطه امیدی در دل مردم تبدیل شده و بر گسترش اعتراض و اعتصابات سراسری زمینه بیشتری داده است. این مهم است که همچون کارگرا ن نفت شورای سازماندهی اعتراضات در تمام مراکز کارگری ایجاد شوند و با اعلام خواستها و مطالبات صف متحدی از اعتراض شکل داده شود. شورای سازماندهی اعتراضات نفت با اعلام اینکه مزد هیچ کارگری نباید کمتر از ۱۲ میلیون باشد خواست و اعتراض همه مردم را بازتاب میدهد. بعلاوه درمان و تحصیل رایگان و داشتن حق مسکن خواستهای متحد کننده همه بخش های جامعه است. باید با یک جنبش گسترده حق طلبی کل بساط چپاول حاکم را مورد تعرض قرار داد.
پیش به سوی اعتصابات سراسری!
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
7 تیر۱۴۰۰، 28 ژوئن ٢٠٢١
