روز شنبه ۸ ماه مه در یک اقدام جنایتکارانه تروریستی در سه انفجار مرگبار در مقابل یک مدرسه دخترانه در دشت برچی در غرب کابل، ۶۸ نفر انسان بیگناه کشته و بیش از ۱۵۰ نفر مجروح و زخمی شدند. بیشتر قربانیان دختران همین مدرسهاند که بیرحمانه به قتل رسیدند. این جنایت هولناک ادامه عملیات تروریستی زنجیرهای در سراسر کشور است که پس از توافقات دوحه و تضمین طالبان به عدم حمله به نیروهای آمریکایی و ناتو مستقر در افغانستان با تمام قساوت و بیرحمی، مردم و جامعه مصیبت دیده افغانستان را هدف گرفته است.
یک هفته پیش از کشتار بیرحمانه در دشت برچی، نزدیک به ۳۰ دانشآموز که برای شرکت در امتحانات کنکور به شهرستان اَزره در استان لوگر رفته بودند، قربانی بمبگذاری طالبان گردیدند. در یک اقدام تروریستی دیگر به مرکز آموزشی کوثر ۳۰ دانشاموز به کام مرگ کشیده شدند. در عملیات تروریستی یکشنبه در زابل نیز، انفجار مین مغناطیسی ۱۱ تن از سرنشینان یک اتوبوس مسافربری را تکه پاره کرد. همزمان با بمب گذاریها، ترورهای نقشهمندی نیز علیه فعالین جنبشهای اجتماعی، خبرنگاران، هنرمندان و منتقدین صورت گرفته است.
بر اساس آمارهای نهادهای ناظر بر درگیریهای نظامی فقط در چهار ماه نخست سال جاری، نزدیک به ده هزار نفر در جریان عملیاتهای نظامی جان باختهاند. هزاران نفر نیز در بیش از ۳۰ شهر افغانستان بویژه در بغلان، هلمند و غزنی بی خانمان شده اند.
این بساط مشقت باری است که نیروهای ناتو و در رأس آن آمریکا در طول بیست سال حضور خود در افغانستان و با مخارج نجومی دو تریلیون دلاری، با برپا کردن حکومتی فاسد، دست در دست مافیای احزاب جهادی، شیرازه جامعه را از هم دریدهاند و حال نیروی هار تروریستی طالبان و گسترش توحش افسارگسیخته اسلام سیاسی را بعنوان راه حل بر سر جامعه زخم خورده أفغانستان گرفتهاند. آنچه امروز به مردم أفغانستان به نام مذاکرات صلح تحویل داده میشود، چیزی بجز ادامه مشقات بیشتر، زن ستیزی عریانتر و فقر و مسکنت بیشتر نیست.
حزب کمونیست کارگری، عمیقاً خود را شریک غم و اندوه خانوادههای جانباختگان میداند. این عملیاتهای تروریستی را از جانب هر کدام از جریانات جنایتکار اسلامی که باشد قویاً محکوم میکند. این وضعیت محتوم جامعه نیست و نباید باشد! اعتراض و عقب راندن این شبکههای فاسد و تبهکار و تروریست ممکن است. این بساط نفرتانگیز را میتوان به هم ریخت و جامعهای انسانی ساخت. همه این غم و اندوه تحمیل شده به جامعه دردمند افغانستان میتواند و باید به نیروی عظیم خشم و اعتراض بدل شود.
تا فرصت هست باید نیروهای چپ و مترقی با بسیج جامعه در مقابل آلترناتیوهای ارتجاعی و بازگرداندن توحش اسلام سیاسی با جلب وسیع افکار عمومی جهانیان به حمایت از مقاومت و اعتراض و مبارزه به حق مردم افغانستان به این حرمان بی پایان خاتمه دهند.
حزب کمونیست کارگری ایران
۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۰، ۱۰ مه ۲۰۲۱