جنبش برای خواست افزایش دستمزدها به بالای خط فقر ١٢ میلیونی به جنبشی گسترده تبدیل شده است. در این رابطه بیانیه های متعددی از سوی کارگران بصورت مشترک و مستقل منتشر شده است. اخیر ترین آن بیانیه ٢٤ گروه و تشکل از کارگران در شانزدهم اسفند ماه است. امضا کنندگان این بیانیه عبارتند از:
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، گروهی از فارغالتحصیلان بیکار دانشگاه رازی کرمانشاه، گروهی از ورزشکاران رزمی کار کرمانشاه، سندیکای نقاشان البرز، گروهی از فعالین کارگری سقز، گروهی از کارگران لوله کش ساختمانی سقز، گروهی از کارگران برق کار ساختمانی سقز، گروهی از کارگران نقاش ساختمانی سقز، گروهی از کارگران بیکار محله تپه شافعی، گروهی از کارگران بیکار محله بردبران، گروهی از کارگران بیکار محله تپه مالان، گروهی از کارگران بیکار محله کریم اباد، گروهی از کارگران نانوایی سنندج، گروهی از کارگران کمربندی ۱۷ شهریور، گروهی از کارگران بیکار خیابان فرح، گروهی از کارگران دستفروش سنندج، گروهی از کارگران شهرک صنعتی سنندج، گروهی از جوانان بیکار روستای نوره سنندج، گروهی از کولبران مریوان، گروهی از کارگران مرغداری مریوان ، گروهی از معلمان مریوان، گروهی از کارگران فصلی نقده، و گروهی از فعالین لغو کار کودکان.
در بخشی از بیانیه این تشکلها چنین آمده است: ” معلوم است نه دولت و مجلس می خواهند به خواست سراسری کارگران برای افزایش مزد بالای خط فقر تن بدهند و نه ادعاهای اعضای شوراهای اسلامی کار، خانه کارگر و کانون انجمنهای صنفی که در شورای عالی کار عضویت دارند، مبنی بر اینکه افزایش ۲۵ و ۳۵ درصدی مزد را نخواهند پذیرفت، جدی است.
ده ها سال است این نوع نمایشات، از محاسبات کارشناسانه اقتصاد دانان حکومتی گرفته تا ارائه آمارهای غیر واقعی تورمی دستگاههای ذیربط و ادا و اطوارهای عوامفریبانه نمایندگان به اصطلاح کارگری در شورای عالی کار بر سر دستمزد کارگران در جریان است. ماحصل کل این بازیها، امروز زیر خط فقر رفتن بیش از ۸۰ درصد مردم کار کن و تولیدگر جامعه، شامل کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و بیکاران است. تبعات این شرایط فلاکتبار، افزایش هر ساله چند برابری گرسنگان، زباله گردان، کولبران در مرزهای غربی و سوختبران در مرزهای شرقی که هر روز اخبار به قتل رسیدنشان توسط نیروهای نظامی مرزی و یا جانباختنشان در اثر شرایط جوی و حوادث مسیر رفت و آمد منتشر می شود، است. حاصل این تلاش ها برای زیر خط فقر نگهداشتن اکثریت جامعه، گسترش اعتیاد و فحشا و خودکشی به خاطر فقر و گرسنگی است که دامنه آن به میان کودکان نیز کشیده شده است. ميليون ها کودک کار و ۳ میلیون بازمانده از تحصیل طبق آمار وزارت کار اقلامی دیگر از تبعات تحمیل فقر و گرسنگی بر اکثریت جامعه هستند”.
در بخش پایانی این بیانیه ضمن تاکید بر افزایش حداقل دستمزد ١٢ میلیون چنین آمده است: “اما ما کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، کارگران اخراجی و جوانان بیکار سالهاست که پاسخ خود را به این نوع بهانه ها، با اعتراضات و اعتصابات قدرتمند داده ایم و امروز نیز در آستانه ورود به سال جدید بر خواست های معیشتی خود اصرار و پافشاری می کنیم. ما خواهان افزایش حداقل مزد به ۱۲ میلیون تومان برای شاغلان و تخصیص همین میزان مستمری و برای بازنشستگان و همچنین ۱۲ میلیون تومان به عنوان بیمه بیکاری برای کلیه کارگران بیکار شده و بیکاران بالای ۱۸ سال هستیم”.
همچنین با همین خواست جمعی از کارگران فصلی و ساختمانی شهرستان کامیاران نیز بیانیه داده اند. در بخشی از این بیانیه این کارگران چنین آمده است: ” ما کارگران ساختمانی و فصلی در کنار دیگر کارگران خواستار افزایش حداقل دستمزد به بالای ۱۲ میلیون در ماه میباشیم. دستمزدی که با مخارج و هزینه های سرسام آور و تورم افسارگسیخته برابری کند.ما خواهان زندگی شایسته و انسانی برای تمام کارگران و خانوادههایمان هستیم”.
جنبش برای خواست افزایش دستمزدها گسترده است. قبلا نیز ١٠ تشکل از کارگران، معلمان و بازنشستگان با بیانیه های مشترک و بعضا مستقل بر خواست افزایش دستمزد به بالای دوازده میلیون تاکید کرده است. این جنبشی است که محیط های کار را نیز در بر گرفته است. از جمله کارگران فولاد اهواز و کارگران غیر رسمی نفت نیز در این رابطه بیانیه داده اند و بر همین خواست تاکید کرده اند.
حزب کمونیست کارگری کارگران در تمامی مراکز را به پیوستن به این حرکت اعتراضی و تاکید بر خواست افزایش دستمزد به بالای ١٢ میلیون تومان فرا میخواند. با گسترش این گفتمان و این کارزار اجتماعی، از زندگی و معیشت خود دفاع کنیم. این گفتمان ها باید به گفتمان همه تجمعات اعتراضی در کف خیابان تبدیل شود و همه جا تکثیر گردد تا بتوان حکومت و سرمایه داران مفتخوران را بزانو در آورد.
پیش بسوی اعتصابات سراسری
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
١٦ اسفند ۱۳۹۹، ٦ مارس ٢٠٢١