پیام مینا احدی به زنان ایران به مناسبت هشت مارس روز جهانی زن!

گرامی باد هشت مارس روز جهانی زن !
این بار میخواهم از شما بیشماران نام ببرم!
٤٢ سال است که پنجه در پنجه، یک حکومت زن ستیز اسلامی انداخته و از حرمت و انسانیت خودتان دفاع میکنید. شما زنان در اقصی نقاط ایران، شما زنان در خانه و در خیابان و مدرسه و دانشگاه و کارخانه، شما زنان در زندان و پای چوبه های دار، شما زنان در بیدادگاههای حکومت اسلامی و در بالای سکوهای خیابان انقلاب در همه جا مشت محکمی بر دهان آخوند و قاضی و جلاد و رئیس جمهور و رهبر این جانیان زده و فریاد برابری و حقوق انسانی خودتان را زدید و این فریاد به گوش دنیا رسید.
امسال هشت مارس میخواهم به برخی از شما بیشماران اشاره کنم. این درست است که حکومت اسلامی از بین شما زنان در تمام عرصه های اجتماعی، گروگان گرفت و بسیاری از شما را کشت، تا از بقیه زهر چشم بگیرد و این قتل و کشتار از اولین روزی که خمینی پای خود را به آن مملکت گذاشت شروع شد. اما مقاومت و ایستادگی و مبارزه قهرمانانه شما از روز اول مهر باطل بر پیشانی آخوند و حکومتش زد و ما امروز با حکومتی مواجه هستیم که به یک کاه و به یک مرده متحرک شبیه است. خودشان بیشتر از همه اذعان دارند که از زنان ایران شکست خورده اند و این شکست میسر نمیشد مگر به همت شما !
اولین درود و ادای احترام من نثار زنانی است که در شهرهای مختلف ایران از تهران تا تبریز و شیراز و اصفهان و سنندج ، در مقابل فرمان حجاب اجباری زنان به خیابان رفته و مانیفست یک جنبش انقلابی و اجتماعی و بین المللی را بر علیه جنبش اسلامی را فریاد زدند. این حرکت در مقابل چشم دنیایی بود که رهبرانش برای شکست یک انقلاب این زامبی ها را از قبر بیرون آورده و رهبرشان کرده بودند و در بوق و کرنا میدمیدند که ایران اسلامی انقلاب اسلامی کرد و رهبر اسلامی برگزید. صد هزار زن مدرن و معترض همان زمان گفتند ایران اسلامی نیست و انقلاب برای اسلامی کردن جامعه نبود و زنان از اسلام و قوانین اسلامی متنفرند.
٤٢ سال جنگ و نبرد تن به تن شما زنان علیه حجاب اجباری اما یک تاریخ مهم در ایران و در دنیا علیه بیرق جنبش اسلامی است و در این تاریخ بسیاری از شما زنان مورد حمله اراذل و اوباش خیابانی حکومت زن ستیز قرار گرفته، هزاران نفر شما دستگیر و روانه زندان شدید، هزاران هزار نفر جریمه شدید و بسیاری از شما شلاق داعشی ها بر تن اتان فرود آمد و کوتاه نیامدید.
درود من نثار نسل جوانی است که در این حکومت چشم به دنیا گشود در مدارس و در رسانه های عمومی نفرت پراکنی آنها را دید و از نه سالگی به او گفتند بالغ است و تکلیف اش تن دادن به ازدواج و تمکین از مرد است و او سر به آسمان زد و حکومت را ذله کرد.
درود میفرستم به زنانی که در شرایط سخت اقتصادی و سیاسی موجود در ایران همچون مادران تنها و یا سرپرستان خانواده، کار کرده و چرخ زندگی خود را با هزار مشکل و مصیبت چرخانده و این وظیفه هرکولی را در کشوری که حکومت فقط می چاپد و چاخان تحویل مردم میدهد ، به پیش برده اند.
بگذارید در اینجا از زنانی حرف بزنم و به آنها ادای احترام کنم که از روز اول به دلیل مبارزه با اینها، زندانی و شکنجه شدند. زنانی که آنها را یک ماه در تابوت خوابانده و گفتند اگر زندگی آزاد بکنند ، زنده به گورشان میکنند . و این زنان تمکین نکرده و بسیاری جان باختند.
من میخواهم از لادن بیانی ها و مونا محمود نژادها، زینوس محمودی ها حرف بزنم که در سال شصت در کنار صدها زن دیگر اعدام شدند، قهرمانانه ایستادند و پاسخ محکمی به اسلامیها در آن دوران سیاه دادند.
من از زنان قربانی تجاوز در زندانهای حکومت اسلامی حرف میزنم. از سعیده سیائی که در سال شصت با کودک چهار ماهه خود دستگیر و مورد تجاوز قرار گرفت و یا از آذر آل کنعان که در سال ١٣٦١ در حالیکه ١٨ سال داشت و با کودک ٩ ماهه خود دستگیر شده بود در زندان مورد تجاوز جنسی پاسداران خدا قرار گرفت و شجاعانه و قهرمانانه ، جرات کرد اینرا در ملا عام اعلام کند و یک تابوی محکم را به همراه زنان دیگر که زبان گشودند، بشکند. و اینجا میخواهم حتما از زهرا نوید پور بگویم که چون اسرار تجاوز نماینده مجلس حکومت اسلامی به خود را افشا کرد او را در خانه اش به قتل رساندند.
بگذارید از شهلا و نسرین کعبی دو خواهر جوان و پرستار بگویم که به جرم کمک به مجروحان سیاسی و پیشمرگان به دستور خلخالی در همان اوایل به قدرت رسیدن این جانیان اعدام شدند.
من میخواهم از مادرانی بگویم که فرزندان آنها را در سال های شصت و شصت و هفت و پس از آن و در تظاهراتهای میلیونی برای سرنگون کردن بساط این جنایتکاران در خیابانها و در زندانها کشتند ، از مادر رامین حسین پناهی ها و زانیار و لقمان مرادی ها از مادر ریحانه جباری ها و مادرامیر ارشد تاجمیر و سعید زینالی و مصطفی کریم بیگی ها تا مادران نوید افکاری و محجوبی ها بگویم که پرچم دادخواهی را بر شانه های سترگ خود گرفته و پاسخ بسیار محکمی به جنایتکاران اسلامی داده اند.
به هرکجا که نگاه بیاندازید، دانشگاه، کارخانه، فعالیت در دفاع از محیط زیست و حیوانات ، مبارزه برای ورزش و ورود به ورزشگاهها، مبارزه برای داشتن حق دوچرخه سواری، مبارزه برای حق طلاق و حضانت فرزندان ، مبارزه با آزار و اذیت جنسی در محیط کار و خشونت در خانواده در همه جا زنان در صف اول ایستاده و با اعتماد بنفس و با دفاع عملی از روابط و مناسبات مدرن و انسانی با این فرهنگ و قوانین پوسیده قرون وسطایی مبارزه میکنند. ازدواج سفید یک نمونه تف کردن زنان به بردگی جنسی مورد لطف حاکمین زن ستیز اسلامی است.
بی دلیل نیست که اینک همه از انقلاب زنانه در ایران حرف میزنند. زنانی که با انداختن چادر سیاه روی حقوق انسانی آنها و حق نفس کشیدن اشان خواستند آنها را به تاریکی و قرون وسطی بفرستند، با پس زدن این حجاب رو به روشنایی رفته و حکومتیان را در ایران بی آبرو کردند. اینجا میخواهم از ویدا موحدها و دهها و دهها دختر خیابان انقلاب بگویم که جنبش زنان در ایران را گامها به جلو بردند.
ما باید از همه زنان جان باخته در ایران ، از همه سنگسار شدگان، از همه فعالین سیاسی و کارگری که در سیاهچالهای حکومت جان باختند، از زنان تن فروشی که حکومت اسلامی ایران با بی حرمتی کامل آنها را در خیابان کشید و سپس کشت، یاد کنیم و بگوییم اگر ریش و پشم اینها اکنون در ایران ریخته، اگر به ترهات آخوند و ایل و تبار حکومتی مردم فقط پوز خند میزنند و خشمگین میشوند و اگر این وصله ناجور را پس میزنند ، به همت و به دلیل جانفشانی های فراوان زنان و مردان آزادیخواه است.
باید هشت مارس ها یادی بکنیم ، هم از آنهایی که قهرمانانه رفتند و هم از آنهایی که در زندانهای حکومت اسلامی و یا تحت تعقیب حکومت اسلامی بوده و قهرمانانه مبارزه میکنند. از زینب جلالی ها و سپیده قلیان ها و ناهید خداجو و پروین محمدی ها از صبا کرد افشاری و مهدیه گلرو ها و از گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی ها تا ندا ناجی ها و مرضیه امیری ها و ساناز الهیاری ها ازآتوسا عباسی رکود دار دوچرخه سواری که اکنون دستفروشی میکند تا نیلوفر بیانی و سپیده کاشانی تا منیره عربشاهی و یاسمن آریایی و زهرا جمالی و فاطمه داوند تا مریم محمدی و ناهید شقاقی و اسرین درکاله تا نرگس محمدی که شجاعانه از دست درازی پاسداران و تعرض جنسی بخود افشاگری کرده و اعلام جرم میکند، تا آتنا فرقانی و از همه و همه باید حرف زد و به خود آنها گفت، شما پیشقراولان جنبش زنان هستید و جنبش برای سرنگونی حکومت اسلامی . شما که در تظاهراتها فورا به صف اول رفته و فریاد سرنگونی سر میدهید، شما که در خانه و کوچه ومدرسه و دانشگاه و کارخانه برای پایان دادن به عمر ننگین این حکومت زن ستیز ، دوندگی میکنید شایسته بزرگترین احترام ها هستید.
عزیزان!
اتحاد و مبارزه هم بسته شما هم اکنون در ایران داعش حاکم بر ایران را کاملا بی آبرو کرده و سمپاتی و محبتی میلیونی بسوی شما زنان آزاده ایران روانه کرده است. هشت مارس امسال را جشن میگیریم برای ادای احترام به شما زنان جان باخته ای که رفتید و زندگی زیر بار این ستمگران را نپذیرفتید و آنها که ماندید و علیه حکومت اسلامی و قوانین زن ستیز اسلامی و علیه مذهب اسلام که زن ستیزی جزو انتگره آنست بپا خاسته و مبارزه میکنید، از جا بر میخیزیم. امسال باید با پرچم بایکوت سیاسی حکومت زن ستیز و مدافع آپارتاید جنسی به خیابان رفته و به دنیا اعلام کنیم این حکومت را باید از همه نهادهای بین المللی بیرون کنند.
دیر نیست روزی که حکومت این جانیان را سرنگون میکنیم و دنیایی پر از آزادی و برابری و رفاه و احترام به زنان را سازمان دهیم. زنده باد همه شما زنان آزاده ایران!
مینا احدی ٦ مارس ٢٠٢١