گزارشی از مبارزه کارگران اعتصابی پلی اکریل اصفهان

احسان اکبری از ایران:
        کارکنان پلی کریل اصفهان در سال گذشته شاهد کاهش امکانات برای کارگران بودند تا اینکه بحث کوچک سازی پلی اکریل به اکریلیک۱ و اکریلیک۲ و پلی استر به میان آمد. ظاهر مسئله این بود که با کوچک سازی کارخانه رئیس هر قسمت سعی میکند با افزایش تولید موجب پیشرفت کارخانه و افزایش حقوق کارکنان و امکانات شود اما واقعیت امر این بود که با کوچک سازی کارخانه، رئیس هر قسمت برای سود بیشتر اقدام به کاهش حقوق کارگران میکرد و کارکنانی که اعتراض میکردند هم به اخراج از کارخانه و جایگزینی زنان بجای آنها که حقوق کمتری هم به آنان پرداخت میشوند تهدید میشدند.
پس از گذشت یک هفته از این تصمیم، کارگران تصمیم گرفتند که در مقابل این اجحافی که به آنها میشود بایستند و با سازماندهی و ایجاد اعتصابات گسترده کارگران، موفق به لغو قانون کوچک سازی و در مرحله بعدی گرفتن امتیازاتی برای کارگران بشوند.
        اولین روز تجمعات با تعدادی حدود ۵۰ نفر از کارگران و در دست داشتن پلاکاردهایی که در آن کارگران بیشتری را به این تجمعات دعوت میکرد و همچنین شعارهایی مثل “مدیر بی لیاقت نمیخوایم نمیخوایم” همراه بود اما فردای آن روز برای تک تک افرادی که در تجمع کارگری شرکت داشتند نامه ی هشداری با موضوع در صورتی که باز هم در تجمعات شرکت کنید اخراج میشوید فرستاده شد که این امر باعث نگرانی شد و عملا تجمعات بعدی رو مختل کرد.
        معاونت کارخانه ماهیانه ۵۰ میلیون حقوق دریافتی اش بود و یک دستگاه اتومبیل سوزوکی از طریق شرکت به او اهدا شده و همچنین به مدیر شرکت هم آپارتمانی به ارزش ۱ میلیارد که حدود ۲۰۰ میلیون فقط خرج دکوراسیون و کفی ژله ای در کف ساختمان بود اهدا شده بود. این اطلاعات طی چند روز بین کارگران پخش میشد باعث اعتراض بسیاری در شرکت شد که این اتفاق زمینه ی ادامه تجمعات و اعتصابات وسیع تر از قبل رو فراهم کرد.
        با فراهم شدن فضای اعتراضی دوباره فراخوان برای تجمعات وسیع و اعتصابات داده شد و این فراخوان با استقبال کارگران روبه رو شد. بعد از گذشت حدود یک ماه از تجمعات قبلی اعتراض جدیدی شکل گرفت که اینبار بجای ۵۰ نفر حدود ۵۰۰ یا ۶۰۰ نفر در روز اول اعتصابات کارگری شرکت کردند و در هفته ۳ یا ۴ روز این اعتصابات انجام میشد که عمده ی شعارها برکناری رئیس و معاونت از شرکت بود، که با استمرار این اعتصابات افراد بیشتری به جمع معترضان می پیوستند. بعد از گذشت حدود۴ ماه از اعتراضات، کارخانه با افت سنگین تولید روبه رو شد. کارگران سعی کردند برای افزایش فشار بر کارفرما، این اعتصابات رو رسانه ای کنند اما هیچ یک از خبرگزاری های داخلی حاضر به تهیه گزارش از اعتراضات نشدند در نتیجه فیلمی که از اعتراضات تهیه شده بود را برای بی بی سی فرستاده تا اونها این خبر رو منتشر کنند که خوشبختانه بی بی سی اون فیلمو نشون داد.به هر حال حتی بعد از افت تولید کارخانه هم کارفرما عقب نشینی نکرد…
         در مرحله بعد تصمیم گرفته شد که مانع از ورود افرادی مانند رئیس شرکت و معاونت اداری و عضو هیئت مدیره و معاونت مالی و عضو هیئت مدیره به شرکت شده و در زمان ورودشان به شرکت، کارگران از دم در هلشان میدادند بیرون و مانع از ورودشان به شرکت میشدند این کار ۲ روز بیشتر طول نکشید تا اینکه صبح جمعه روز سوم بین ساعت ۵ تا ۶ صبح پلیس دم خانه ۴ نفر از کارگرانی که در اعتراضات بودند رفت و آنها رو با شلوارک و بیژامه به بازداشتگاه بردند.
         بعد از شنیدن این موضوع، کارگران فشار بیشتری آورده و شعارهای آزادی کارگران زندانی رو داده که بعد از ۳-۴ روزاونها رو آزاد کردند که از روز آزادی اونها، کارگران تجمعات و اعتصابات رو از چند روز در هفته به هر روز افزایش داده بطوریکه هر روز برای روز بعد قرار میگذاشتند.
بعد از گذشت چند ماه شرکت با ضرر و افت شدید تولید و نیز گسترده شده اعتراضات کارگران روبه رو شد و استانداری در نقش میانجی گر در این بین ظاهر شد که کارفرما مجبور به مذاکره با نماینده کارگران شد.
         با رای گیری بین کارگران، نمایندگانی را برای مذاکره با هیئت مدیره فرستاده که ابتدا قرار بر این شد که نمایندگان کارگران بر برکناری روسای کارخانه پافشاری کنند.
         بعد از چند هفته مذاکرات با هیئت مدیره کارفرما عقب نشینی کرده و به این خواسته های زیر تن دادند:
۱-کوچک سازی شرکت لغو شود و شرایط مانند قبل شود.
۲. بیست و پنج درصدبه حقوق کارگران اضافه شود.
ادریبهشت ۱۳۹۳
این گزارش توسط احسان اکبری از فعالین سازمان جوانان کمونیست تهیه شده است.