– روز شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه ٥٠ نفر از کارگران و کارکنان آبفا اهواز و روستایی، در اعتراض به ادغام این دو شرکت در آبفا خوزستان در مقابل استانداری در اهواز تجمع کردند. تجمع کنندگان در این روز با نصب بنرهای بر روی دیواره ورودی شرکت نوشته بودند؛ «با ادغام آبفا اهواز با آبفا استان مشکلات آبفا استان حل نخواهد شد، کلانشهر اهواز با ادغام آبفا اهواز با آبفای روستای بزرگ مشکلی حل نخواهد کرد». به گفته کارگران از آنجا که شرکت های آبفای استان خوزستان و روستایی دارای بدهی بسیاری به پیمانکاران، تامین اجتماعی و کارکنان هستند، نتیجه این ادغام وضعیت اسفناک تر شرایط کار و زندگی کارگران خواهد بود.
– روز شنبه ١٣ اردیبهشت، کارگران چدن کویر خاوران در تماس با رسانه ای دولتی صدای اعتراض خود را بلند کردند. اعتراض این کارگران به بلاتکلیفی معیشتی بدنبال تعطیلی کارخانه در کوران بحران کرونا است. این کارخانه دو ماه است که تعطیل است. خواست کارگران تعطیلی کار با پرداخت حقوق است. حقوق اسفند این کارگران در اردیبهشت پرداخت شد و آنها هنوز دو ماه دستمزد طلب دارند. این درحالیست که کارفرما 25 درصد از حقوق کارگران را به دلیل ضرر و زیان از تولید کسر کرده است و برای ٤٥ روز ٣٨٠ هزار تومان از حقوق آنها کسر شده است.
کارخانه چدن کویر خاوران درشهرک صنعتی شماره 2 شهرستان خوسف، استان خراسان جنوبی واقع و در حال احداث است. فاز اول آن شامل کک و گندله سازی است که راه اندازی شده است. در این کارخانه ٣٠٠ کارگر به کار اشتغال دارند.
– روز ١٣ اردیبهشت کارگران کارخانه آذر کنترل طی بیانیه ای در اعتراض به تعویق پرداخت چند ماه حقوق و تعطیلی ناگهانی کارخانه و فروش بخشی از ماشین آلات این واحد تولیدی از سوی کارفرما، به مسئولین اخطار دادند. به گفته کارگران به دنبال شیوع ویروس کرونا کارفرمای کارخانه آذر کنترل که در زمینه تولید انواع رگلاتور بخاری و آبگرمکن فعالیت تولیدی دارد، کارخانه را موقتا تا پایان اردیبهشت ماه تعطیل اعلام کرد و مقرر شد که کارگران برای دریافت مقرری بیمه بیکاری کرونا اقدام کنند. اما در این هفته وقی چند تن از کارگران برای پیگیری وضعیت شغلی خود مراجعه کردند، متوجه شدند که کارفرما در حال انتقال تعدادی از ماشینآلات کارخانه به خارج آن است. آنها وقتی علت را جویا شدند کارفرما اعلام کرد که به دلیل افزایش فشارهای مالی کارخانه، امکان ادامه فعالیت تولیدی در کارخانه را ندارند و این ماشینالات فروخته شده است. در رابطه با این موضوع کارگران اولتیماتوم دادند که در اول خرداد باید کارخانه باز و همه آنها به سرکارشان بازگردند.
– روز ١٢ اردیبهشت کارگران راه آهن شهرستان میرجاوه در استان سیستان و بلوچستان در گفتگو با یک رسانه محلی صدای اعتراض خود را نسبت به وضعیت نابسامان کاری خود اعلام کردند. اولین موضوع اعتراض آنها سطح نازل دستمزدهاست. کارگران میگویند با وجود سیزده سال سابقه کار و یا بیشتر فقط 2میلیون تومان حقوق می گیرند که با تورم کنونی کشور، این حقوق به هیچ وجه کفاف زندگی آنها را نمی دهد. بدتر اینکه حتی همین دستمزد چند بار زیر خط فقر نیز همواره با تاخیر چند ماهه پرداخت میشود. از جمله دستمزد اسفند را در اردیبهشت ماه دریافت کرده اند. از سوی دیگر علیرغم اینکه آنها بیمه تامین اجتماعی هستند اما برای آنها بیمه شرایط سخت پرداخت نمی شود و در نتیجه از همان بیمه بسیار نازلی که حق شان است نیز برخوردار نمیشوند.
معضل دیگر این کارگران نوع قراردادهای برده وار کاری و دزدی و چپاول آشکار حق و حقوق آنها توسط صاحبکاران است. از جمله به گفته کارگران شرکت طرف قرار داد راه آهن مانند شرکت ریل صنعتکاران، قرارداد ٩٠ روزه با کارگران می بندد اما به جای پرداخت حق بیمه سه ماهه، بیمه ٧٥ یا ٨٥ روز را پرداخت می کند و حتی در قرارداد شغلی، کارگران خط راه آهن را کارگر ساختمانی قید می کند تا از پرداخت مزایای مربوط به آن شغل طفره رود. بعلاوه شرکت باید قراردادها را به صورت سالیانه منعقد کند و تمام حقوق و مزایا، حق ماموریت و ایاب و ذهاب کارگران رسمی را برای کارگران لحاظ کند. اما با انعقاد قرارداد های 3ماهه از زیر بار پرداخت حق و حقوق آنان شانه خالی می کند. همچنین شرکت های طرف قرار داد موظف هستند در صورت اعزام کارگران به ماموریت شبانه اضافه کاری را دوبرابر حساب کنند اما با قراردادهای سه ماهه از پرداخت این مبلغ نیز خودداری می کنند و حتی اگر انها برای تعمیر خط به مناطق دورتر مثل فهرج بروند باید هزینه ایاب و ذهاب و غذا را از جیب خودشان بپردازند. کارگران میگویند که شغل آنها جزء مشاغل سخت محسوب می شود و بسیاری از همکارانشان به همین دلیل پس از ٢٠ سال سابقه کار بازنشست می شوند اما شرکت های طرف قرارداد راه آهن، شرایط سختی کار را برای کارگران واریز نمی کنند و بهانه می آورند این کار جزء مشاغل سخت نیست. و بالاخره اینکه اکنون در دل بحران کرونا هیچگونه امکانات پیشگیری از ابتلاء به بیماری برای آن ها وجود ندارد و حتی ماسک و دستکش نیز در اختیارشان گذاشته نمیشود. در رابطه با این مشکلات کارگران راه آهن بارها بصورت سراسری دست به اعتصاب زده اند.
حزب کمونیست کارگری ایران
١٤ اردیبهشت ۱۳۹۹، ٣ مه ۲۰۲۰