خیزش مردم عراق علیه ارتجاع اسلامی و قومی

اکنون نزدیک سه ماه است که عراق در اعتراضات و تظاهرات ضد دولتی میخروشد. این قیام و طغیان که از اول اکتبر یعنی نهم مهرماه شروع شده با اوجگیری بیشتری ادامه دارد و کنترل چندین شهر از جمله ناصریه و بصره عملا در دست مردم است. اعتراضات که چند هفته بعد از سرکوب شدید و ترور، ربودن و کشتار ده ها نفر از فعالین شناخته شده توسط نیروهای امنیتی و سلول های تروریستی وابسته به جمهوری اسلامی ایران کمی افت کرده بود، از ماه پیش جان تازه ای گرفت و صدها هزار نفر به خیابانها آمدند.
در جدید ترین اقدام اعتراضی و ضد دولتی، مردم شهر ناصریه در روز ۲۱ دسامبر برابر با ۳۰ آذر چندین ساختمان متعلق به احزاب شیعی وابسته به جمهوری اسلامی را به آتش کشیدند. مراکز حزب دعوت اسلامی و سپاه بدر از جمله مکان های مورد حمله معترضان بود. شایان ذکر است که در ماه اکتبر و نوامبر نیز دوبار کنسولگری ایران در شهر نجف به آتش کشیده شد. معترضین در جنوب عراق، راهها و جاده های اصلی و خیابان های بزرگ، مدارس و دانشگاه ها و ادارات را مسدود کرده اند. در حالی تظاهرات و اعتصابات مردم در روز سه شنبه ۲۴ دسامبر برابر با ۳ دی اوج گرفت که هنوز جناح های مختلف حکومتی و مجلس آن کشور از معرفی کردن شخصی برای پست نخست وزیری ناتوان مانده و نیروی خیابان تا بحال اجازه نداده است تا آنها یک کاندید نزدیک به جمهوری اسلامی را برای کاندیداتوری این پست برگزینند. روز پنجشنبه ۵ دی پارلمان عراق “العیدانی” استاندار شهر بصره را که از نزدیکان رژیم اسلامی است به “برهم صالح” رئیس جمهور این کشور معرفی کرد. معترضین خشمگین در این رابطه چندین پایگاه نظامی وابسته به نیروهای نزدیک به ایران را به آتش کشیدند. متعاقب این حوادث برهم صالح اعلام نمود که کاندیداتوری العیدانی را برسمیت نمی شناسد چرا که فاقد وجاهت قانونی است. همزمان اضافه نمود چنانچه فشارها به وی افزایش یابد ازپست ریاست جمهوری استعفا خواهد داد. او نهایتا مجبور گشت عصر پنجشنبه استعفای خود را جهت تصمیم گیری، تقدیم پارلمان عراق نماید. در شرایط کنونی هدایت دولتی که نه نخست وزیری دارد و نه رئیس جمهوری، به رئیس مجلس واگذار خواهد شد که وی هم از نزدیکان رژیم ایران است و خود مایه نزاع و اعتراض شدید مردم خشمگین عراق می باشد. روزهای آتی می تواند آبستن حوادث مهم و روزهای تعیین کننده ای در سرنوشت مردم عراق باشد.
مهمترین و شاید یکی از اصلی ترین خواستهای انقلاب مردم عراق در وهله اول بیرون ریختن کلیه نیروهای تروریستی جمهوری اسلامی مانند سپاه قدس، اضمحلال سپاه بدر، باند داعشیِ حشد الشعبی و برکناری کلیه سیاست مدارانی است که مستقیم و یا غیر مستقیم با جمهوری اسلامی در ارتباط اند.
خیزش انقلابی مردم عراق که با بزرگترین تجمع اعتراضی ماه اکتبر در میدان تحریر بغداد شکل گرفت منجر به کناره گیری عادل عبدالمهدی از سمت نخست وزیری شد. طی سه ماه اعتراضات تا کنون بیش از ۴۶۰ نفر کشته و ۲۵ هزار تن نیز مجروح شده اند.
مردم عراق هنوز از مسلخ صدام و بعثی ها رها نشده قربانی حمله سفاکانه دول غربی به سرکردگی دولت آمریکا گشتند، و صدها هزار نفر در سال ۲۰۰۳ در حمله نیروهای آمریکائی و متحدان آنها قربانی شدند و بیش از نیمی از زیر ساختهای اقتصادی کشور نابود شد. بدنبال آن تشکیل دولتهای دست نشانده قومی – مذهبی و سر برآوردن دهها جریان تروریستی اسلامی را شاهد بودیم و در واقع این بار این کشور به کشتارگاه تروریستهای اسلامی و جنایتکاران جمهوری اسلامی بدل گشت. واقعیت این است که از همان سال های ۲۰۰۳ ببعد، نفوذ و دخالت جمهوری اسلامی در مسائل داخلی عراق بتدریج افزایش یافت. سران مذهبی و سیاستمداران شیعی مجری سیاست های مداخله جویانه جمهوری اسلامی شدند. همزمان عروج و بسط داعش درعراق عاملی شد تا حکومت اسلامی به بهانه مبارزه با داعش به نفوذ و بسط نظامی – سیاسی – اقتصادیِ خویش بیافزاید.
بهمین دلیل مردم عراق که سالها است از فساد و غارت و چپاول سران حکومتی به تنگ آمده و برای رسیدن به صلح و یک زندگی انسانی به میدان آمده اند به درست انگشت اتهام را بسوی احزاب قومی – مذهبی حاکم و جمهوری اسلامی ایران نشانه رفته اند. این مردم شایسته بیشترین حمایت های بین المللی و انسانی اند. جنبش سرنگونی طلبانه مردم ایران و خیزش انقلابی مردم عراق می رود تا در پیوند با هم در آینده ای نه چندان دور به حاکمیت این تبهکاران اسلامی در هر دو کشور پایان دهد و منطقه را از شر منحوس این جانیان خدا و سرمایه رها سازد.
شهاب بهرامی
انترناسیونال ۸۴۸