روز ٢١ آبان تجمع دیگری از بازنشستگان در مقابل مجلس برپا شد. فراخوان این تجمع بدنبال فراخوان تجمع روز نوزدهم آبان که نیروهای بسیاری از بازنشستگان و معلمان به آن پیوسته بودند، تحت عنوان “تجمع آرام و مسالمت آمیز” از جانب افراد سازشکاری داده شده بود. اعلام تجمعی دو روز بعد از نوزدهم آبان سیاستی در جهت ایجاد تفرقه در صفوف بازنشستگان و کنترل خشم و اعتراض آنان در قالب تجمع سکوت بود. اما بازنشستگان با اعلام این که تجمع نوزدهم آبان را با قدرت برپا خواهند کرد و روز ٢١ آبان نیز با شرکت وسیع خود خیابان را به صحنه اعتراض خود تبدیل خواهند کرد، پاسخ محکمی به اینگونه تشبثات دادند. بدین ترتیب تجمع امروز بیست و یکم آبان تجمع “سکوت” نبود بلکه تجمع اعتراضی بازنشستگان با شعار “فریاد، فریاد، از اینهمه بیداد” بود. به این ترتیب بازنشستگان نشان دادند که اجازه نمیدهند مبارزاتشان بدنبال این جناح و آن جناح کشیده شود. در تجمع روز ٢١ آبان نیز نیروی انتظامی همانند روز نوزدهم آبانماه نیروی انتظامی بسیاری بسیج کرده بود تا مانع گردهمایی جمعیت بزرگ بازنشستگان شود. از جمله در این روز تعدادی از بازنشستگان به اسامی غضنفری، عیوضی، شفیعی، پژوهش، شریفی، منوچهر امیری، و عمرانی و دو بازنشسته خواهر با نام فامیلی ناصری از مازندران و چند تن از بازنشستگان لشکری دستگیر شدند.
خواستهای بازنشستگان عبارتند از: اجرای قانون خدمات کشوری به نحوی که حقوقها به بالای خط فقر هشت ملیونی افزایش یابد، درمان رایگان برای همه، تحصیل رایگان برای همه کودکان، تامین مسکن مناسب، حق تشکل، حق تجمع، حق رسانه بدون هرگونه امنیتی کردنی و آزادی فوری و بدون وثیقه معلمان زندانی، کارگران دربند و تمامی زندانیان سیاسی، پایان دادن به امنیتی کردن و پرونده سازی ها، پایان دادن به اختلاس ها و بازگرداندن پولهای به سرقت رفته به صندوق های بازنشستگی
از خواستها و مبارازت بازنشستگان باید وسیعا حمایت کرد. بازنشستگان بازداشتی باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند.
پیش بسوی شوراها
پیش بسوی اعتصابات سراسری
حزب کمونیست کارگری ایران
٢١ آبان ٩٨، ١٢ نوامبر ٢٠١٩