آزادی زندانیان سیاسی را به شعار هر تجمع و اعتراضی تبدیل کنیم!

جمهوری اسلامی برای مقابله با اعتراضات رو به گسترش اجتماعی، دستگیری ها را شدت داده است. شماری از فعالین کارگری، معلمان و زنان و دانشجویان هم اکنون در پشت میله های زندان قرار دارند. باید شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد را به یکی از محورهای همه اعتراضات تبدیل نماییم. کارزارهای قدرتمندی برای آزادی دستگیر شدگان و همه عزیزان در بند به جریان اندازیم و سرکوبگران حاکم را زیر فشار جدی قرار دهیم. کاری کنیم که حکومت به چشم خویش ببیند که دستگیری و زندان برایش هزینه سنگینی دارد. در توازن قوای موجود اجتماعی در ایران و در وضعیتی که حکومت دارد، این کاملا عملی و ممکن است.

حکومت اسلامی کسانی را دستگیر کرده است که گناهشان اینست که برای عدالت و آزادی و رفاه مردم مبارزه کرده اند. در روزهای قبل از اول مه و در تجمع اول مه در تهران حدود ۵۰ نفر دستگیر شدند که ۸ نفر از آنان، ناهید خداجو، نسرین جوادی، فرهاد شیخی، حسن سعیدی، کیوان صمیمی،‌ مرضیه امیری، عاطفه رنگ و ریز و ندا ناجی همچنان در بازداشت به سر میبرند. در تجمع معلمان در روز ۱۲ اردیبهشت ۸ نفر دستگیر شدند. روز ٢٥ اردیبهشت سه نفر از اعضای کانون نویسندگان، رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین و کیوان بازن هرکدام به شش سال زندان محکوم شدند. اکرم نصیریان و ناهید شقاقی از فعالین حقوق زن و حمایت از سیل زدگان دستگیر شده اند. روز ۲۶ اردیبهشت تعدادی از فعالین حقوق زن که در شهر مریوان علیه خشونت به زنان و قتل های ناموسی دست به تجمع زده بودند بازداشت شدند. در فاصله بین ۱۹ تا ۲۵ اردیبهشت نیز حدود ۱۵ نفر از کارگران نیشکر هفت تپه که یک کانون داغ مبارزه است بازداشت شده اند. علاوه بر اینها تعدادی از فعالین کارگری از جمله اسماعیل بخشی و جعفر عظیم زاده و سپیده قلیان و تعدادی از معلمان اسماعیل عبدی، محمد حبیبی، محمود بهشتی، عبدالرضا قنبری، روح الله مردانی، یاسر امینی آذر و محمدعلی زحمتکش، در زندان به سر میبرند و برخی از آنان به چندین سال زندان محکوم شده اند.

جمهوری اسلامی از نقش و تاثیر حضور و فعالیت این طیف از فعالین بخوبی آگاه است. میداند که فعالیت و صحبت های اینها آگاهی عمومی جامعه را بالا برده است و مردم را متحدتر و همبسته تر کرده است. به همین علت مدام علیه شان پرونده سازی میکند و آنها را دستگیر میکند تا اعتراضات مردم را عقب براند.
میداند که اینها فعالین حقوق کارگرند، علیه فقر و تبعیض و هر نوع ظلم و نابرابری هستند، فعال حقوق زن هستند، علیه حجاب تحمیلی و سیستم آپارتاید جنسیتی و کل بیحقوقی های زن هستند، مدافعین آزادی بیان و عقیده اند، خواهان یک زندگی شاد و امن و انسانی برای کودکان هستند، خواهان رفاه و آزادی همه مردمند، خواهان تحصیل رایگان و درمان و بهداشت رایگانند، علیه فساد و اختلاس و مفتخوری ها هستند، علیه سیستم ظالمانه قضایی و شکنجه و زندانی کردن فعالین اند، علیه قوانین ضد کارگرند، علیه حقوق های نجومی و فلاکت عمومی اند، علیه لاقیدی به زندگی سیل زدگان و زلزله زدگانند، علیه بیحقوقی مردم و خواهان اداره شورایی جامعه اند. اینها در یک کلام مخالف جهنم موجود و فعال و مدافع یک جامعه انسانی و یک زندگی خلاق و شاد و انسانی برای همگان هستند. خواست های اساسی دهها میلیون مردم معترض را نمایندگی میکنند و جرم همه آنها یکسان است.

مشکل جمهوری اسلامی اما این است که امروز میلیون ها نفر مثل اینها فکر میکنند، هر فعالی را میگیرند فعالین بیشتری قد علم میکنند و به جلو صحنه میایند. امروز حکومت در مقابل مردم از همیشه ناتوان تر است و میتوان و باید به تمام ارکانش هجوم برد و بعنوان اولین اقدام زندانیان را از زندانها بیرون آورد.

جامعه باید با تمام قوا برای آزادی کلیه دستگیر شدگان و زندانیان سیاسی تلاش کند. آزادی بی قید و شرط و فوری کلیه زندانیان سیاسی و فعالین جنبش های حق طلبانه باید در صدر همه خواست ها قرار گیرد. در هر تجمعی که به هر مناسبتی برگزار میشود باید “شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “کارگر زندانی، معلم زندانی، دانشجوی زندانی آزاد باید گردد” در کنار شعار مرگ بر دیکتاتور توسط مردم فریاد زده شود. کارزار موثری توسط بستگان و عزیزان فعالین در بند به راه افتاده است و در قطعنامه ها و تجمعات اعتراضی و برخی اعتصابات خواست آزادی فوری و بی قید و شرط کارگران زندانی و زندانیان سیاسی به صدر خواست ها رانده شده است. باید این حرکت ها را هرچه بیشتر تقویت کنیم. به هردرجه بتوانیم جلو دستگیری فعالین را بگیریم و یا مانع نگهداشتن آنها در زندان شویم،‌ به هردرجه بتوانیم فعالین را بدون قید و شرط و وثیقه و کفالتی آزاد کنیم و به هردرجه بتوانیم با تجمعات خود در مقابل زندانها و مراکز دولتی فشار برای آزادی آنها را بیشتر کنیم، راه مبارزه و اعتصاب و اعتراض و راه متشکل شدن را هموارتر کرده ایم.

حزب کمونیست کارگری کلیه مردم معترض را، کارگران و معلمان و بازنشستگان و دانشجویان و زنان و کلیه تشکل های آزادیخواه و کلیه فعالین جنبش های مردمی را فرامیخواند که برای عمومی تر کردن هرچه بیشتر خواست آزادی فعالین و زندانیان سیاسی تلاش مستمری را در دستور بگذارند. باید حربه زندان را هرروز بیشتر و بیشتر از دست حکومت بگیریم و با آزادی عمل بیشتری دست به کار متشکل کردن توده های وسیع مردم و اعتصابات و تجمعات سراسری شویم.

زندانی سیاسی آزاد باید گردد
کارگر زندانی،‌ معلم زندانی،‌ دانشجوی زندانی آزاد باید گردد

حزب کمونیست کارگری ایران
۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸، ۱۹ مه ۲۰۱۹