حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
جامعه ایران دوره پر تلاطمی را پشت سر میگذارد. جنبش کارگری و اعتراضات بخش های مختلف مردم هر روز سازمانیافته تر و قدرتمندتر گام بر میدارند و برپایی اعتصابات سراسری و رفتن بسوی اعتصاب عمومی به گفتمان کل جامعه تبدیل شده است. اعتصاب قدرتمند رانندگان کامیون و کامیونداران که در هفته اخیر موقتا پایان یافت، دو روز اعتصاب سراسری معلمان که دامنه آن به بیش از ٦٠ شهر کشیده شد و تجمع سراسری بازنشستگان در بیست و چهارم مهر ماه و همچنین اعتصاب یکروزه بازاریان و قبل از همه اینها اعتصاب عمومی در شهرهای کردستان و در شهرهای دیگری از خارج کردستان علیه اعدام ها و علیه ماشین سرکوب و جنایت حکومت اسلامی اتفاقات شورانگیزی هستند که فضای سیاسی جامعه را شکل داده اند. این اعتراضات دریچه جدیدی به روی مبارزات کل جامعه برای رهایی از شر جهنم جمهوری اسلامی گشوده است.
این اعتصابات و تجمعات اعتراضی بر محورهای مشترکی چون اعتراض به گرانی، به تورم، به تبعیض و نابرابری شکل میگیرند اما روشن است که دامنه آنها صرفا محدود به این مسائل نیست. تحرک اخیر دانشگاهها نیز بواسطه اعتصاب معلمان بود که باعث شد تکانی به فضای دانشگاهها داده شود. محیط های کارگری در برابر دزدی و چپاول دستمزدها و نوع قراردادهای برده وار کاری و اخراج ها و بیکارسازیها پر تلاطم است. یک گفتمان مهم در اعتراضات کارگری داشتن حق تشکل و حق برپایی تشکلهاست. بعلاوه اعتراض در بخش های دیگر جامعه میجوشد؛ از جمله اعتراض کشاورزان علیه بی آبی و نمونه آن در این هفته در ورزنه اصفهان، اعتراضات وسیع علیه بیکاری و درگیر شدن با چماقداران شهرداری، برداشتن حجاب ها و علیه تفکیک جنسیتی و حق ورود به استادیوم ورزشی، اعتراض در دفاع از حقوق کودک، اعتراضات در منطقه زلزله زده کرمانشاه بخاطر باقی ماندن مشکلات آنان بعد از گذشت یکسال از فاجعه زلزله در این منطقه و … از جمله آنهاست.
بحث صرفا بر سر این نیست که بخشهای مختلف مردم دارند وسیعا اعتراض میکنند. این را همه هرروز مشاهده میکنند. مساله مهم عزم جزم جامعه ای است که دارد با اشکال جدید و بسیار موثر برای متحد شدن و خلاص شدن از شر جمهوری اسلامی تلاش و مبارزه میکند و جلو میرود. بدنبال خیزش انقلابی مردم در دیماه ٩٦ در ٩٠ شهر و به میدان آمدن دختران انقلاب با سرچوب کردن حجابها علیه کل بساط آپارتاید جنسی و خیزش های شهری در این شهر و آن استان، اعتصابات سراسری و تجمعات سراسری کارگری و اتفاقاتی که بعضا به آنها اشاره شد، تجلی وارد شدن جنبش سرنگونی مردم به فار جدیدی است. در میان همه این تحرکات اعتصاب قدرتمند رانندگان کامیون در بیش از ٣٢٠ شهر، اعتصاب سراسری دو روزه معلمان و تجمع بازنشستگان اتفاقات بسیار قابل توجه و آموزنده و مهمی هستند که کیفیت دیگری به مبارزات کل جامعه داده اند و دریچه جدیدی به روی کل جامعه گشودند. ٢١ روز اعتصاب رانندگان کامیون نمونه ای از اعتصابات سراسری سازمانیافته، مدرن و با خواستها و شعارهای رادیکال بود که درسهای بسیاری برای کل جامعه در بر داشت و مهمتر از همه قدرت اعتصاب، این ابزار مهم اعتراض و ممکن بودن دست بردن به آن در توازن قوای سیاسی امروز را مقابل چشم کل جامعه قرار داد. این اعتصاب با اعلام هدف پایان دادن به بساط ظلم و نابرابری حاکم، موجی از همبستگی را حول خود شکل داد و به عنوان یک پیشروی مهم در جنبش کارگری و درکل جامعه توانست خود را ثبت کند.
روز ٢٢ مهرماه اعتصاب رانندگان کامیون پایان یافت. اما در همین روز و روز بعد از آن معلمان با اعتصاب سراسری دو روزه خود به میدان آمدند و دامنه اعتصابشان در فرصت کوتاهی بیش از ٦٠ شهر و صدها مدرسه در استانهای مختلف را در بر گرفت. اعتصاب معلمان با شعارهایی چون “تحصیل رایگان حق مسلم همه کودکان است”، “آموزش را کالایی نکنید”، “به سیستم تبعیض آمیز آموزشی پایان دهید” و “مدارس خصوص لغو باید گردد” بازتاب اجتماعی وسیعی پیدا کرد. یک دستاورد این اعتصاب و تحصن کوبیدن مهر خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان در راس خواستهای همه مردم بود. فراخوان این اعتصاب از ابتدا با قدرت و در خطاب به حراستی های حکومتی که اجازه ندارید مانع شوید داده شد و اولتیماتم آن این بود که اگر پاسخ نگیریم، آبانماه بر میگردیم. فراخوان اعتصاب معلمان به همکارانشان، به معلمان بازنشسته و به همه مردم و خانواده های دانش آموزان بود. این کار معلمان به اعتصاب آنان ابعادی اجتماعی داد و این خود در جنبش کارگری و در اعتراضات کل جامعه نوین بود.
این چنین بود که اعتصاب معلمان حمایت های بسیاری را از سوی تشکلهای مختلف کارگری، بازنشستگان، دانش آموزان و خانواده هایشان بخود جلب کرد. از جمله این اعتصاب و خواستهای معلمان به موضوع داغ بحث در میان هزاران نفر از مردمی که در گروههای مختلف تلگرامی جمع هستند، تبدیل شد و مورد حمایت قرار گرفت.
اتفاق مهم دیگر در این هفته تجمع بازنشستگان در مقابل سازمان برنامه و بودجه در ٢٤ مهرماه بود. بازنشستگان در این روز ایستادند و با شعارهایی چون معیشت منزلت سلامت، بیمه کارآمد، معلم زندانی آزاد باید گردد، تحصیل رایگان حق مسلم فرزندان ماست، خط فقر ٦ میلیون حقوق ما ٢ میلیون، اگر که ما نبودیم، تو اون بالا نبودی، سوریه رو رها کن فکری به حال ما کن، دشمن ما همین جاست، دست در دست آمریکاست، کل بساط توحش و بردگی سرمایه داری حاکم را به چالش کشیدند.
رویداد این اتفاقات در پی یکدیگر و در فضای پر تلاطم جامعه حاکی از اینست که امروز جامعه دارد با خواستهای رادیکال و چپ و انسانی خود، در صفی هر روز سازمانیافته تر بسوی اعتصابات سراسری و اعتصابات عمومی برای به زیر کشیدن حکومت سرمایه داران مفتخور حاکم و کل سیستم چپاول سرمایه داری گام بر میدارد و این شورانگیر است. در دل این تحولات است که رهبران کارگری نیز با پرچم ایجاد شوراهای مستقل کارگری به میدان آمده و ازعمل مستقیم کارگران برای رها کردن خود از این بربریت سخن میگویند.
این اوضاع را باید دید و سکوی پرشی برای رفتن به جلو قرار داد. این اوضاع را باید دید و با ایجاد شوراهای سراسری سازماندهی اعتراضات در تمام شهرها و شوراهای هماهنگی اعتصابات در تمام مراکز کاری و با شعارهای رادیکال و انسانی که در اعتراضات معلمان و بازنشستگان در همین هفته طنین انداز شد، بسوی اعتصابات سراسری و اعتصابات عمومی در سطح جامعه گام برداشت. این اوضاع را باید دید و با تمام قدرت به میدان آمد و به این بساط جهنمی حکومت اسلامی پایان داد. خلاصه کلام اینکه سیر اتفاقات انقلابی انسانی را در چشم اندازی کاملا قابل دسترس قرار داده است. باید بسویش شتافت و سازمانش داد. زنده باد انقلاب انسانی برای جامعه انسانی!
