انقلاب در تونس: به پیش!

روز جمعه ١٤ ژانویه ٢٠١١، تظاهرات و مبارزات یکماهه کارگران و مردم زحمتکش تونس بر علیه بیکاری، فلاکت و حکومت فاسد پلیسی منجر به فرار “زین العابدین بن علی” دیکتاتوراین کشور گردید. این اولین ثمره مبارزه مردم تونس در تلاش برای تحقق آزادی و برابری و شروع انقلابی است که پیروزی آن نمی تواند چیزی کمتر از سلب کامل قدرت از هیات حاکمه فعلی، در هم شکستن ماشین دولتی و دستگاه سرکوبی که در نیم قرن گذشته علیه مردم شکل گرفته، و برقراری حکومت مستقیم شهروندان متکی بر شوراها و ارگانهای توده ای اعمال قدرت آنها باشد.
پیروزی برق آسای مردم تونس در فراری دادن “بن علی” که در ٢٣ سال گذشته در راس دستگاه مخوف آدم کشی قرار داشت، موجی وسیع از شادی و امید در بین همه محرومان جهان و بویژه در کشورهای عربی دامن زد. در برخی کشورها تظاهرات هایی در دفاع از مردم تونس برپا شد و در باقی کشورها غبار نگرانی و خوف بر چهره دیکتاتورهای رنگارنگ نشاند. در ایران نیز که مردم تظاهرات یکماهه اخیر در تونس و صحنه های مشابه انقلاب سال ٨٨ بر علیه جمهوری اسلامی را با علاقه دنبال کرده اند، فرار دیکتاتور تونس را به مردم این کشور تبریک گفتند و در مبارزه خود برای رهایی از شر جمهوری اسلامی احساس قدرت کردند.
شروع انقلاب در تونس واقعه ای مهم است که تاثیرات وسیعی بویژه در منطقه و بویژه کشورهای موسوم به “جهان عرب” خواهد داشت. این انقلاب باید با قدرت تمام به پیش رود و به پیروزی برسد. هیات حاکمه تونس در هماهنگی با قدرتهای غربی، بویژه فرانسه و آمریکا، میکوشد تا به پشت صحنه بردن چهره های منفور، کل ماشین دولتی اعم از ارتش و دیگر ارگانهای سرکوب را حفظ کند و حداکثر با دخیل کردن برخی از جریانات اسلامی و ناسیونالیست و مرتجع اپوزیسیون در “دولت ائتلافی”، سیستم اختناق و استثمار فعلی را مشروعیت بخشیده و حفظ کند. اسم رمز این نقشه شوم و شناخته شده ظاهرا “انقلاب یاسمین” است که قرار است طبق الگوهای “انقلاب های رنگی” مبارزه و انقلاب واقعی مردم را با قدری دست به دست کردن قدرت بین بخش های مختلف هیات حاکمه سابق به شکست بکشاند. کارگران و مردم در تونس باید انقلاب خود را به پیش رانند و برای پیروزی باید بر خواسته ها اقداماتی نظیر آزادی فوری و بی قید و شرط زندانیان سیاسی، محاکمه فوری “بن علی” و همه عاملان کشتارهای اخیر، لغو هرگونه حکومت نظامی، انحلال فوری همه دستگاههای سرکوب، افشای دزدی ها و چپاول مقامات حاکم، تشکیل و اعمال قدرت شوراها و ارگانهای مستقیم اداره امور در کارخانه ها، ادارات، دانشگاه ها و محلات، برقراری آزادی بی قید و شرط اعتصاب، تشکل، بیان و فعالیت سیاسی، افزایش فوری دستمزدها و غیره تاکید گذارند. هیچ “دولت ائتلافی” و غیر ائتلافی که این خواستها و اقدامات را برسمیت نشناسد و به آنها عمل نکند مشروعیت ندارد. ادامه اوضاع فلاکتبار و دیکتاتوری سابق است و باید فورا کنار رود. متحقق کردن این خواستها و به جلو سوق دادن انقلاب تنها میتواند بر بسیج و تشکل توده های وسیع کارگران و مردم محروم در تونس ممکن شود.
ما خواهان پیشروی و پیروزی همه جانبه انقلاب کارگران و مردم محروم در تونس هستیم و پیروزی آنها پیروزی همه محرومان و مردم جهان و از جمله مردم ایران خواهد بود.
حزب کمونیست کارگری ایران
١٦ ژانویه ٢٠١١، ٢٦ دی ١٣٨٩