در انفجار مرگبار امروز ۶ شهریور در منطقه ویژه اقتصادی اسکله رجایی در بندرعباس گفته می شود که متاسفانه بیش از ۷۰۰ نفر از مردم مجروح شده و تعدادی که هنوز آمار آن روشن نیست جانشان را از دست دادهاند. تعدادی نیز زیر آوار ماندهاند. رئیس پلیس هرمزگان گفته است که تعدادی مفقود شدهاند. خسارات زیادی نیز به ساختمانها و خودروهای اطراف وارد شده است. شاهدان عینی و مردم محل میگویند آمار جانباختگان بسیار بیشتر از شمار معدودی است که حکومت اعلام کرده است. حزب کمونیست کارگری صمیمانه به خانوادههای جانباخته تسلیت میگوید.
ارگانهای حکومتی به شیوه همیشگی دروغ میگویند و حاضر به اطلاعرسانی در مورد دلیل واقعی این انفجار و تلفات مردم نیستند، منطقه را نظامی کردهاند و دادستانی کل کشور روزنامهنگاران و فعالین شبکههای اجتماعی را تهدید کرده است که گزارشدهی و گمانهزنی نکنند تا امنیت روانی جامعه مخدوش نشود!
گفته میشود که این انفجار به دلیل محمولههای شیمیایی خطرناک که برای مصارف موشکی در این بندر نگهداری میشده بوده است. نهادهای ایمنی قبلا در مورد خطر انفجار هشدار داده بودند. صرفنظر از هر دلیلی که این انفجار داشته است یک چیز روشن است لاقیدی مقامات و ارگانهای حکومت در اتخاذ تدابیر امنیتی در مورد نگهداری محمولههای شیمیایی و خطرناک. حکومت مسئول اصلی و مستقیم این فاجعه است و مردم به درست انگشت اتهام را به طرف حکومت میگیرند.
حکومتی که نه تلاشی در ایمن سازی معادن و جلوگیری از فجایع هر روزه در معادن و نه فکری به حال ساختمانهای ناامین مدارس و بیمارستانها و نه توجهی به جان مسافران جادهها میکند و اعتراض مردم را با سرکوب جواب میدهد عامل مستقیم و اصلی تمام انفجارها و حوادثی است که در بنادر و معادن و بسیاری جاهای دیگر اتفاق میافتد. بعد از هر فاجعهای مقامات خودی در محل فاجعه نشان میدهند، قول و وعدهای میدهند و طبق معمول هیچ اقدامی انجام نمیدهند. هر سال صدها نفر در معادن و کارخانهها و یا ساختمانهایی مانند پلاسکو تهران و متروپل آبادان جانشان را از دست میدهند و یا دچار مصدومیتهای شدید و نقص عضو میشوند اما حکومت نه غرامتی بابت این لاقیدیها میپردازد و نه تلاشی برای جلوگیری از این حوادث میکند. وقتی میتوان جلوی یک فاجعه را گرفت و گرفته نمیشود، باید از یک جنایت صحبت کرد. حکومت اسلامی مسئول ناامنی حاکم بر کل جامعه است.
فاجعه امروز باید جامعه را به حرکت درآورد. این مساله به همه ما مربوط است. به همه ما کارگران معادن و کارخانهها و کارگاهها، دانشجویان، فعالین حقوق زن، بازنشستگان و کادر بیمارستانها، دادخواهان و دانشآموزان، رانندگان، هنرمندان، نویسندگان و وکلا و فعالین انقلاب زن زندگی آزادی. از فراخوان ما به همه تشکلها و مردم آزاده این است که با مصدومین و خانوادههای جانباخته این فاجعه اعلام همبستگی کنند.
حکومت و ارگانهایش را باید شدیدا محکوم کرد. باید قاتلان حاکم را وادار کرد بساط اتمی و موشکیشان را جمع کنند. باید وادار کرد که مصدومین این فاجعه را با بهترین امکانات درمانی مورد معالجه قرار دهند و به خانوادههای جانباخته و به مصدومین غرامت لازم بپردازند. این حکومت سزاوار مرگ و نابودی است.
حزب کمونیست کارگری ایران
۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، ۲۶ آوریل ۲۰۲۵