حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
https://www.youtube.com/watch?v=NaRVf9kGQFA
روز جهانی کارگر خیابانها از آن ماست!
(متن کتبی پیام ویدئویی)
فرارسیدن روز جهانی کارگر را به همه کارگران در ایران و جهان و به همه مردم شریف دنیا تبریک میگویم.
روز جهانی کارگر روز مهم و برجسته ای است چون روز اعتراض به نظام ضدانسانی سرمایه داری است! روز اعتراض به نظام بردگی مزدی که پایه و ریشه همه تبعیضات، نابرابر یها، مصائب، بی حقوقی ها، سرکوبگریها و دیکتاتوریها در سراسر جهان است.
این نظام در وحشیانه ترین و جنایتکارانه ترین شکلش، در هیات جمهوری اسلامی، سرمایه داری اسلامیزه شده، تمام جامعه ایران را به بند کشیده است. اکنون در برابر چنین رژیمی بیش از یکسال و نیم است که یک انقلاب عظیم، انقلابی که در جهان به اسم انقلاب زن زندگی آزادی، اولین انقلاب زنانه تاریخ، برسمیت شناخته شده، در جریان است.
امسال اول مه، روز جهانی کارگر، در شرایطی فرا میرسد که حدود سه هفته است در خیابانها زنان جنگ و مقاومت و تعرض جانانه ای را علیه مزدوران حکومتی به پیش میبرند. در دل این شرایط حکومت حکم اعدام توماج صالحی را صادر کرده و این بنوبه خود اعتراضات را گسترده تر کرده است. جامعه در یک حالت انفجاری بسر میبرد. بازنشستگان، کارگران شاغل و بیکار، که مدتهاست در خیابانها تجمع و اعتراض میکنند و پرچم مبارزه علیه فقر و فلاکت با شعار “اتحاد اتحاد علیه فقر و فساد” را بلند کرده اند در این شرایط پرچم دفاع از حقوق زنان را هم برافراشته اند و به شعارهای همیشگیشان اضافه کرده اند “حجاب حجاب شعارشان دزدی و غارت کارشان”؛ دارند علیه اعدامها بیانیه و شعار میدهند و بخصوص خواهان آزادی فوری توماج صالحی هستند. جامعه در مبارزه یکسال و نیمه اش علیه جمهوری اسلامی خیز جدید و تعرض جدید و نقطه اوج جدیدی را دارد تجربه میکند.
در چنین شرایطی روز جهانی کارگر میتواند به نقطه عطفی در این روند تبدیل بشود؛ میتواند سرآغاز گسترش مجدد اعتراضات خیابانی و اعتصابات باشد. به همین مناسبت شبکه سراسری انقلاب زن زندگی آزادی فراخوانی داده است به اعتراض و اعتصاب در روز ١٢ اردیبهشت، روز جهانی کارگر، مشخصا علیه فقر و فساد، علیه وحشیگری و تعرض حکومت به زنان، و در دفاع از توماج صالحی و کلا علیه اعدامها. اینها محورهای مبارزات امروز بخشهای مختلف جامعه است و در اول ماه مه میتواند این مبارزات گسترده تر و متحد تر و کوبنده تر بشود.
ما در همین دوره در خارج کشور شاهد این هستیم که دوباره اعتراضات خیابانی اوج گرفته است. پس از مدتها ما تجمعات هزاران نفره را در شهرهای مختلف خارج کشور داشتیم در اعتراض به حکم اعدام توماج صالحی و در حمایت از زنان.
به این ترتیب در خارج و داخل کشور یک نقطه اوج تازه ای را شاهد هستیم. اول ماه مه باید این را تثبیت کند و آنرا تبدیل کند به سرآغاز اعتصابات، تجمعات خیابانی، و تظاهراتها در داخل و در خارج کشور در یک سطح بسیار گسترده تری از قبل. این کاملا امکان پذیر است.
نکته دیگر اینست که جنبش کارگری در بهمن ماه ١٤٠١ منشوری را منتشر کرد، منشور مطالبات حداقلی، که در واقع پرچم انقلاب زن زندگی آزادی بود. این منشور به امضای بیست تشکل کارگری، معلمان، دادخواهان و زنان رسیده بود و در ١٢ ماده خواستهای تقریبا تمام جامعه را، خواستهای انقلابی مردم را، مطرح و اعلام کرده بود. جا دارد در اول ماه مه امسال این پرچم را مجددا برافرازیم. فی الحال هشت تشکل کارگری، زنان و دادخواهان که بعضا امضا کنندگان منشور ٢٠ تشکل هم بودند، دوباره این منشور را مطرح کردند، در سندی باسم میثاق ١٤٠٣، بر این منشور تاکید کردند و پرچم آنرا برافراشتند. جا دارد در سطح گسترده تری به این میثاق بپیوندیم و پرچم زن زندگی آزدی، پرچم منشور مطالبات انقلاب زن زندگی آزادی را که در بهمن ماه ١٤٠١ از طرف ٢٠ تشکل مطرح شد، را دوباره برافرازیم.
مجموعه این شرایط میتواند اول ماه مه امسال را به نقطه عطفی در روند انقلاب زن زندگی آزادی تبدیل کند. متحد و یکپارچه به خیابانها بیائیم، اعتراض کنیم، اعتصاب کنیم و ضربه کوبنده تری به جمهوری اسلامی وارد کنیم.
پیروزی از آن ماست، در این تردیدی نداشته باشید.
حمید تقوائی
١٠ اردیبهشت ١٤٠٣، ١٩ آوریل ٢٠٢٤
