از استکهلم تا سنندج تا پشت دیوار زندان اوین: طنین ندای انقلاب زنانه در ایران!

روز جهانی زن امسال بی تردید روز اعتراض جهانی به حجاب، آپارتاید جنسی و روز همبستگی بین المللی با مبارزه قهرمانانه زنان و مردم ایران بر علیه جمهوری اسلامی بود. چهره “ندا” این سمبل انقلاب ایران در دست هزاران نفر در پاریس و استکهلم و فرانکفورت و بسیاری شهرهای اروپا و آمریکای شمالی رژه رفت. حجاب، پارچه ای که از زنجیر و اسید و اسلام بافته شده، در لندن و تورنتو و واشنگتن زیر پای تظاهرکنندگان لگدمال شد و در غریو شادی به آتش کشیده شد. شعارهای بی تخفیف علیه حکومت اسلامی زن ستیز خیابانها را به لرزه درآورد. سخنرانی ها امسال در همه جا رادیکالتر، شفافتر و نافذتر بود. از لاطائلات پست مدرنیستی نظیر “فرهنگ خودشان است” در توجیه حجاب دیگر خبری نبود. در ٨ مارس ٢٠١٠ بیش از بیش جهان به این واقعیت چشم گشود که رژیم آپارتاید جنسی ایران باید همچون رژیم آپارتاید نژادی آفریقای جنوبی مورد نفرت و انزجار و انزوای جهانی قرار گیرد. در عین حال این روز بعنوان سندی از این حقیقت به ثبت رسید که “انقلاب زنانه” در ایران به کل جنبش رهایی زن در جهان رنگ و جلای دیگری می بخشد.
٨ مارس، روز جهانی زن در ایران طبعا ضجه های وحشت آیت الله ها از “بد حجابی” و مبارزه خستگی ناپذیر زنان را بار دیگر بلند کرد. علیرغم همه بگیر و ببندها و قرق کردن خیابانها و پارکها، مراسم های گوناگونی در دانشگاه ها و اجتماعات مختلف در تهران برپا گردید. در قم، مرکز اسلام، دانشجویان دختر دانشگاه آزاد روز جهانی زن را برای اعتراض به جداسازی جنستی و حجاب و قوانین کثیف اسلامی انتخاب کردند و مورد حمایت دانشجویان پسر قرار گرفتند. در مهاباد، سقز و در سنندج سرخ اجتماعات متعددی بر پا شد و قطعنامه هایی در اعتراض به بی حقوقی زن و آپارتاید جنسی قرائت شد. در سنندج زنان معترض حجاب را به آتش کشیدند. اجتماع مادران داغدار و خانواده های زندانیان سیاسی در برابر زندان اوین که چندین هفته است هر شب جریان دارد، در ١٧ اسفند رنگ و بوی هشت مارس و گل سرخ به خود گرفت. امسال به لطف انقلاب عظیم جاری در ایران و نقشی که زنان در آن ایفا میکنند، ٨ مارس بیش از پیش توده ای و معرفه شد. این نه فقط برای حکومتی که ٣١ سال علیه هشت مارس جنگیده و کوشیده است آنرا با تولد فاطمه زهرا جایگزین کند یک شکست خرد کننده بود، بلکه در صف اپوزیسیون بورژوایی رژیم نیز هراس از “انقلاب زنانه” و هشت مارس بنحو محسوسی بیش از گذشته بود. بازار پیام ها و تلاش های مضحک برای ملی و اسلامی کردن روز جهانی زن داغ تر از هر زمان بود. این در واقع نوعی سرفرود آوردن در مقابل قدرت و رادیکالیسم جنبش آزادی زن در ایران و حضور سنت سوسیالیستی و کارگری هشت مارس بود. هشت مارس بطور آشکارتری نشان داد که این صف آزادیخواهی و برابری طلبی کارگری و حزب آن است که پرچم برابری بی قید و شرط زن و مرد و “مانیفست آزادی زن” را در دست دارد.
اما بهمان درجه که ٨ مارس امسال گامی بزرگ برای پیشروی جنبش آزادی زن در متن انقلاب حاضر بود، پیشروی زنان و ٨ مارس بنوبه خود انقلاب علیه جمهوری اسلامی را قدرت می بخشد و به پیش میراند. پس از هشت مارس مردم ایران در مبارزه و انقلاب شان علیه جمهوری اسلامی حمایت بین المللی بیشتری کسب کرده و در موقعیت بهتری برای شکستن فضای خفقان سنگینی که رژیم اسلامی بعد از 22 بهمن برقرار کرده قرار گرفته اند. حزب کمونیست کارگری دست همه زنان و مردانی که در داخل و خارج کشور در ساختن چنین هشت مارسی سرخ و رادیکال و موثر نقش داشتند را صمیمانه میفشارد.
زنده باد هشت مارس
زنده باد انقلاب انسانی برای حکومت انسانی
سرنگون باد جمهوری اسلامی
زنده باد جمهوری سوسیالیستی
حزب کمونیست کارگری ایران
١٩ اسفند ١٣٨٨، ١٠ مارس ٢٠١٠