حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
مراسم گرامیداشت کورش بخشنده با استقبال گرم و انقلابی در شهر سنندج برگزار شد. تعداد زیادی از فعالین کارگری، فعالین جنبش زنان و کودکان با خانواده کورش بخشنده همدردی کردند. فضای شهر سنندج انقلابی شد. سوسیالیستهای این شهر به سنت خودشان کورش بخشنده را بدرقه کردند. به پاس فعتالیتهایش، به پاس دوستی های انساندوستاه نه اش بر مزار او سرود انترناسینونال سر دادند. آواز بدرقه او پیام اتحاد و همبستگی بود. از منظر جامعه، مراسم بدرقه و گرامیداشت از کورش بخشنده بخشی از پتانسیل بلفعل مردمی بود که به نمایش گذاشتند.
اخیرا مظفر محمدی در نوشته ای تحت عنوان ” نمایش عظیم مراسم توده ای مردم در گرامیداشت کورش بخشنده را به سخره گرفته و این حرکت تاریخی ــ انقلابی مردم در سنندج را “چریکی!!! و به آکسیون “چپ” خلاصه کرده است.
مظفر محمدی نوشته است که: “مراسم گرامیداشت کورش بخشنده آکسیون “چپ” است”. نوشته است: “تعدادی انسان پرشور از گرایشات چپ و حتی ناسیونالیست، زیر پرچم سرخ، مشت ها را گره کردند و سرود انترناسیونال خواندند”.
سوال این است اگر در گرامیداشت شاهرخ زمانی و کورش بخشنده سرود انترناسیونال خوانده نمیشد، بیاد و گرامیداشتشان مراسم سرخ برگزار نمیشد، سخنرانی های کوبنده علیه نظام سرمایه داری و حاکمیت انجام نمیشد، کدام کار و حرکت و چه نوع گرامیداشتی برگزار میشد که با چپ و سوسیالیستها تداعی، نشود؟ مراسم این دو فعال کارگری بطور واقعی ابراز وجود یک جریان قوی اجتماعی سوسیالیستی است که صدها نفر از کورش بخشنده ها، جمال چراخ ویسی ها را در بیش از سه دهه گذشته، پرورده کرده و به آنها امکان ابراز وحود اجتماعی داده است.
مظفر محمدی نوشته؛ ” اما برای کسانی که جنگ بلدند و دشمن خود را می شناسند و توازن قوا را می فهمند، سر دادن آن (سرود انترناسیونال) فقط یک فریاد و عصیان چریکی است. سرود قهرمانان است، سرود پیشمرگانی است……..”.
رابطه درک سرود پیشمرگایه تی با مارش گرامیداشت فعال کارگری و سرود انترنیسیونال را به مظفر میسپاریم، اما به اینکه این حرکت سرخ و سرود انترناسیونال فریاد عصیان چریکی است را جواب میدهیم. حرف درست و حسابی مظفر محمدی این است دوره عقب نشینی است. حوزه های محل کار درست نشده است. شبکه کمیته های کمونیستی ایجاد نشده، وقتی اینها عملی نشده هر حرکتی از جمله گرامیداشت شاهرخ زمانی و کورش بخشنده فریاد و عصیان چریکی است. باید خدمت مظفر محمدی عرض کنیم؛ نمایش سرخ گرامیداشت شاهرخ زمانی و کورش بحشنده برای ما و مردم، فعالین کارگری، فعالین جنبش زنان و کودکان که با سوخت و ساز و مقدرات بیش از سه دهه از سرکوب عریان نظام استبدادی جمهوری اسلامی آشنا هستیم، تلاش بی وقفه و مداوم جنبشهای اجتماعی را شاهد بوده ایم، ده ها سنگر در عرصه مبارزه طبقاتی و اجتماعی را از این رژیم هار و سرکوبگر گرفته ایم، روز جهانی کارگر و روز جهانی زن و فستیوال کودکان را به نظام سیاسی و بورژوایی جمهوری اسلامی تحمیل کرده ایم، با نقطه “قوت های جنبش ما” فاز مهمی از تحول سیاسی و دخالتگری مارکسیستی را تجربه کرده ایم، در مبارزه ای مداوم، بی وقفه گاه محفی گاه علنی به مصاف دشمن رفته ایم، گرامیداشت شاهرخ زمانی و کورش بخشنده نمایشی از ابراز وجود این جنبش بود. ما گرامیداشت کورش بخشنده و شاهرخ زمانی را به اسم ابراز وجود سوسیالیستی جامعه ثبت میکنیم و مظفر محمدی هم آنرا عصیان چریکی نامگذاری کرده است!
و اما، نکته اصلی نوشته مظفر محمدی در این پاراگراف بیان شده است؛ ” همچنین بر مزار کورش بیانیه هایی با امضا و بدون امضا خوانده شد……… اما محتوای همه این بیانات و محتوای تبلیغات کل چپ خارج کشوری این بوده و هست که، “کورش بخشنده تا آخرین لحظات زندگی مورد پیگرد رژیم سرمایه داری اسلامی ایران بود و زیر تیغ تهدید و بازداشت بسر میبرد. ” چرا؟ چون یک تنه و در کمیته های مختلف به نام کارگر اما بدون ریشه اجتماعی و بیرون از طبقه، خودش را به آب و آتش می زد!”
اولا قریب به اتفاق بیانیه ها با امضا بودند. در آرشیو سایتها این بیانیه ها قابل دسترس هستند. در نشریه ایسکرا ما این بیانیه ها را منعکس کرده ایم. مساله مظفر محمدی فراتر از بیانیه با امضا و بدون امضا است، ادعای مظفر محمدی این است که امثال کورش بخشنده “به نام کارگر اما بدون ریشه اجتماعی و بیرون از طبقه خودش را به اب و آتش زده”. “تز” های مطفر محمدی در ارتباط با تشکل های مستقل از دولت سابقه ای طولانی دارد. بحثهایی قدیمی و مهجور هستند. مظفر محمدی به اندازه من از مقدرات و سابقه ابراز وجود طیف وسیعی از فعالین عرصه های کارگری، زنان و کودکان مطلع است. او سابقه سالها تلاش فعالین این عرصه ها را برای برپایی مراسم روز جهانی کارگر و روز جهانی زن و فستیوال کودکان را میداند. از شیوه رابطه فعال، فعالین عرصه های کارگری، زنان و کودکان با جامعه مطلع است. ما میدانیم ابراز وجود طیف وسیعی از فعالین عرصه مبارزات کارگری، زنان و کودکان با برپایی مراسم های با شکوه روز جهانی کارگر و روز جهانی زن در شهرهای کردستان امکان پذیر شده است. کورش بحشنده، بهنام ابراهیم زاده و محمود صالحی و ده ها فعال دلسوز عرصه های مبارزات کارگری، جنبش زنان و کودکان دستاورد یک دوره تاریخی از عرصه های مبارزات سیاسی و اجتماعی در جامعه هستند.
گل همین جاست، همین جا برقص! مراسم گرم و انقلابی گرامیداشت کورش بخشنده، شاهرخ زمانی و صبری اشناگر طلایه های اعتراضی بزرگ است بر علیه نظام سرمایه داری و نظام سرکوبگر جمهوری اسلامی. شرکت کنندگان در مراسم، فعالین کارگری، زنان و کودکان با پیامهایشان، سازمانهای چپ و کمونیست با پیام و اطلاعیه هایشان بر فرق نظام ظالمانه ای که بیش از سه دهه است ابتدائی ترین حقوق انسانی را سلب کرده است کوبیدند.! روزهای تاریخی از یک نمایش اعتراضی را در صفحه حرکت سوسیالیستی جامعه را ثبت کردند.
در این نوشته آگاهانه به پایه های فکری و تزهای مهجور مظفر محمدی اشاره نشده است. به این دلیل ساده؛ تلاش این نوشته این است از حرمت و فعالیتهای صدها نفر از فعالین عرصه مبارزات کارگری، زنان و کودکان، از پیام های صمیمانه و شورانگیز آنها، از احساس مسئولیت آنها در قبال درگذشت کورش بحشنده دفاع کنم.
٢ آذر ٩٤ – ٢٣ نوامبر ٢٠١٥
