حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
جمهوری اسلامی اخیرا به اقدامات جنایتکارانه و سرکوبگرانه خود علیه کارگران و بازنشستگان و معلمان و بخشهای مختلف مردم شدت داده است. دستگیریهای فله ای و پرونده سازیهای بی حساب و کتاب، قطع داروی زندانی سیاسی، شکنجه و اعتراف گیری اجباری، ترور، آدم ربایی، شلیک مستقیم به معترضان، تخریب خانه های شهروندان بهائی، مجازات قطع انگشت و قطع عضو و کور کردن، اعدام، شلاق زدن، شلیک مستقیم به کارگران بیکاری که کولبری میکنند، اینها چند نمونه از اقدامات و سیاستهای ضد انسانی و قرون وسطائی جمهوری اسلامی است که در ماههای اخیر نیز به کار گرفته شده است.
این حکومت ننگ جامعه بشری است. انتظار مردم ایران این است که دولتها و نهادهای بین المللی این حکومت را زیر فشار قرار دهند و چشم خود را در برابر پایمال کردن ابتدایی ترین حقوق انسانی شهروندان این کشور توسط حاکمین نبندند. از نظر ما سکوت در برابر این جنایات بخشودنی نیست.
ابعاد سرکوبگریها و جنایات حکومت اسلامی در حدی است که سازمان عفو بین‌الملل در گزارش تحقیقی تازه خود در دوازدهم مرداد ماه در مورد برخورد رژیم جمهوری اسلامی با اعتراضات مردمی در ماههای اردیبهشت و خرداد امسال خطاب به جامعه بین المللی هشدار داده و مینویسد: “جامعه بین‌المللی باید مقامات رژیم جمهوری اسلامی را به خاطر سیل خشونتی که نیروهای امنیتی همراه با مصونیت مطلق علیه معترضان در جنوب غرب ایران در ماههای اردیبهشت و خرداد ۱۴۰۱ به راه انداختند پاسخگو بداند”.
بدون شک دولت ها و نهادهای بین المللی از این سیاستها و سرکوبگریها کاملا با خبرند. سوال ما اینست که آیا جامعه جهانی وظیفه ای در رابطه با پایمال کردن زندگی و حقوق انسانی در این کشور برای خود قائل هست؟ تا کی میخواهید در برابر چنین سبعیتی و چنین جنایاتی سکوت و مماشات کنید؟ این حکومت از نظر ما و مردم ایران باید در سطح جهان منزوی و بایکوت شود. باید سفارتخانه هایش در همه کشورها بسته شوند و نمایندگانش از سازمان ملل و نهادهایی مثل سازمان جهانی کار بیرون انداخته شوند و سران و دست اندرکارانش در دادگاههای بین المللی محاکمه شوند. اقدامات عملی در این جهت، انتظار مردم ایران از هر دولتی است که ادعای دفاع از حداقل حقوق انسانی را دارد.
نمونه هایی از اقدامات جمهوری اسلامی در ماههای اخیر را به ضمیمه این نامه تیتروار به اطلاع شما میرسانیم. در یک کلام مردم ایران سکوت دولتها و مماشات با حکومت جنایتکار اسلامی را بهیچ وجه و با هیچ مصلحت و توجیهی نمی پذیرند.
دفتر بین المللی حزب کمونیست کارگری ایران
چهارم اوت ۲۰۲۲ – ۱۳ مرداد ۱۴۰۱
ضمیمه: برخی از اقدامات سرکوبگرانه و جنایتکارانه اخیر جمهوری اسلامی
در زیر مختصرا به نمونه هایی از اقدامات ضد انسانی اخیر حکومت اسلامی اشاره میکنیم که هر تک مورد آن برای به مواخذه کشیدن دست اندرکاران یک دولت کافیست.
– در پی حملات گسترده اخیر گشت های جمهوری اسلامی به زنان تحت عنوان “حجاب و عفاف”، سپیده رشنو یک زن هنرمند و نویسنده ۲۸ ساله ایرانی به اتهام مخالفت با حجاب اجباری اخیرا دستگیر شد و زیر شکنجه وادار به اعترافات تلویزیونی گردید. سپیده به دلیل برداشتن حجابش در اتوبوس و صحبت علیه حجاب بازداشت شد. او ابتدا به یکی از بازداشتگاه‌های سپاه پاسداران منتقل گردید. برای او پرونده سازیها شد . اعتراض او همچون بی شمار اعتراضات دیگر به “دولتهای خارجی ” نسبت داده شد و بعد از ۱۴ روز بیخبری شبکه های خبری جمهوری اسلامی ویدئوی اعتراف اجباری او را پخش کردند. شکنجه زندانیان برای اعتراف اجباری روش رایجی است که رژیم در ایران برای وادار کردن زندانیان به اعترافات دروغین استفاده می کند تا آنها را به زندان یا حتی اعدام محکوم کند. در حال حاضرکسی از محل بازداشت سپیده خبر ندارد و از ملاقات با خانواده و یا حق داشتن وکیل محروم است. جمهوری اسلامی با راهی کردن گله های “ارشاد” خود به خیابانها تحت عنوان “حجاب و عفاف” تعرض گسترده ای علیه زنان و کل جامعه در دستور گذاشته است. در مقابل این تعرض زنان با کارزاری تحت عنوان “حجاب بی حجاب” ایستادند و حجاب برگیران کردند. حکومت با خشونت مقابله کرد و شمار بسیاری بازداشت شدند.
– روز ۲ اوت حدود ۲۰۰ مامور حکومتی روستای روشنکوه ساری را به محاصره در آوردند و خانه‌های شهروندان بهائی را تخریب کردند. در این یورش دستکم خانه ۶ شهروند بهائی به نام‌های کیهان قنبری، ساسان علوی، امید قنبری، قوام‌الدین ثابتیان، هادی چلنگری و آرمان قلی‌نژاد، بطور کامل تخریب شد.
– یک سیاست حکومت اسلامی توطئه های تروریستی علیه فعالین سیاسی در خارج کشور است. نمونه اخیر آن تلاش برای ترور مسیح علینژاد است. طبق گزارشات منتشر شده روز ۳۱ ژوئیه (۹ مرداد) فرد مسلحی بنام خالد مهدی اف که مشغول شناسایی محل زندگی مسیح علینژاد روزنامه نگار و فعال سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در شهر نیویورک بوده بوسیله پلیس آمریکا دستگیر شده است. شواهد نشان میدهد که این فرد قصد ترور مسیح علینژاد را داشته و انگشت اتهام متوجه جمهوری اسلامی است.این دومین توطئه تروریستی جمهوری اسلامی علیه مسیح علینژاد است که خوشبختانه هر دو بار ناکام مانده است.
– در برابر سونامی گرانی در ایران از نیمه اردیبهشت امسال اعتراضات مردمی ای در شهرهای مختلف ایران از جمله شهرهای ایذه، دزفول، اندیمشک، بروجرد، دورود، جونقان، فارسان، دهدشت و بسیاری شهرهای دیگر به راه افتاد. جمهوری اسلامی با سرکوب خشونت آمیز با این اعتراضات بحق مردم مقابله کرد و بنا به منابع حکومتی دستکم ۴ نفر در این اعتراضات کشته شدند و شمار بسیاری بازداشت شدند که هنوز در زندانند. در این اعتراضات نیروهای حکومت اسلامی با گلوله های ساچمه ای معترضان و شاهدان و رهگذران و از جمله کودکان را مورد حمله قرار داده و مجروح کردند. عفو بین الملل در گزارش خود از در اختیار داشتن اسناد بسیاری از این جنایات خبر میدهد.
– یک جنایت تکان دهنده اخیر حکومت اسلامی قطع انگشتان دست دو زندانی با گیوتین به جرم سرقت است. مورد اول در مورد فردی به نام پویا ترابی در پنجم مرداد ماه انجام شد. پویا ترابی نزدیک به چهل سال سن دارد و این عمل جنایتکاران در حضور تعدادی از مقامات و یک پزشک در زندان اوین انجام گرفته است. قبل از آن در در دهم خرداد چهار انگشست دست شخصی بنام سید برات حسینی بدون داروی بی حسی با گیوتین قطع گردید. حسینی همچنان در زندان اوین بسر میبرد و در حالی که پس از قطع انگشتانش دچار عفونت و آسیب روحی شده، از دسترسی به مراقبت‌های درمانی فیزیکی و روانی محروم مانده است. و این درحالیست که در حال حاضر حداقل هشت زندانی دیگر در ایران در خطر قطع انگشتان دست قرار دارند. قطع عضو یک مجازات اسلامی در قوانین حاکم بر ایران است.
– طبق اخبار دولتی حکم کور کردن سه نفر برای انجام مقدمات اجرای حکم به دادسرای جنایی تهران فرستاده شده است. این احکام مربوط به سه پرونده جداگانه یک زن و دو مرد است که به قصاص از طریق کوری چشم محکوم شده‌اند. قصاص یکی دیگر از قوانین مجازات های وحشیانه اسلامی در ایران است
– یک موضوع دیگر بازداشت گسترده خانواده های دادخواه است . خانواده هایی که عزیزانشان در کشتار سال ۹۸ و اعدامهای دهه شصت بدست جانیان اسلامی به قتل رسیده اند. بیشتر این مادران اکنون با کارزارهای مردمی آزاد شده اند اما ناهید شیرپیشه مادر پویا بختیاری یکی از جانباختگان کشتار آبان ۹۸ همچنان در زندان است.
– قتل هر روزه کولبران در غرب کشور و سوختبران در شرق کشور از دیگر جنایات هر روزه جمهوری اسلامی است. نمونه اخیر کیوان عبدالله کولبر ۳۰ ساله است که در ۳۱ ماه مه در پی شلیک مستقیم نیروهای مرزبانی به قتل رسید. اینها کارگران بیکاری هستند که به خاطر نداشتن شغل به این شکل امرار معاش میکنند و در طی سالها صدها کولبر و سوختبر توسط حکومت اسلامی به قتل رسیده اند.
– نیروی انتطامی بنا به فتوای خامنه ای نیروی “آتش به اختیار” است. شامگاه نهم تیرماه مأموران نیروی انتظامی حکومت به خودروی شخصی رحمان راشدی‌منش اهل روستای “قلقله” از توابع مریوان، در جاده خرم آباد شلیک کردند که در پی آن، دو کودک این خانواده بنام‌های مهدی و متین راشدی منش ٩ سالە و ١٣ سالە جان خود را از دست دادند و پدر (رحمان) و مادر (هما) آنان نیز بازداشت شدند.
– در کمتر از دو ماه گذشته بیش از ۲۴۰ معلم از سراسر ایران بخاطر اعتراض علیه وضع بد معیشتی و وضع نابسامان آموزش و پرورش و خواستهای معیشتی خود و تاکید بر تحصیل رایگان بازداشت و زندانی شده اند.
-بازداشت دو تبعه فرانسوی و فعال کارگری سیسل کولر و ژاک پاری در اردیهبشت ماه و همراه با آنها دستگیری شماری از معلمان، فعالین کارگری و اجتماعی با اتهام مسخره همکاری با دسیسه جاسوسی بری تخطئه مبارزات معلمان و سرکوب آنها یک نمونه شناخته شده دیگر است. کلا دستگیری اتباع خارجی و یا دو تابعیتی بعنوان گروگان برای پیشبرد سیاستهای تروریستی در جهان و معاوضه با تروریستهای اسلامی از دیگر اقدامات سرکوبگرانه جمهوری اسلامی است. بازداشت شدگان این پرونده که جرمشان ملاقات با این دو تبعه فرانسه است عبارتند از: معلمان بازداشتی (رسول بداقی، شعبان محمدی، اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه )، کارگران بازداشتی ( واله زمانی، حسن سعیدی، رضا شهابی)، فعالین اجتماعی( آنیشا اسداللهی، کیوان مهتدی، ریحانه انصاری نژاد). چند نمونه دیگر از شهروندان دو تابعیتی و یا خارجی که در حال حاضر در زندان های جمهوری اسلامی اسیرند، عبارتند از: شهروند آلمانی-ایرانی جمشید شارمهد که دو سال پیش توسط عوامل جمهوری اسلامی از دوبی ربوده شده و خطر اعدام هر لحظه او را تهدید میکند؛ شهروند سوئدی-ایرانی احمد رضا جلالی که او نیز به اعدام محکوم شده است؛ شهروند بلژیکی اولیویه وندکاستیل؛ شهروند آلمانی-ایرانی ناهید تقوی؛ شهروند بریتانیائی-ایرانی مهران رئوف؛ شهروند آمریکائی-ایرانی مراد طاهباز که همچنین تابعیت بریتانیائی دارد؛ و بسیاری دیگر.
– در میان این دستگیرشدگان بویژه واله زمانی در وضعیت بسیار هشدار دهنده ای بسر میبرد و خطر مرگ او را تهدید میکند. او به بیماری سخت هپاتیت س مبتلا است و باید تحت درمان فوری قرار گیرد. اما علیرغم این بیماری حکومت او را دستگیر کرده و زیر شکنجه و فشار قرار داده و از درمان و داروهایش او را محروم کرده است. بعد از پایان بازجویی بدلیل مسری بودن بیماری اش او را در انفرادی نگاهداشته و فقط به او مسکن داده میشود.
علاوه بر این موارد اخیر، باید به کشتار بیش از ۱۵۰۰ نفر در اعتراضات مردمی در آبان سال ۹۸، اعدامهای دهه ۶۰ و استفاده از اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب جامعه و افزایش شمار اعدامها از جمله اعدام نوید افکاری از بازداشت شدگان اعتراضات مردمی در سال ۹۷ که خبرش جهانی شد، شلیک موشک به هواپیمای مسافربری اوکراینی و به قتل رساندن ۱۷۶ سرنشین آن، حکم اعدام علیه انسانهای ای جی بی تی و دگرباشان، همه و همه گوشه ای از کارنامه عریض و طویل جنایات حکومت را بیان میکند.
An open letter to governments, the United Nations and all international institutions
Silence about the brutality of the Islamic regime of Iran is not forgivable
In recent months and weeks, the Islamic regime of Iran has intensified its criminal and repressive actions against workers, pensioners, teachers and various sections of the society. Mass arrests and trumped up charges, withdrawal of medicines of political prisoners, torture and forced confessions, assassination, kidnapping, shooting of protesters, the destruction of houses of Baha’i citizens, finger amputations and the use of blinding as a punishment, execution, flogging, shooting of the “koolbars” – unemployed workers who carry goods on their backs to sell and earn a poor living – these are some of the many examples of the inhuman and medieval policies of the Islamic regime of Iran that have been unleashed more widely in recent months.
This regime is a disgrace to human society. The expectation of the people of Iran is that other governments and all international organisations should put pressure on this barbaric regime and not close their eyes to the constant violation of the most basic human rights of the citizens of this country by its rulers. In our opinion, silence in the face of these crimes is unforgivable.
The scope of repression and the crimes of the Islamic regime is such that Amnesty International in its new research briefing on 3 August alerted the international community to the Islamic regime’s conduct towards the popular protests in May this year, writing: “The international community must hold the Iranian authorities to account for the torrent of violence which their security forces unleashed on protesters in the south-west of Iran in May 2022 with complete impunity”.
Undoubtedly, governments, the UN and international institutions are aware of these atrocities. Our question is: Does the international community accept its own responsibility towards the trampling of life and human rights in this country? How long do they want to be silent and complacent in face of such violence and such crimes? From our point of view and that of the people of Iran, this regime should be isolated and boycotted worldwide. Its embassies should be closed down and its representatives should be expelled from the United Nations and organisations such as the ILO. This is the minimum expectation that the people of Iran have of any government that claims to defend human rights.
Some examples of the Islamic regime’s atrocities just in recent months are appended to this letter. The people of Iran will not accept the silence of governments and a policy of appeasement towards the criminal Islamic regime under any excuses or expediencies.
Worker-communist Party of Iran – International Office
4 August 2022
***
Appendix
Outlined below are a few examples of the atrocities of the Islamic regime of Iran in recent months, any one of which is enough to prosecute the heads of any government for crimes against humanity:
– Following the recent attacks on women by the Iranian’s government’s so-called “hijab and chastity” patrols, Sepideh Rashnoo, a 28-year-old Iranian woman artist and writer, was arrested for opposing the compulsory hijab and was forced to confess on television. Sepideh was arrested for removing her hijab on the bus and speaking against hijab. She was first transferred to one of the IRGC detention centres (the regime’s paramilitary force and institution), and a case was fabricated against her. Her protest, like countless other protests, was attributed to “foreign governments” and after 14 days of silence, the news channels of the Islamic Republic broadcast the video of her forced confession. Torturing prisoners to extract confessions is a common method used by the Iranian regime in order to sentence them to prison or even death. Sepideh’s current place of detention is unknown, and she has been denied access to her family or the right to have a lawyer. By sending its hordes of so-called “hijab and chastity” patrols onto the streets, the Islamic Republic has launched a massive attack against women and the entire society. Against this assault, women have stood up with the campaign “To hell with your hijab”, and taken off their hijab in defiance. The regime has violently attacked the protesters and many have been arrested.
– On 2 August, around 200 government officers surrounded the village of Roshankoh in Sari and destroyed the houses of Baha’i citizens. In this attack, the houses of at least 6 Baha’i citizens, namely Keyhan Ghanbari, Sasan Alavi, Omid Ghanbari, Ghavameddin Sabetiyan, Hadi Chalengari and Arman Gholinjad, were completely destroyed. Persecuting, depriving of social and economic status and killing members of the Baha’i community (a religious community which the Islamic regime proscribes) has been a policy of the Islamic Republic right from its inception.
– A policy of the regime of Iran is terrorism against political activists abroad. A recent example is the attempt to assassinate journalist and political activist Masih Alinejad. According to reports, an armed man named Khalid Mehdiyev, who had been lurking around Masih Alinejad’s home for several days, was arrested by New York police on 28 July. The suspect is believed to have intended to assassinate Masih Alinejad at the behest of the Islamic Republic. This is the second terrorist plot by the Iranian regime against Masih Alinejad (the other being the attempt by four Islamic Republic spies in July last year to kidnap her from the US and smuggle her via Venezuela to Iran), which fortunately failed both times.
– Against the skyrocketing inflation in Iran, massive protests were staged in May in various cities in Iran, such as in Izeh, Dezful, Andimshek, Borujerd, Dorood, Joneghan, Farsan, Dehdasht and many other cities. The regime countered these protests with brutal violence, and according to official sources, at least four people were killed and many were arrested. The regime’s security forces used shotguns against protesters, injuring many, including bystanders and children. These atrocities are documented in a new research briefing published by Amnesty International on 3 August titled They are shooting brazenly: Iran’s militarized response to May 2022 protests.
– A recent shocking crime of the Islamic government is cutting off the fingers of two prisoners with a guillotine for theft. The first case was carried out on a 40-year-old man named Pooya Torabi on 27 July. The barbaric act was carried out in the presence of a number of officials and a medical doctor in Evin prison, following which Mr Torabi was transferred to a hospital outside the prison as an emergency. Also, on 31 May, four fingers of a man named Seyyed Barat Hosseini were cut off with a guillotine without the use of anaesthetic. Hosseini is still being kept in Evin prison, and despite suffering from an infection and psychological trauma, has been denied access to medical and mental health care. Eight other prisoners in Iran are currently at risk of having their fingers amputated. Amputation is an Islamic punishment in the laws governing Iran.
– According to government news, the sentences of blinding on three people in Iran have been referred for execution to the criminal court of Tehran. These verdicts are related to three separate cases of a woman and two men who were sentenced to retribution (qesas) by blinding. Retribution is another barbaric Islamic penal law in Iran.
– Families whose loved ones have been killed and are seeking justice have also been targets of persecution by the regime in Iran. These include families who lost their loved ones in the horrific 1988 massacre of political prisoners and the mass executions of political activists and dissidents in the 1980s. Most of the detained families have now been freed as a result of popular campaigns and protests, but Nahid Shirpisheh, the mother of Pooya Bakhtiari, one of the victims of the November 2019 massacre, is still in prison.
– The daily killing of “koolbars” in the west of the country and fuel bearers in the east of the country is one of the other atrocities committed by the Islamic Republic. 30-year-old Keyvan Abdullah was killed on 31 May by direct fire from Iranian border guards. Koolbars are unemployed workers who make a living in this way because they have no other income. Over the years, hundreds of koolbar workers and fuel bearers have been killed by the Islamic regime.
– According to the Supreme Leader Khamenei’s fatwa (Islamic order), security forces can “fire at will”. On the evening of 30 June the security forces shot at the car of Rahman Rashedi Manesh from the village of “Qolqoleh”, a suburb of Marivan. Two children of the Rashedi Manesh family, namely Mehdi and Matin, 9 and 13, respectively, were killed in the attack. The father, Rahman, and mother, Homa, survived, but were arrested.
– Just in the past two months, over 240 teachers across Iran have been arrested and imprisoned for protesting against their poor living conditions and the state of the education system, and demanding improved pay and free education for children.
– In May two French nationals and labour activists, namely Cecile Kohler and Jacques Paris, who were visiting Iran, were arrested along with a number of teachers, labour and social activists, and detained on the absurd charge of espionage and collaboration with foreign states. Fabricating charges against activists is a longstanding ploy of the regime in Iran in confronting social and workers’ protests. However, by arresting and jailing citizens of other countries or dual Iranian-foreign nationals, the regime also seeks to use them as bargaining chips in its policy of blackmail and to swap innocent hostages for its convicted terrorists abroad. The detainees in this case, whose “crime” is meeting with these two French trade unionists, are: teachers Rasoul Bodaghi, Shaban Mohammadi, Eskandar Lotfi and Masoud Nikkhah; workers Valeh Zamani, Hassan Saeedi, Reza Shahabi; social activists Anisha Assadollahi, Keyvan Mohtadi and Reyhaneh Ansari Nejad. A number of other foreign nationals and dual citizens who are currently in prison in Iran include: Iranian-German Jamshid Sharmahd, who was kidnapped two years ago in Dubai and smuggled into Iran and who is now in imminent danger of execution; Iranian-Swedish Ahmad Reza Djalali, who is also under a sentence of death; Belgian citizen Olivier Vandecasteele; Iranian-German citizen Nahid Taghavi; Iranian-British citizen Mehran Raoof; Iranian-American citizen Morad Tahbaz, who is also a British citizen; and many others.
– Among those arrested, Valeh Zamani’s situation is particularly of cause for concern, and he is at the risk of death. Valeh Zamani has Hepatitis C and should be receiving treatment. However, he has been tortured, coerced and denied access to his medicines. After the interrogation, due to the contagious nature of his illness, he was returned to solitary confinement and is only being given painkillers.
– To these recent cases must of course be added the killing of 1,500 people in the mass protests against the fuel price rise in November 2019, the execution of thousands of dissidents in the 1980s, the execution of champion wrestler Navid Afkari, arrested for participating in popular protests in 2018, the shooting down of Ukrainian passenger plane Flight 752, killing all 176 people onboard, the death sentences against LGBTs, and many other atrocities committed by this regime.
— https://wpiran.org/english/international.office@wpiran.org
