تورم و گرانی فزاینده و افسار گسیخته در جامعه بیداد میکند. سونامی گرانی تامین معیشت فقیرانه را نیز برای اکثریت مردم به مشقت تبدیل کرده است.مرکز آمار ایران نرخ تورم را ٤٠ درصد اعلام کرده است اما بطور واقعی رشد قیمتها بویژه در مورد مواد غذائی پایه ای بسیار بیشتر از این است. قیمت آرد صنعتی ده برابر، حبوبات دو برابر و برنج و ماکارونی سه برابر شده و بهای دیگر مواد خوراکی نظیربرنج و شکر و گوشت و میوه جات نیز افزایش سرسام آوری داشته است.
مقامات حکومتی تلاش میکنند تا گرانی ها را به گردن تحریم و جنگ اوکراین و تورم جهانی و غیره بیاندازند اما رشد مداوم قیمتها یک عارضه همیشگی و ساختاری اقتصاد بحران زده جمهوری اسلامی بوده است. پشت این گرانی ها یک سیستم فاسد و ورشکسته و منافع نجومی باندهای مافیائی، “برادران قاچاقچی” و سلاطین برنج و گندم و گوشت و شکر و غیره قرار دارد. مدتهاست سفره مردم از گوشت و میوه خالی شده و اکنون نان خالی نیز در حال حذف شدن از سفره هاست. از یکسو گرسنگی و ناتوانی از تامین قوت لایموت زندگی اکثریت مردم را در چنگال خود میفشارد و از سوی دیگر پول و ثروت رانت خواران و باندهای مافیائی حکومت از پارو بالا میرود.
این وضعیت دیگر قابل تحمل نیست. باید از حلق آیت الله های میلیاردر و مفتخوران دزد حاکم بیرون کشید و صرف تامین زندگی مردم گرسنه کرد. حکومت اسلامی و باندهای چپاولگرش بدون اینکه جنبش مردمی گلویشان را بفشارد حاضر به دست شستن از اختلاسها و رانتخواریها و حیف و میل ثروتهای عمومی نیستند. میتوان و باید حکومت را مجبور کرد برای مواد غذائی و دیگر کالاهای اساسی مورد نیاز مردم سوبسید بپردازد.
میگویند تحریم ها اجازه نمیدهد، خزانه خالی است، دولت بودجه ندارد و توجیهاتی از این قبیل.اینها مطلقا جواب مردم نیست.شما مفتخوران و دزدان نجومی خود عامل گرانی و ورشکستگی اقتصاد و گرانی کشنده هستید. تنها بخش کوچکی از بودجه عظیمی که صرف سپاه و بسیج و زندانها و سایر ارگانهای سرکوب و شبکه مساجد و حوزه های پرورش آخوند و دم و دستگاه صنعت مهلک مذهب و یا صرف کمک به جریانات تروریست اسلامی در منطقه میشود، برای پرداخت سوبسید و پائین نگاه داشتن قیمتها کفایت میکند.
نباید اجازه دهیم بیش از این فقر و گرسنگی و محرومیت را به زندگی ما مردم تحمیل کنند. باید در همه جا به گرانیها اعتراض کنیم. باید فریاد بزنیم. باید گلوی حاکمان و دست اندرکاران حکومت را بفشاریم. معیشت و رفاه حق تک تک مردم است. حکومتی که حداقل معیشت ساده را هم نمیتواند برای مردم تامین کند باید گورش را گم کند. صندوقشان خالی است از حسابهای بانکی شان بزنند. از بودجه زندان و بسیج و پاسدارانشان بزنند. از امپراطوری اقتصادی خامنه ای و بیت رهبری شان پول تامین کنند.
جمهوری اسلامی به سرکوب نیاز دارد و ما مردم به غذا. این جنگی برای بقا است. مفتخوران حاکم برای حفظ ثروت و موقعیت خودشان سرکوب میکنند و ما برای ادامه زندگیمان چاره ای جز اعتراض و مبارزه نداریم. خیزشی توده ای وکوبنده در راه است. خیزشی که مقامات حکومتی آنرا شورش گرسنگان می نامند و به یکدیگر هشدار میدهند. اعتراض ما شورش کور و خودبخودی نخواهد بود بلکه متشکل و سازمانیافته بمیدان خواهیم آمد.همه ما فعالین، چهره ها و تشکل های کارگری، معلمان و بازنشستگان، دانشجویان، زنان، دادخواهان و سایر جنبشهای اعتراضی هماهنگ خواهیم شد، به خود سازمان خواهیم داد و دست در دست هم به خیابانها خواهیم آمد. خواست و شعار ما روشن است: هزینه گرانی و تورم را مفتخوران حاکم باید بپردازند. ما کارگران و معلمان و بازنشستگان در مبارزات پیگیرمان خواهان افزایش حداقل دستمزدها به ١٦ میلیون، بیمه بیکاری، امنیت شغلی و آموزش و بهداشت و درمان رایگان بوده ایم. اکنون به این خواستها باید پرداخت سوبسید برای مواد غذائی و کالاهای اساسی مورد نیاز مردم را نیز افزود. این پرچمی است که جنبش کارگری همگام و متحد با جنبش سراسری معلمان و بازنشستگان میتواند برافرازد و به عنوان صدا و نماینده توده مردم بزیر خط فقر رانده شده و گرسنه و بجان آمده از تورم و گرانی به خیابان بیاید. باید خود را برای اعتصاب سراسری و عمومی آماده کنیم. ما همه مردم بجان آمده، کارگران، معلمان و بازنشستگان، جوانان و دانشجویان، زنان، دادخواهان و همه مردم را فرا می خوانیم که متحد و یکپارچه علیه دزدان و جنایتکاران حاکم به میدان بیایند.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۱، ۶ مه ۲۰۲۲