امروز هفتم بهمن ماه یک روز درخشان از اعتراضات بازنشستگان در سطح سراسری بود. ساعت ده و نیم صبح این روز بنا به فراخوان از قبل اعلام شده تجمع بزرگ و سراسری بازنشستگان برگزار شد. همچون تجمعات قبلی شمار بسیاری از بازنشستگان در این تجمعات شرکت کردند و بنا بر گزارشات دریافتی تا کنونی این تجمعات در تهران مقابل تامین اجتماعی، در شهرهای کرج، نیشابور، شوش و هفت تپه، اراک، اصفهان، ایلام، خرم آباد، ساری، قزوین، اهواز، رشت، کرمان و کرمانشاه مقابل مراکز این استان در شهرستانها و در تبریز مقابل استانداری و مشهد مقابل فرمانداری برگزار گردیده است.
در این روز بازنشستگان با شعارهایشان، با سخنرانی های پرشورشان و با بنرهایی که در دست داشتند صدای اعتراضشان را بلند کردند. شعارهای تجمعات اعتراضی امروز بازنشستگان عبارت بود از: تورم، گرانی، بلای جان مردم”، “فریاد، فریاد، از اینهمه بیداد”، “حقوق ما ریالیه، هزینه ها دلاریه”، “همسان سازی مشاغل، حق مسلم ماست”، “وعده وعید کافیه، سفرههامون خالیه”، “دستای ما خالیه، وضع شما عالیه”، “کار خصوصی سازان، غارت است و چپاول”، “ظلم و ستم کافیه، سفره ما خالیه”، “تا حق خود نگیریم، از پا نمی نشینیم”، “بازنشسته بیدار است، از تبعیض بیزار است”، ” فقط کف خیابون، بدست میاد حقمون”،
در کرمان بازنشستگان با شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد فریاد اعتراض جامعه را علیه سرکوبگری های حکومت بلند کردند. همچنین در این تجعات در میان بنرهایی که بازنشستگان در دست داشتند نوشته هایی چون درمان رایگان، معیشت منزلت حق مسلم ماست، تعیین حداقل مزد بدون حضور نمایندگان واقعی کارگران باطل است، توجه ها را بخود جلب میکرد. بازنشستگان در مشهد بازنشستگان با در دست داشتن بنر بزرگی که بر رویش نوشته شده بود “فریاد بازنشستگان گرسنه” اعتراض خود را به زندگی زیر خط فقر اعلام داشتند.
قطعنامه سراسری بازنشستگان، قطعنامه کیفرخواست آنها علیه فقر و گرانی، تبعیض و نابرابری و اختلاس ها و دزدی ها بود. در بخشی از این قطعنامه چنین آمده است: “گسترده تر شدن فقر و فلاکت در جامعه، بنیان های زندگی بازنشستگان را همچون سایر اقشار زحمتکش به سوی فروپاشی کشانده است. تبعیض و نابرابری های اقتصادی و اجتماعی فاصله میان اکثریت زحمتکش جامعه با ثروتمندان و صاحبان قدرت را به شکل عریانی نشان می دهد. این تضادها و تفاوت ها موجب گردیده است که بازنشستگان نیز از این مناسبات رنج برده و نارضایتی خود را به شکل تجمع های مکرراعلام نموده و به بیان خواست های خود بپردازند. ناتوانی در تأمین هزینه های زندگی و پایین بودن سطح حقوق و مستمری و وجود تبعیض های گوناگون، نیروهای بازنشسته را به صف معترضان پی گیر جامعه کشانده است. برآیند این اعتراضات، از جمله تجمع های متعددی می باشد که بازنشستگان برای رساندن صدای خود در مقابل نهادهای رسمی مختلف برپا می دارند. تجمع های خیابانی نشان دهندۀ عملی اجتماعی است که بر پیگیری و تلاش ِ بالفعل آنها برای تغییر اوضاع اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دلالت دارد”.
بازنشستگان در قطعنامه خود ضمن تاکید بر اتحاد و همبستگی و داشتن تشکلهای فراگیر و مستقل خود و با تاکید بر اینکه بازنشسته نباید پس از پایان دوره اشتغال دغدغه تامین زندگی، هزینه زندگی، هزینه مسکن و درمان و بهداشت و هزینه های پوشارک و مسافرت و تحصیل فرزندان خود را داشته باشد بر خواستهای فوری خود از جمله مطالبات زیر تاکید کرده اند: حقوق و مستمری بالای دوازده میلیون در ماه، بیمه همگانی و درمان رایگان، اداره و نظارت بر صندوق های بازنشستگی، اجرای همسان سازی واقعی و پیش از هر نوع همسان سازی افزایش حقوقها تاسطح دوازده میلیون، بدور بودن بازنشستگان از هرگونه فشار امنیتی و پیگرد پلیسی و قضایی، شفاف سازی وضعیت صندوق های بازنشستگی و بازگردانده شدن اموال غارت شده که سرمایه های متعلق به بازنشستگان است ، پرداخت سهم ۴ درصدی از سوی کارفرمایان به کارگرانی که در مشاغل سخت و زیانآور مشغول به کار هستند و با ۲۰ سال سابقه بیمه میتوانند بازنشسته شوند و آزادی تجمع، تشکل مستقل، آزادی بیان، اعتصاب فارغ از شرایط امنیتی به عنوان حق همه بازنشستگان.
در این قطعنامه اعلام شده است که همچنانکه دولتها برای پرداخت چندین برابری حقوق” مدیران و سرپرستان” هیچ محدودیتی ندارند و حتی برای افزایش چند برابری حقوق آنها الزام قانونی تصویب کرده اند، بازنشستگان نیز باید بتوانند راه خروج از فقر و فلاکتی که بر زندگی شان سایه انداخته است را از طریق مبارزه هموار ساخته و سطح زندگی خود را متناسب با رفاه متوسط جامعه ارتقا دهند. قطعنامه بازنشستگان تامین اجتماعی، پلاتفرم مبارزاتی همه مردم است. از خواستها و مطالبات بازنشستگان باید وسیعا حمایت و پشتیبانی کرد.
پیش بسوی اعتصابات سراسری
پیش بسوی ایجاد شوراها
حزب کمونیست کارگری ایران
٧ بهمن ۱۳۹۹، ٢۶ ژانویه ٢٠٢١