حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
قطعنامه در مورد جنبش سرنگونی در آستانه انقلاب
مصوب پلنوم ۵۲ کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
۲۳ آذر ۱۳۹۹، ۱۳ دسامبر ۲۰۲۰
١ – از خیزش آبان ماه ٩٨ مردم و جمهوری اسلامی بعنوان دو قطب و دو دشمن آشتی ناپذیر مستقیما و آشکارا رو درروی هم قرار گرفته اند.
٢- جمهوری اسلامی حتی در حرف هم ادعای حمایت از مردم و ملت و یا امت و مستضعفین را کنار گذاشته است و تلاش میکند در مقابل یک جامعه معترض تصویر یک حکومت قدر قدرت با مشت آهنین را از خود بدست بدهد.
٣ – رژیم به مردم به شکل دشمنانی که مترصد بزیر کشیدن او هستند مینگرد و مردم حکومت را نه دولت و یا ارگان اداره امور بلکه دشمن خود میدانند. از هر دوسو جنگ بر سر بقا است. حکومت برای بقای خود و دفاع از ثروت و قدرت خود میجنگد و مردم برای بقای فیزیکی خود و برای برخورداری از یک زندگی درخور شان انسان.
٤ – مضمون و اساس سیاستهای حکومت امنیتی کردن فضای سیاسی و ارعاب جامعه برای حفظ خود در قدرت است و اساس و مضمون مبارزات مردم، حتی آنجا که با خواستهای مشخصی بمیدان می آیند، سرنگون کردن جمهوری اسلامی است.
٥- جمهوری اسلامی در جامعه و در برابر مردم معترض و بپاخاسته، و همچنین از نظر منطقه ای و بین المللی در ضعیف ترین و مستاصل ترین موقعیت خود قرار گرفته است. صفوف حکومت بیش از پیش در هم ریخته و کشاکش و دعواهای جناحی حتی در میان نیروهای امنیتی حکومت بالا گرفته است. این وضعیت تبلیغات و رجزخوانیهای حکومت برای بدست دادن تصویری مقتدر و سرکوبگر از خود را نقش بر آب میکند.
٦- جهت گیری و سیاست نیروهای اپوزیسیون راست، نظیر استحاله و رژیم چنج و رفراندوم و اصلاح قانون اساسی و گذار مسالمت آمیز و غیره، کاملا در جامعه حاشیه ای و بی اعتبار شده و سیاست و هدف حزب مبنی بر سرنگونی جمهوری اسلامی و در هم کوبیدن نظام موجود بقدرت انقلاب مردم گسترش و مقبولیت یافته است.
٧- مبارزات و اعتراضات ماه های اخیر از جمله اعتصاب با شکوه کارگران نیشکر هفت تپه، اعتصاب کارگران صنایع نفتی، جنبش گسترده دادخواهی، جنبش علیه اعدام، جنبش زنان علیه آپارتاید جنسیتی و خشونت و تجاوز جنسی، و اشاعه گفتمان بایکوت و طرد جهانی جمهوری اسلامی در فضای سیاسی در داخل و خارج ایران از بارز ترین نمودهای جنبش سرنگونی طلبانه توده های مردم در شرایط حاضر است. شعار “اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا” و “جمهوری اسلامی نابود باید گردد” نماینده و بیانگر روح و مضمون اعتراضات و مبارزات مردم در دوره اخیر است.
شرایط فوق بیانگر آنست که جامعه در آستانه یک انفجار و انقلاب قدرتمند علیه جمهوری اسلامی و کل نظام موجود قرار گرفته است. حزب بعنوان نیروی فعالی که با مبارزاتش در چند دهه اخیر در داخل و خارج کشور نقش مهمی در ایجاد شرایط انقلابی حاضر داشته است، با تمام قوا در جهت تقویت و تعمیق، و شفافیت و انسجام و گسترش هر چه بیشتر جنبش سرنگونی و جنبشهای حق طلبانه و اعتراضی جاری در جامعه و ارتقای این جنبشها به سطح یک انقلاب زیرو و روکننده برای رسیدن به یک جامعه آزاد، برابر، انسانی و مرفه خواهد کوشید.
ما به همه فعالین و نهادهای مبارزاتی و سازمان های مردم نهاد که فعالانه در عرصه های مختلف به مقابله با جمهوری اسلامی برخاسته اند درود میفرستیم و آنانرا به صفوف حزب و پیشبرد راهکارها و کارزارهای حزبی فرا میخوانیم.
////
قطعنامه در مورد پیشروی جنبش کارگری و گفتمان اعتصاب سراسری
مصوب پلنوم ۵۲ کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
۲۳ آذر ۱۳۹۹، ۱۳ دسامبر ۲۰۲۰
۱- اعتراضات سراسری و زنجیره ای کارگران نفت در مرداد ٩٩ و ورود ٢٥ هزار کارگر در بیش از ٥٠ مرکز نفتی در ٢٢ استان به اعتصاب، یک اتفاق سیاسی مهم بود که با خود گفتمان اعتصاب سراسری را در سطح جامعه جلوتر آورد و زمینه های عملی آن را فراهم تر کرد.
۲- اعتصابات سراسری مرداد ماه کارگران نفت ضربه محکمی به فضای پادگانی در مراکز نفتی زد. این اعتصابات موقتا پایان یافت. اما اعتصاب و اعتراض ادامه یافت و مقدمه ای برای اعتراضات بعدی و سربلند کردن هر روزه بخش های نفتی برای پیگیری وعده و وعیدها و پیش کشیدن خواستها و مطالباتشان شد. بدین ترتیب با به میدان آمدن هر روزه چندین هزار کارگر نفت در مراکز مختلف نفت و پتروشیمی، جنبش کارگری گامی به پیش برداشت و گوشه دیگری از قدرت عظیم خود را به جامعه نشان داد. فکر کنم اعتصاب حذف شد نمیدانم اعتراض هم شد اعتراضات یا نه.
٣- اعتصابات و اعتراضات در مراکز نفت در کنار هفت ماه اعتراض بی وقفه و شورانگیز کارگران نیشکر هفت تپه و در متن یک جنبش کارگری و جامعه پرتحرک، تاکیدی بر تداوم آبان و حرکت جامعه بسوی خیزشهای بعدی و فشار گذاشتن بر گلوی حکومت اسلامی و تلاش برای جارو کردن این حکومت از سطح جامعه است. این طبقه کارگر است که پیشتاز این انقلاب است و دارد سیر تحولات سیاسی جامعه را رقم میزند.
٤- اعتراضات کارگری از خواستهای مشخص مطالباتی فراتر رفته است. در این اعتراضات کارگران مقابل کل بساط فساد، رانت خواری و چپاولگری باندهای مافیایی سرمایه داری حاکم قدم علم کرده اند، بر ساختارهای حکومتی در محیط های کار و بساط پیمانکاران مفتخور چپاولگر ضربه محکمی زده و قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی را هر روز بیشتر عقب زده اند، مقابل ماشین سرکوب و جنایت حکومت ایستاده و کل سیستم قضایی را به چالش کشیده اند، علیه بساط پادگانی محیط های کار به پا خاسته اند و درجایی چون نیشکر هفت تپه با بیرون انداختن حراست و شوراهای اسلامی پرچم شوراهایشان را برافراشته اند.
٥- اعتراضات و اعتصابات کوبنده کارگری جامعه ای را نمایندگی میکند که برای سرنگونی حکومت اسلامی به پا خاسته است. جنبش کارگری در سیر کنونی خود نماینده اعتراض کل جامعه علیه فقر، تبعیض، نابرابری، سرکوبگری های حکومت و بساط چپاولگری سرمایه داری حاکم است. یک سنگر مهم این اعتراضات نیشکر هفت تپه با اتکاء به گفتمان اداره شورایی و اتحاد مستحکم کارگران است.
٦- با این تحولات و پیشرویها در جنبش کارگری، اعتصابات سراسری به عنوان شیوه ای ممکن و در دسترس، در چشم انداز جامعه قرار گرفته و زمینه های گام نهادن جامعه به سوی اعتصابات سراسری بیشتر فراهم شده است. اعتصاب هزاران کارگر نفت در مردادماه، اعتصاب طولانی مدت نیشکر هفت تپه، اعتصابات سراسری بخش هایی چون راه آهن و شهرداری در چند ماه اخیر و اعتصابات کارگران در مراکز بزرگی چون ذوب آهن، ایران خودرو، ماشین سازی تبریز علیه، فقر، دزدی ها و اختلاسها و سرکوبگری های رژیم ، عملا زمینه ساز اعتصابات سراسری شده است.
با توجه به مولفه های فوق پیشروی بیشتر جنبش کارگری در گرو گام نهادن در جهت سه محور اعتصابات سراسری، گفتمان اداره شورایی و اتحاد بخشهای مختلف طبقه کارگر علیه فقر، تبعیض و نابرابری، علیه فساد حکومتی و بساط سرکوب و شکنجه و پرونده سازی های امنیتی، علیه سیاستهای اقتصادی حکومت و کل وضع موجود است. ما همه فعالین کارگری را به تلاش فعال در این راستا فرا میخوانیم .
////
قطعنامه در مورد رابطه حزب و جنبش سرنگونی
مصوب پلنوم ۵۲ کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران
۲۳ آذر ۱۳۹۹، ۱۳ دسامبر ۲۰۲۰
١- جنبش سرنگونی و جنبشهای حق طلبانه و ضد تبعیض در ابعاد وسیع و اجتماعی در جامعه جریان دارد و قشر گسترده ای از اکتیویستها که بسیاری از آنها تعلق حزبی ندارند در نقش فعالین، سازماندهنگان و رهبران عملی این جنبش ها قدم به میدان مبارزه گذاشته اند.
٢ – یک ویژگی مهم جنبش سرنگونی در ایران متعین بودن آنست. این جنبش یک جنبش توده ای و متعین است که نهادها و فعالین و چهره ها و شیوه های مبارزاتی خود را دارد. ارتباط حزب با جنبش سرنگونی اساسا از طریق فعالین و نهادهای آن برقرار میشود.
٣ – حزب باید در مقابل جمهوری اسلامی کل جنبش سرنگونی را نمایندگی کند و بعنوان سخنگوی این جنبش در سطحی اجتماعی ظاهر شود. تقویت و تعمیق و ارتقای این جنبش مستلزم نمایندگی کردن کل فعالین و حرکات اعتراضی حق طلبانه و سرنگونی طلبانه در برابر جمهوری اسلامی است.
٤- جذب فعالین، و چهره های اعتراضات حق طلبانه اجتماعی به اهداف و سیاستهای حربی لزوما در گرو روی ری آنها به جهان بینی و یا به جنبش کمونیستی نیست، بلکه مستلزم نمایندگی شدن امر آنها بوسیله حزب و حضور فعال حزب در جنبشهائی است که برای حل مسائل بخشهای مختلف جامعه در جریان است. همه بخشهای معترض جامعه باید ببینند حزب حامی و رهبر آنها در مبارزه برای امر بر حق و انسانی خود آنها است.
٥- جنبش سرنگونی هر روز گسترده تر و رادیکال تر میشود و هر روز فعالین بیشتری، با دیدگاهها و گرایشات سیاسی مختلف، به آن می پیوندند. معیار حزب در برخورد به فعالین جنبش سرنگونی گذشته و سابقه این افراد و یا مرزبندی و خط کشی های ایدئولوژیک با دیدگاهها و نظرات آنان نیست بلکه مضمون و شیوه حرکتها و اقدامات اعتراضی آنها علیه جمهوری اسلامی است.
٦- حزب از اعتراضات برحق فعالین جنبش سرنگونی و دیگر جنبشهای حق طلبانه و هم چنین اقدامات اعتراضی چهره های ادبی و هنری و ورزشی علیه بیحقوقیها و تبعیضات و علیه جمهوری اسلامیعلنا حمایت میکند و فعالیت آنها را در مدیای حزبی منعکس می نماید. هر درجه فعالیت کسانی که به صف مبارزه با جمهوری اسلامی پیوسته اند رادیکال تر و پیگیرتر باشد فعالیت آنان بیشتر مورد حمایت حزب قرار خواهد گرفت.
٧- کمونیسم کارگری گرایش معینی در جنبش چپ است اما حزب در مقابل جمهوری اسلامی و طبقه حاکمه کل جنبش چپ را نمایندگی میکند. حزب باید قاطعانه در مقابل هر تعرض و حمله به کمونیسم و سازمانها و فعالین کمونیست بایستد و هر اقدام و حرکت کمونیستها علیه جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری را مورد حمایت قرار بدهد.
٨- باید با نشان دادن خصلت انسانی و برابری طلبانه و آزادیخواهانه کمونیسم، اکتیویستها و چهره ها را هر اندازه هم که نظرا خود را کمونیست ندانند، به حزب و سیاستهای حزبی جذب کرد. در تبلیغات حزب نباید حقانیت کمونیسم فرض گرفته بشود بلکه باید عملا در فعالیت سیاسی این حقانیت را نشان داد. برای آگاهگری و ترویج کمونیستی افراد باید از پراتیک سیاسی آنها آغاز کرد.
پیروی از جهتگیری و متد فوق یک شرط لازم تبدیل حزب به یک نیروی معتبر و پرنفوذ در جامعه و نیروی رهبری کننده جنبشهای اعتراضی و جنبش سرنگونی جاری در ایران است.
////
