حمید تقوائی: به جرمی کوربین، رهبر حزب لیبر انگلیس

۷ ژانویه ۲۰۱۸

آقای کوربین عزیز

این نامه را در همبستگی با مبارزات قهرمانانه مردم ایران علیه یکی از مستبدترین، وحشی ترین، ضدکارگری ترین و ضد زن ترین حکومت های جهان، و از جانب بزرگترین حزب کارگری در اپوزیسیون چپ ایران، می نویسم تا از شما بخواهم بلافاصله از اظهارات شرم آور امیلی ثورنبری، وزیر امور خارجه سایه، که دیروز بیان کرد فاصله بگیرید. از شما می خواهم سکوت خود را شکسته و بی هیچ قید و شرطی به حمایت از مردم ایران در مبارزه قهرمانانه شان علیه سرکوبگران خود برخیزید.

همراهی با سرکوبگران مردم و حتی سکوت و خودداری از موضع گیری صریح در برابر اعتراضات برحق کارگران، زنان و جوانان در ایران علیه حکومت فاسد و ارتجاعی جمهوری اسلامی که سران آن میلیاردها به جیب زده اند، در حالیکه فقر مطلق را به کارگران تحمیل کرده اند، سازمان های کارگری را در هم شکسته و فعالین کارگری را به زندان افکنده اند، تبعیض و خشونت دولتی بر زنان و افراد ال جی بی تی اعمال کرده اند، و ده ها هزار نفر از مخالفین خود را اعدام کرده اند، یک خطای سیاسی جدی برای حزب لیبر خواهد بود. زمانی که این حکومت بدست خیزش قهرمانانه جاری مردم سقوط کند، مردم ایران فراموش نخواهند کرد چه کسی کنار آنها بود و چه کسی در کنار سرکوبگران آنها.

اهداف اعلام شده شما مبنی بر مبارزه برای یک دنیای بهتر، برابری اقتصادی و عدالت اجتماعی، حمایت میلیون ها نفر در بریتانیا و در سطح بین المللی از شما را بر انگیخت؛ مردمی که پر شور در انتخابات رهبری حزب لیبر و در انتخابات سراسری سال ۲۰۱۷، که بر اساس یک پلاتفرم پیشرو برای کاهش نابرابری و بی عدالتی فزاینده اجتماعی صورت گرفت، شما را مورد حمایت خویش قرار دادند.

اما‌ اینها، در سطوحی بمراتب شدیدتر و خشن تر، دقیقا همان مسائلی هستند که میلیون ها نفر را امروز به خیابان های ایران کشانده اند. کارگران، زنان و جوانان در ایران در حال مبارزه علیه ابعاد فجیع نابرابری، فقدان آزادیهای ابتدائی سیاسی و اجتماعی و یک دیکتاتوری مذهبی قرون وسطائی، که وجود آن اهانت به وجدان جمعی بشر در قرن بیست و یک است، هستند. مردم در ایران تمرکز ثروت در دست یک درصدی های جامعه و آیت الله های میلیاردر را، در حالیکه خود در تلاش برای بقا با حداقل دستمزد یک چهارم زیر خط فقر رسمی هستند، نمی خواهند. مردم تبعیض دولتی تنفر انگیز علیه زنان که آنان را رسما صغیر و مایملک قیم مذکر شان تعریف می کند، نمی خواهند. حجاب اجباری و آپارتاید جنسیتی نمی خواهند. تحمیل حکومت مذهبی و تفکر مذهبی نمی خواهند. در یک کلام، مردم ایران جمهوری اسلامی را نمی خواهند. آنها علیه جمهوری اسلامی بپا خاسته اند چون خواهان برابری اقتصادی و آزادیهای سیاسی و اجتماعی هستند. خواهان جهانی بهتر و یک زندگی در شان انسان هستند. آنها حق دارند اینها را مطالبه کنند، و باید از حمایت بی قید و شرط مردم جهان برخوردار شوند.

همراهی با چنین حکومت منفوری، و بیشرمانه اعلام کردن – چنانچه امیلی ثورنبری کرده است – که در این مبارزهٔ سرکوب شدگان با سرکوبگران شان معلوم نیست چه کسی محق است و چه کسی نیست، تا ابد در حافظه مردم ایران ثبت خواهد شد. این شدیدا به اعتبار حزب پیشرو و برابری طلبی که شما تلاش می کنید بسازید صدمه خواهد زد. میلیون ها نفر از طرفداران شما را، که دقیقا چون خواهان برابری و عدالت اجتماعی بودند به حمایت از شما برخاستند، ناامید خواهد کرد. اعضا و هواداران عادی را از رهبری جدا خواهد کرد، و نکته شرم آوری در حیات حزب جدیدتان خواهد بود. یک خطای سیاسی جبران ناپذیر و یک افتضاح اخلاقی تاریخی.

امیدوارم اظهارات امیلی ثورنبری موردی استثنائی بوده باشد که ایشان از آن پشیمان شده و علنا از آن عذرخواهی کند. بهرحال، از شما، بعنوان رهبر حزب لیبر، می خواهم که به روشن ترین شکل از آن اظهارات فاصله گرفته و در این روزهای خطیر بی قید و شرط و صراحتا در کنار مردم ایران قرار بگیرید.

حمید تقوائی

لیدر حزب کمونیست کارگری ایران