پوسترهایی از جعفر عظیم زاده و کارگران زندانی در سالن آی ال او نصب شد

صدها نسخه از بیانیه ها و نامه های کارگران ایران در میان نمایندگان توزیع شد

امسال نیز مثل سالهای گذشته هیاتی از طرف حزب کمونیست کارگری مرکب از شهلا دانشفر، ناصر کشکولی، پاسکال دکامپ و پی یر در اولین روز اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو حضور داشتیم. سازماندهندگان آی ال او که تجربه حضور سالهای قبل ما را داشتند، تمهیدات امنیتی بسیاری بکار برده بودند. در تمام راهها و بخش های مختلف آن پلیس و گارد حفاظت مستقر شده بود. و ما درست در مقابل درب ورودی که نمایندگان وارد میشدند، آکسیونمان را برپا کردیم. در داخل ساختمان آی ال او نیز سه نفر از فعالین کمپین برای آزادی کارگران زندانی صدها نسخه از نامه های تشکل ها و فعالین کارگری و بیانیه هایمان را در میان نمایندگان آی ال او پخش کردند و پوسترهای جعفر عظیم زاده و کارگران زندانی یا کارگرانی که برایشان پرونده تشکیل داده اند را در سه نقطه سالن آی ال او نصب کردند.

به هر نماینده ای که عبور میکرد تا وارد ساختمان شود، ماتریال میدادیم. اطلاعیه های ما شامل نامه کمپین برای آزادی کارگران زندانی به سازمان جهانی کار و خطاب به نمایندگان اتحادیه های کارگری و نامه های اعتراضی جعفر عظیم زاده، بهنام ابراهیم زاده، محمود صالحی، تشکل های کارگری به این سازمان بود. نمایندگان با علاقه ماتریال را دریافت میکردند و ما به سوالاتشان پاسخ میدادیم. همچنین بنری را که روی آن نوشته شده بود، جمهوری اسلامی باید از آی ال او اخراج شود را به همراه عکس هایی از جعفر عظیم زاده و عکس جمعی از  کارگران و معلمان زندانی بهنام ابراهیم زاده، محمد جراحی، علیرضا هاشمی، و همچنین کارگران و معلمانی که احکام زندان دارند مانند اسمائیل عبدی، محمود صالحی، داود رضوی، محمود بهشتی و … در اطراف ساختمان آی ال او نصب کرده بودیم. در این آکسیون همچنین اطلاعیه هایی در اعتراض به دستگیری دو نفر از فعالین کارگری در اعتراضات اخیر فرانسه داشتیم که پاسکال دکامب و پی یر از اعضای س ژت آنها را با خود به محل آورده بودند و این اطلاعیه ها نیز پخش شد.

پیام ما این بود که جمهوری اسلامی رژیم شلاق و زندان و اعدام و آپارتاید جنسی است نه نماینده مردم ایران. جای اینها پشت میز محاکمه است نه حضور در اجلاس های جهانی. خواست اصلی ما اخراج جمهوری اسلامی و مزدوران خانه کارگر از سازمان جهانی کار بود. خواستهای مشخص ما نیز عبارت بودند از: آزادی فوری جعفر عظیم زاده، بهنام ابراهیم زاده، محمد جراحی و سایر کارگران زندانی و لغو پرونده برای سایر کارگران، حمایت از خواستهای اعلام شده در بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده و لغو کلیه پرونده هایی که با اتهام اخلال در امنیت ملی تشکیل میشود، دفاع از کارگران و معلمان زندانی و همه زندانیان سیاسی و آزادی بدون قید و شرط آنان، حق تشکل و اعتصاب، آزادی بیان و … به عنوان پایه ای ترین حقوق مردم، محکوم کردن جمهوری اسلامی بدلیل جنایات هر روزه و از جمله به شلاق کشیدن ١٧ کارگر معدن آق دره.

در نامه به آی ال او که همراه با نامه های کارگران و تشکل های کارگری پخش کردیم با استناد به نقض پایه ای ترین حقوق کارگران و با استناد به نقض حتی همان مقاوله نامه های سازمان جهانی کار که جمهوری اسلامی نیز یکی از اعضای آنست، اعتراض خود را به حضور رژیم اسلامی در اجلاس جهانی کار اعلام کردیم.

در آخرین بخش از فعالیت در مقابل اجلاس آی ال او پوشه ای از مجموع نامه ها و بیانیه ها را به همراه عکس جعفر عظیم زاده و عکس جمعی کارگرانی که در زندان یا بیرون زندان پرونده برایشان تشکیل شده است، تحویل مقامات آی ال او دادیم.

به این ترتیب ما امسال هم علیرغم همه تمهیدات امنیتی در آی ال او توانستیم صدای اعتراض کارگران، صدای جعفر عظیم زاده و همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در اجلاس سالانه این سازمان باشیم.

حزب کمونیست کارگری ایران

۱۱ خرداد ۱۳۹۵، ۳۱ مه ۲۰۱۶