حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
ولی الله سیف رئیس کل بانک مرکزی در باره بالا رفتن روزانه قیمت دلارگفته است: گرانی دلار طبیعی است. دلیل این گرانی افزایش تقاضاهای فصلی می باشد. وی در ادامه پیرامون اقدامات و سیاستهای بانک مرکزی برای “تثبیت قیمت ها” بویژه دلار مدتی پیش گفته بود: سیاست بانک مرکزی وطبعا دولت تک نرخی کردن دلار می باشد. اما تا رسید ن به آنجا باید تحریمها لغو شود و زمینه ها و اقداماتی در جهت گسترش مناسبات پولی بین المللی پدید بیاید تا این سیاست عملی گشته و شاهد نرخ های یکسان ارز باشیم.
لازم به توضیح است در حال حاضر دلاردولتی بالای ٣٧٠٠ تومان می باشد. دلار آزاد ٣٧٨٤ تومان معامله میشود.
این سخنان سیف در اساس توجیه سیاست رسمی دولت و بانک مرکزی در بالا نگه داشتن قیمت دلار می باشد. دلار فروشی و قبضه کردن بازار عرضه و تقاضای دلار در دست باندهای دولتی، یک سیاست رسمی پولی و مالی حکومت می باشد که روزانه میلیاردها تومان سود گیرشان می آید.
اما تاثیرات گرانی دلار برهزینه های زندگی کارگران و مردم چه می باشد؟ رابطه گرانی های اخیر با افزایش قیمت دلار چه می باشد؟
رابطه گرانی های اخیر با افزایش قیمت دلار چه می باشد؟با دلار بالای ٣٥٠٠ دولتی وبالای ٣٧٠٠ دلار آزاد بر سر قدرت خرید کارگران چه آمده است؟
یک نتیجه بلافصل و فوری گران کردن قیمت دلار توسط دولت، افزایش قیمتها و گرانی کالاهای اساسی مورد مصرف مردم می باشد. در حالیکه دستمزد سالهاست تقریبا منجمد شده اند حتی با احتساب تورم اعلام شده از طرف حکومت، افزایش قیمت دلار سیر صعودی داشته است.نتیجه این سیاست دولت گرانی های سرسام آور کالاهای اساسی می باشد. دولت و بانک مرکزی و ارگانهای حکومتی در توجیه افزایش این گرانی های میگویند:از آنجا که واردات با دلار می باشد وقیمت دلار آزاد در بازار ارزهای منطقه مدام در حال افزایش است، طبیعی است که این افزایش تاثیر خودش را در گران شدن کالاهای مصرفی نشان بدهد.این یعنی طبیعی جلوه دادن گرانی ها و توجیه بی شرمانه نقش مخربش در افزایش گرانی های روزمرده کالاهای اساسی.
این وارد کنندگان چه کسانی هستند؟ پاسخ این سوال هم روشن است. دولت خود بزرگ ترین وارد کننده و عرضه کننده کالاهای اساسی می باشد. وزارت جهاد سازندگی، بارزگانی، صنعت و معدن به همراه دهها ارگان حکومتی مشغول فعالیت در عرصه پرسود واردات می باشند.
این باندها دلار دولتی وارداتی را دریافت میکنند. کالاهارا خریده و وارد می کنند.تفاوت قیمت دلار در این پروسه رقمی بالا ١٢٠٠ توماان اعلام شده. به عبارتی کالاها را بادلار دولتی وارد می کنند وبه قیمت دلار بالای ٣٠٠٠ تومان در بازار آزاد می فروشند. و اینجا یک منبع پرسود قاچاقچیان دولتی در بخش واردات کل حکومت می باشد.
خود حکومت میگوید که در این پروسه شاهد “تغییرات قیمتی” بالای ٣٤ درصدی دلارهستیم!در قدم بعدی دولت و باندهای وارد کننده کالاهای اساسی قیمت این کالاها را بر اساس قیمت دلار در بازار آزاد تعیین کرده و به بازار عرضه می کنند. یعنی بالا بردن و بالا نگه داشتن قیمت کالاهای اساسی توسط دولت و باندهایش با توجیه افزایش قیمت دلار و افزایش هزینه های واردات.در این بخش هم دولت بیشترین سود را از قبل گرانی ها به جیب میزند. یک بازار هزاران میلیاردی سود روزانه از قبل گرانی مدام قیمت کالاهای اساسی .
برگردیم به دستمزدهای کارگران و تاثیرات گرانی دلار بالای ٣٧٠٠ تومان بر قدرت خرید کارگران. دستمزد کارگران ٧١٢ هزار تومان است.تورم کالاهای اساسی رقمی بین ٣٤ تا ٦٧ درصد را اقتصاددانان حکومتی اعلام کرده اند. میزان واقعی گرانی ها بسیار بیشتر از این ها می باشد. بر اساس این ارقام حکومتی دستمزد و افزایش قیمت دلار،قدرت خرید کارگران نسبت به سال گذاشته نزدیک به ٣٠ درصد کاهش پیدا کرده. در همین مقطع زمانی قیمت کالاهای اساسی نظیر نان، روغن، برنج،کره،پنیر، تخم مرغ، سیب زمینی و گوشت، بر اساس اعلام مرکز آمار رژیم افزایش قیمتی بین ١٣ تا ٢٣ درصد داشته اند. یعنی از دستمزد ٧١٢ هزار تومانی که کارگران برای هزینه یک ماهه خود دارند باید درصد بیشتری تا ٢٠ درصد را برای تامین نیازهایشان هزینه بکنند. نزدیک به یک سوم این دستمزد برای تامین هزینه خورد و خوراک هزینه میشود. مبلغی حدود ٣٠٠هزار تومان در ماه. در ردیف اول هزینه های کارگران اجاره خانه و مسکن قرار دارد که بیش از نصف دستمزدها را می بلعد. ردیف دوم خوراکی ها و ردیف سوم سایر هزینه از حمل و نقل، آموزش گرفته تا تفریح و…
بنابر این انعکاس افزایش قیمت دلار در قیمت کالاهای اساسی که هر روزه گران میشوند نزدیک به نصف دستمزد کارگران را به خود اختصاص میدهد. در مقایسه افزایش قیمت دلار، بالا رفتن تورم کالاهای اساسی قدرت خرید کارگران بیش از ٤٠ درصد نسبت به سال گذشته سقوط کرده است. در همین حال بخش هایی از حکومتی ها مدتهاست اعلام کرده اند که ٨٠ درصد کارگران و حقوق بگیران زیر خط فقر زندگی می کنند. خط فقر حکومتی برای خانوار چهار نفری رقمی بین ٢ تا ٣ میلیون تومان در ماه اعلام شده است. حالا گرانی قیمت دلار و تاثیرات آن بر کاهش قدرت خرید و دستمزدهای کارگران را باهم حساب کنید که چه تاثیرات اسفناکی بر زندگی کارگران و مردم گذاشته است.
این یک فاجعه است. مسئول این فاجعه کل حکومت و سیاستهای پولی و مالی دولت می باشد.
در کنار تحمیل این زندگی چندین برابر زیر خط فقر بر گرده کارگران، رئیس بانک مرکزی دولت روحانی گرانی دلار را “طبیعی” می داند ووعده سر خرمن میدهد. گران کردن دلار برای حکومت سرمایه داران سودهای دهها هزار میلیارد تومانی بدنبال دارد. در کنار تحمیل دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر بر کارگران، شاهد افزایش روزانه درآمدهای دولت سرمایه داران از قبل این سیاستها هستیم. وعده این جناب برای لغو تحریمها و آمدن دلار تک نرخی در آینده ای دور،توجیه بی شرمانه دیگر حکومت و دولت برای سازماندهی و مدیریت آتی گرانی های سرسام آور و تحمیل فقر وفلاکت باز هم بیشتر بر گرده کارگران ، این بار به اسم رمز افزایش قیمت دلار در بازارهای جهانی و دلار آزاد در ایران می باشد. دلار تک نرخی بیاید یا نیاید، تحریمها لغو بشود یا نشود، فرقی در این واقعیت نمی کند که کل نظام کثیف اسلامی با اجرای سیاستهای ریاضت کشی اقتصادی، تحمیل دستمزدهای ناچیز به کارگران، افزایش گرانی ها، مدتهاست جنگی تمام عیار را به طبقه کارگرو مردم حقوق بگیر تحمیل کرده است. جنگ بقا و زندگی! جنگ کارگران و اکثریت عظیم مردم ایران در برابر یک اقلیت مفت خور و دزد و قاتل و سرمایه داران اسلامی. دولت روحانی آغاز گر این جنگ بوده و الزاما پیروز آن نخواهد بود. کارگران و مردم برای به عقب راندن و به شکست کشاندن این سیاست ها چاره ای جز مبارزه متحد، سراسری و سازمانیافته ندارند. تنها قدرت اعتراض و مبارزه کارگران است که می تواند حکومت و سیاستهای ضد کارگری و ضد مردمی اش را عقب رانده وبه شکست بکشاند.
