حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
روز ۱ خرداد بازنشستگان و مستمری بگیران تامین اجتماعی در اعتراض به سطح نازل حقوقها و گرانی ها و خلف وعده های داده شده و پاسخ نگرفتن خواستهایشان در چند شهر از جمله در تهران، تبریز، رشت، کرمانشاه، کرمان، اهواز و قزوین تجمع کردند. این تجمعات در تهران مقابل سازمان برنامه و بودجه و در شهرهای دیگر مقابل ادارات کل سازمان تامین اجتماعی برگزار شد.
در تجمع تهران مقابل سازمان برنامه و بودجه مامورین بسیاری از نیروهای امنیتی یگان ویژه، لباس شخصی و نیروی انتظامی و مامورین زن در محل تجمع مستقر بودند و اجازه ایستادن حتی مقابل درب مترو را نمی دادند. ماموران بازنشستگانی را که برای تجمع به محل آمده بودند را تا نزدیکی ایستگاهی که اتوبوسهای مولوی وشوش می ایستند تحت کنترل داشتند. اجازه فیلم برداری نمیدادند و از جمله گوشی یکی از زنان بازنشسته را گرفتند. اما باقی بازنشستگان نگذاشتند و گوشی را پس گرفتند. با وجود این فضا شماری از بازنشستگان تجمع کردند. در تبریز و اهواز و کرمان نیز جمعیت شرکت کننده قابل توجه بود. در کرمان تجمع کنندگان شعار میدادند:” تامین اجتماعی، چه نام اشتباهی”، وعده وعید چه خوب بود، اما همش دروغ بود”، “وعده زیاد شنیدیم، نتیجه شو ندیدیم”، “همسان‌سازی حق ماست، حق مسلم ماست”. در اهواز بازنشستگان با فریاد بازنشسته بیدار است از تبعیض بیدار است و با شعار “تاکی سرافکندگی یا مرگ یا زندگی” در سطح شهر دست به راهپیمایی بزرگی زدند. در تبریز بازنشستگان با شعار “وزیر بی لیاقت، استعفاء، ستعفاء فریاد اعتراضشان را بلند کردند
اعتراض بازنشستگان به سونامی گرانی و وخامت هر روز بیشتر وضع زندگی و معیشتشان است و این موضوع اعتراض همه کارگران و مردم محروم است. در قبال بازنشستگان نیز همانند کارگران پیمانی در بخش های مختلف شهرداری و در نفت، مصوبه شورای عالی کار در خصوص میزان افزایش حداقل دستمزدها که خود دستمزدی چند بار زیر خط فقر را رقم زده است، اجرایی نشده است. تعیین مزد بر مبنای هزینه های واقعی زندگی و متناسب با هزینه واقعی سبد معیشت خانوار و افزایش آن طبق تورم واقعی، بیمه درمانی کارآمد و رایگان، پرداخت دیون دولت به صندوق بازنشستگی و برگرداندن پولهای به سرقت رفته به این صندوق، و آزادی اسماعیل گرامی و دیگر زندانیان سیاسی از جمله خواستهای اعلام شده بازنشستگان تامین اجتماعی در قطعنامه هایشان است.
اعتراضات بازنشستگان، معلمان، کارگران و بخش های مختلف جامعه و اعتراضات مردمی در کف خیابان بیان درد مشترک کل جامعه علیه فقر و فلاکت و بی تامینی و بساط چپاولگری حاکم است. اتحاد جنبش های مختلف اجتماعی و رفتن به سوی اعتصابات عمومی و سراسری یک حلقه مهم در قدرتگیری و تداوم مبارزات مردمی است و اعتراضات در کف خیابان است.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱خرداد ۱۴۰۱، ۲۲ مه ۲۰۲۲
