حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
معلمان بک بخش رزمنده و پیشتاز و یکی از سازمانیافته ترین بخشهای معترض جامعه هستند. معلمان در اعتراضاتشان با خواستهایی که جلو آورده اند امروز به فریاد رسای اعتراضات کل جامعه تبدیل شده اند. آنها خصوصا در دو سال اخیر با اعتصابات و تجمعات سراسری شان که دامنه اش به ۲۰۰ تا ۳۰۰ شهر کشیده شد، به جنبشی قدرتمند و به یک سنگر مهم جنبش کارگری و مبارزات مردمی در سطح جامعه تبدیل شده اند. جمهوری اسلامی ازاین قدرت آنهم در فضای پرالتهاب سیاسی جامعه و حرکت پر شتاب جنبش کارگری در جلوی صف اعتراضات مردمی، بشدت وحشت کرده و در تلاش برای عقب راندن و سرکوب و تضعیفشان برآمده است. نباید اجازه دهیم.
در راستای پیشبرد چنین سیاستی است که جمهوری اسلامی از فرصت تعطیلات نوروز استفاده کرده و شهر به شهر شروع به احضار معلمان معترض و بر پا کردن بساط بیدادگاههایش کرده است. به این معنا که حکومت از یک سو بدنبال کلی سردواندن معلمان بحث کشافی بر سر رتبه بندی مشاغل که یک خواست مهم معیشتی معلمان است به راه انداخته است، و با آیین نامه ای طویل و پیچ در پیچ که اساسا در جهت ایجاد تفرقه در صف معلمان و فاصله انداختن بین دانش آموزان و خانواده های دانش آنها با معلمان نگاشته شده، تلاش میکند این نیرو را از درون تضعیف کند و باز هم در انتظار نگاهدارد. از سوی دیگر احکام و دادگاههایشان را علیه معلمان به راه انداخته اند. از همین رو شهر به شهر سراغ معلمان میروند تا با ایجاد فضای امنیتی مانع دوباره به میدان آمدن و گسترش دامنه اعتراضاتشان خصوصا از همین آغازسال ۱۴۰۱ بشوند.
از جمله در این مدت ما شاهد برگزاری دادگاه برای معلمان معترض در خوزستان و استان فارس و در شهرهای قزوین و مشهد و اسلامشهر بوده ایم. در مقابل، معلمان با ابتکارت جالبی تلاش کرده اند علیه این سرکوبگری ها بایستند. از جمله با همراهی کردن همکاران احضار شده خود، دادگاهها را به محل تجمع و اعتراضاتشان تبدیل کرده اند. در جاهایی در برابر احضار ها اولتیماتوم به اعتصاب داده اند. و با سرزدن به خانواده های معلمان زندانی و دیدار گسترده از همکاران دربندی که به مرخصی از زندان آمده اند، همبستگی مبارزاتی خود را با دستگیر شدگان اعلام کرده اند.
معلمان همواره یک نیروی مهم درجنبش علیه امنیتی کردن مبارزات با خواست بسته شدن پرونده های امنیتی برای همه فعالین اجتماعی با خواست آزادی معلمان زندانی و تمامی زندانیان سیاسی بوده اند. اما اگر قبول داریم که جنبش معلمان امروز یک سنگر مهم برای همه کارگران و کل جامعه است. باید در سطحی اجتماعی و سراسری به مقابله با سربکوگری های حکومت در قبال معلمان وارد صحنه شد و پاسخ آنرا با کارزاری گسترده و سراسری داد. به این معنا که نه فقط معلمان بلکه کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و همه بخش های جامعه امروز باید بازیگران چنین کارزاری باشند. و باید صدای اعتراض معلمان در سطح جهانی بود.
من فراخوانم به برپایی کارزار قدرتمندی در دفاع از معلمان است. این کارزار میتواند یکی از اقدامات مشترک بخش های مختلف کارگری و همه بخش های مردم در آستانه روز جهانی کارگر و نمادی از همبستگی مبارزاتی در اول ماه مه باشد. با بیانیه های مشترک اعتراضی با امضای بخش های مختلف کارگری و خصوصا خانواده های دانش آموزان صدای اعتراضمان را به این سرکوبگری ها بلند. کنیم. باید با اولتیماتوم دادن هایمان و با اعتراض و تجمع در مقابل دادگاهها و مراکزی که معلمان در آنها در بازداشت بسر میبرند بر پایان دادن به پیگرد و دستگیری معلمان معترض و پرونده سازی های امنیتی علیه آنان پافشاری کنیم. باید خواستار آزدی فوری معلمان زندانی و همه زندانیان سیاسی شویم.
همچنین یک دستاورد مبارزاتی مهم معلمان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان است و اعضای آن نمایندگان منتخب مجامع عمومی تشکلهای معلمان در شهرهای مختلف هستند. بدین ترتیب امروز معلمان تشکل توده ای و سراسری خود را دارند. با اتکاء به وجود چنین شکلی از سازمانیابی و به خدمت گرفتن مدیای اجتماعی است که امروز بدنه وسیع معلمان در اعتراضاتی که صورت میگیرد نقش دارند، معلمان زن توانسته اند در جلوی صف اعتراض نقش آفرین باشند و نیز دیالوگی زنده و هر روزه بین معلمان و خانواد ه های دانش آموزان و مردم در سطح جامعه برقرار شده است. با این قدرت است که معلمان توانسته اند اعتصابات و تجمعات سراسری و قدرتمندشان را بر پا کنند و چنین بدرخشند. اینها همه دستاوردهای مهمی است که جنبش شورایی را گام مهمی به جلو برده و کارآیی و ممکن بودن ایجاد شوراهای توده ای و مردمی را در مقابل چشم جامعه قرار داده است. همچنین راه ممکن بودن برپایی اعتصابات و تجمعات سراسری، به کل جامعه نشان داده است.
نباید بگذاریم که کوچکترین خدشه ای بر تشکل معلمان و صف گسترده فعالین آن وارد شود و با تمام قوا از آنها حمایت و پشتیبانی کنیم.
از سوی دیگر معلمان با اعلام اینکه اعتراضات آنها صرفا معیشت محور نیست و با تاکید بر آموزش رایگان، با کیفیت، مدرن، شاد و غیر ایدئولوژیک حلقه اتصال مبارزات خود با کل جامعه را تعریف کرده اند و اعتراضات آنها به همه مردم مربوط است. از جمله آنها با اعتراض به کالایی بودن آموزش و با خواست لغو مدارس خصوصی عملا با مافیای آموزش در افتاده اند. با تاکید بر آموزش غیر ایدوئولوژیک و اعتراض به تفکیک جنسیتی در کتابهای درسی و اعزام گله های آخوند به مدارس به آموزش با کیفیت در مدارس معنا و تعین داده اند. به لحاظ خواستهای معیشتی نیز معلمان یک نیروی مهم اعتراض به حقوقهای زیر خط فقر و جنبش برای افزایش حقوق ها به بالای خط فقر بوده اند. از جمله یک محور قطعنامه هایشان افزایش حقوقها به بالای ۱۲ میلیون تومان در ماه بوده است. اکنون نیز با توجه به رشد سرسام آور تورم این دوازده میلیون نیز زیرخط فقر است و در میان کارگران خواست افزایش حقوق ها به بالای ۱۶ میلیون جلو آمده است. معلمان با تاکید بر مطالبه قدیمی شان؛ اجرای طرح رتبه بندی مشاغل؛ بر افزایش حقوقها تا سطح هشتاد درصد هیات علمی دانشگاهها تاکید کرده اند. در اینجا نیز باز اعتراض آنها به تبعیض ها و نابرابری هاست و به حقوقهای نجومی و بساط دزد سالار حاکم معترضند.
اما این مهم است که با توجه به سیاست حکومت برای سردواندن معلمان در دالانهای نحوه اجرای طرح رتبه بندی، بهتر است برای متحد نگاهداشتن صف اعتراض خود، معلمان مطالبه شان را مثل همیشه با بیان صریح تری اعلام کنند و با همصدا شدن با کارگران اعتراضاتشان را از چهارچوب تنگ طرح رتبه بندی مشاغل فراتر ببرند.
اول ماه مه فرصتی است که معلمان ودیگر بخش های طبقه کارگر حول خواستهای واحدشان متحد شوند و در برابر رژیمی که در تدارک تعرض به زندگی و معیشت کل جامعه است صف قدرتمندی از مبارزات را به نمایش بگذارند. یک کارزار مهم در این روزهای نزدیک به روز جهانی کارگر، حمایت از مبارزات و خواستهای معلمان است. باید وسیعا به آن پیوست.
