بن بست حکومت و تقلای خامنه ای- کاظم نیکخواه

بن بست و بحران جمهوری اسلامی فشار سنگینی را روی حکومت گذاشته است و از درون خود حکومت نیز صداهایی شنیده میشود که از بن بست و لزوم کوتاه آمدن در مذاکرات برجام و تلاش برای گشایش اقتصادی و امثال اینها سخن میگویند. در پاسخ به این نگرانیها و نا امیدی ها روز سه شنبه این هفته خامنه ای در نشستی با “مسئولان نظام” پاسخ داد و گفت “القای حس بن بست جفا به مردم و انقلاب (اسلامی) است”.

بنا به گزارشها خامنه ای در مورد بن بست و فلج اقتصادی گفت “مسائل و مشکلات وجود دارند اما قابل حل هستند و مبنای ارزیابی و قضاوت درباره شرایط کشور و موفقیت‌های آن، نباید فقط شاخص‌های اقتصادی باشد بلکه باید شاخص‌های دیگر را نیز در نظر گرفت و همه موارد را با هم سنجید”!
از این “شاخص های دیگر” که خامنه ای به آن افتخار میکند به دست به دست شدن آرام مدیریت کشور اشاره میکند و میگوید “یک نمونه دیگر از موفقیت‌ها، پیش رفتن صحیح و روانِ جریان مدیریت کشور است و برخلاف برخی کشورهای دیگر و با وجود همه دشمنی‌ها، مدیریت کشور به صورت قانونی و بدون نیاز به اقدامات خارج از روال، دست به دست شده است”. و بالاخره او به “نفوذ معنوی ایران در منطقه” بعنوان یک شاخص دیگر خارج از اقتصاد اشاره میکند.
به عبارت دیگر خامنه ای دارد نه با مردم بلکه با عوامل حکومت سخن میگوید. او به آنها دلداری میدهد کهمهم نیست که وضع اقتصادمان خراب است اما بدون دردسر رئیس جمهور را امسال عوض کردیم و مثل سال ۸۸با شورش و خیزش مردم مواجه نشدیم. درمنطقه هم نفوذ معنوی داریم.

اتقاقا نگرانی دست اندرکاران حکومتی از همه این موارد است. جدا از اقتصاد ورشکسته و به بن بست رسیده حکومت که با برجام و رفع تحریمها هم مطلقا نجات دادنی نیست، آنچه خامنه ای “نفوذ معنوی” در منطقه میخواند، نیز بسیار برای حکومتیان جای نگرانی و وحشت دارد. در عراق مردم وسیعادر یکی دو سال گذشته علیه حکومت اسلامی به میدان آمدند و علیه پادوهای این حکومت شعار دادند و تظاهرات کردند و پرچم های جمهوری اسلامی و عکس های خمینی و خامنه ای را در همه جا پایین کشیدند و پاره کردند و گروههای طرفدار حکومت شکست سنگینی را در انتخابات این کشور متحمل شدند. این فضای اعتراضی همچنان ادامه دارد. در لبنان نیز فضای جامعه بشدت علیه حکومت است و بارها و بارها علیه دستجات وابسته به حکومت اسلامی تظاهرات و اعتراض شده است و هنوز نیز اعتراضات به اشکال مختلفی جریان دارد. بطور واقعی دور نیست روزی که در هردوی این کشورها زیرآب حکومت اسلامی توسط مردم زده شود.

اما مشکل اساسی حکومت اسلامی در داخل ایران است. جامعه ایران خشمگین است. از سرکوب و اعدام و زندان و تبعیضات و فساد و دزدی ها و اختلاسها به تنگ آمده است. جمهوری اسلامی بشدت در جامعه منفور و منزوی است. صدای اعتراض و نفرت علیه حکومت همه جا شنیده میشود و تمام بخشهای مردم را در بر گرفته است. اعتراضات معلمان و بازنشستگان و کارگران تنها به دلیل فقر اقتصادی نیست. همه این مردم به حقوقهای نجومی و اختلاسها و فساد مافیای حاکم و به فقر و تبعیضات به دستگیریها و امنیتی کردن مبارزات و به کل دستگاه حکومتی اعتراض دارند. و این اعتراضات قطعا در سال جدید ابعاد وسیعتر و سراسری تر و متحدانه تری خواهد یافت.
تاریخ نشان داده است که نمیشود بر مردمی که حکومت را نمیخواهند، صرفا با سرکوب حکومت کرد. تجربه کنونی جمهوری اسلامی نیز همین را تایید میکند. سرکوب و زندان های طویل المدت و تمام تعدیات به بخشهای مختلف مردم، نه فقط فریاد اعتراض را خاموش نکرده، بلکه امروز این فریاد در تمام گوشه زوایا و عمق جامعه شنیده میشود. مردم علنا علیه باندهای دزد و جنایتکار حاکم فریادشان بلند است. همین چند ماه پیش بود که یکی از سران حکومت گفت که آخوندها هنگام خرید ناچارند لباس معمولی بپوشند که توسط مردم به تمسخر گرفته نشوند و مورد تعرض قرار نگیرند. گفتمان سرنگونی و امید به خلاص شدن از شر حکومت اسلامی هیچگاه در سطح جامعه اینچنین گسترده نبوده است.
خامنه ای میداند که حکومتش در سراشیب سقوط است. وقتی میگوید اقتصادمان خوب نیست اما براحتی مدیریت کشور را عوض کردیم و در منطقه نفوذ داریم، دارد به عمله اکره نگران و وحشت زده حکومتی دلداری میدهد . اما عوامل حکومتی بهتر از هرکسی میدانند که در منطقه و در داخل کشور وضع حکومتشان خرابتر از آنست که بشود آنرا نجات داد. به همین دلیل خیلی هایشان دارند ثروتهای بالا کشیده شان را خارج میکنند و در کشورهای دیگری برای خود مخفی گاهی دست و پا میکنند.

بطور واقعی مردم این کشور سزاوار زندگی و جامعه بهتری هستند و با تلاش و مبارزه و اعتراض و از خود گذشتی دارند تلاش میکنند که خود را از شر جهنم حکومت اسلامی خلاص کنند و جامعه ای آزاد و مرفه و انسانی را برپا دارند.