حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
اول ماه مه امسال روز تجلی عزم و اراده طبقه کارگر و نقطه اوجی در جنبش کارگری در ایران بود. انتشار بیانیه ها و قطعنامه هائی که اهداف و خواستهای همه کارگران و کیفرخواست طبقه کارگر علیه حاکمیت اسلامی سرمایه در ایران را بیان میکند، اعلام همبستگی معلمان با کارگران، و خنثی کردن و به عقب راندن تلاشهای ارتجاعی خانه کارگر در راهپیمائی ۱۱ اردیبهشت از دستاوردهای اول مه امسال است.
علیرغم تشدید فضای سرکوب و اعدام و براه افتادن موج گسترده ای از دستگیری و احضار فعالین کارگری از سوی جمهوری اسلامی، روز ۸ اردیبهشت کارگران به استقبال روز جهانی کارگر رفتند و موفق به برپایی یک تجمع مهم در مقابل مجلس اسلامی شدند. در این تجمع قطعنامه ای از سوی هفت تشکل مستقل کارگری که بیانگر خواستها و اعتراض و کیفرخواست کارگران بود قرائت شد که میتواند پلاتفرم اتحاد عملی فعالین کارگری و مبارزه متحد کارگران ایران باشد.
مفاد این قطعنامه صدای رسایی علیه وضع موجود است. صدایی که خواستهای اکثریت عظیم جامعه ایران برای داشتن یک زندگی انسانی و مرفه و فارغ از خفقان و ستم و تحقیر را بیان می کند.صدائی که اعلام میکند دستمزد تحقیر آمیز ۷۱٢ هزار تومانی را نمی پذیرد، از مبارزات و خواستهای برحق معلمان و پرستاران قاطعانه حمایت میکند، و خواستار لغو مجازات اعدام و شلاق و آزادی بیقید و شرط کلیه کارگران و زندانیان سیاسی است. اعلام میکند قوانین تبعیض آمیز در مورد زنان باید لغو شود، “هرگونه تبعیض از کارگران مهاجر افغانی و سایر ملیتها در ایران” باید رفع شود، آزادی بی قید و شرط اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات باید برسمیت شناخته شود، و کار کودکان باید ممنوع شود. اعلام میکند گسترش جنگ و جنایت در خاورمیانه نتیجه بن بست مناسبات سرمایه داری است و کارگران و مردم جهان را به اعتراض به این شرایط فرامیخواند.
این قطعنامه و یا منشور آزادی جامعه از قید خفقان و فقر و اتحاد کارگری حول آن از یکسو نوید بخش افقی روشن در مقابل جامعه و از سوی دیگر موجب کابوس دشمنان مردم است. نه فقط جمهوری اسلامی که اپوزیسیون بورژوایی حکومت اسلامی نیز از این تحرک کارگران احساس بیم و هراس می کند. چرا که طبقه کارگر با این منشور دورنمای آزادی و برابری را در برابر جامعه می گشاید و می خواهد با نیرویی متحد و متشکل بعنوان رهبر مبارزه توده ای برای دستیابی به آزادی و رفاه پا به میدان بگذارد و رژیم اسلامی و کل حاکمیت سرمایه را به چالش بکشد.
اما اول مه امسال به این قطعنامه و تجمع ۸ اردیبهشت محدود نبود. اعتراضات کارگری متعدد، برگزاری اول مه در اندیمشک و دزفول و سنندج و مریوان و سقز و شهرهای دیگر و صدور قطعنامه هایی با مضمون مشابه از دیگر جلوه های اول مه امسال بود. در تجمعات مریوان و سنندج معلمان نیز شرکت داشتند و با کارگران قطعنامه مشترکی صادر کردند. معلمان همچنین در تجمع کارگران در هشت اردیبهشت در تهران شرکت کردند و همبستگی خود را با کارگران اعلام داشتند. این حرکت گام مهمی به جلو در ادامه مبارزات چند ماه اخیر معلمان است.
فشار اعتراضات و مبارزات کارگری امسال در عین حال باعث شد که خانه کارگر بعد از ۸ سال به دست و پا بیفتد و فراخوان تظاهرات اول مه در تهران بدهد. اما اینجا نیر تلاش مذبوحانه شان برای مخدوش کردن خواستها و مطالبات اصیل و رادیکال کارگری با تعریف و تمجید از روحانی و خامنه ای و ربیعی و دشمنی فاشیستی با کارگران مهاجر افغان ساکن ایران به شکست انجامید و به ضد خود تبدیل شد. هزاران کارگری که در این روز علیرغم تمهیدات نیروهای پلیس برای متفرق کردن آنها به خیابانها آمده بودند تلاش کردند که خواستها و مطالبات خود را بیان دارند و با اعتراض خود باعث قطع سخنرانی محجوب شدند. کارگران و مردم معترض با شعار فاصله خط فقر با دستمزدها باید پر شود، به میدان آمدند، شعار کارگر زندانی آزاد باید گردد، زندانی سیاسی آزاد باید گردد را سر دادند، از خواستهای خود و حق بیمه های اجتماعی سخن گفتند و در برابر شعارهای فاشیستی خانه کارگر شعار “نه قومیت، نه ملیت،زنده باد انسانیت” را مطرح کردند.
خانه کارگر بعنوان بخشی از جمهوری اسلامی همواره مدافع سیاستها و شعارهای نژداپرستانه و فاشیستی علیه کارگران خارجی و بوِیژه کارگران مهاجر افغان در ایران بوده است. سعی کرده و می کنند تا کارگران مهاجر افغان را که سخت ترین و پر مشقت ترین کارها را انجام می دهند و مورد بیشترین استثمار و بهره کشی قرار میگیرند، بعنوان عامل بیکاری معرفی کنند تا سرمایه داران و دولتشان را از گزند اعتراض متحد کارگران مصون نگاه دارند. تبلیغات زهرآگین علیه کارگران افغان و تلاش مذبوحانه و تفرقه افکنانه در روز کارگر یعنی روزی که نماد اتحاد و همبستگی بین المللی طبقه کارگر است نتیجه ای جز رسوا شدن هر چه بیشتر خانه کارگر بهمراه نداشت. بطوری که بعد از اعتراضات زیادی که از جانب تشکلهای کارگری علیه طرح شعارهای افغان ستیزانه شد سعی کردند از آنها فاصله بگیرند. حتی صادقی معاون خانه کارگر جمهوری اسلامی ناگزیر شد اعلام کند درشعارها اشتباه شده! آنها نتواستند پیام اتحاد کارگری در اول مه را خدشه دار کنند چرا که در قطعنامه ۷ تشکل مستقل کارگری به صراحت خواست طبقه کارگر چنین نوشته شده بود:”ما خواهان رفع هرگونه تبعیض از کارگران مهاجر افغانی و سایر ملیتها در ایران، توقف فوری اخراج آنان و اعطای حقوق شهروندی به این دسته از هم طبقه ای های خود هستیم.”
طبقه کارگر برای پایان دادن به مصائب و مشقات جامعه سرمایه داری راه حلی را عرضه می کند که به اسارت بشر و تساوی همگان در بهره مندی از امکانات و ثروت جامعه بشری تاکید دارد. دور ریختن حصارهای ملی، نژادی و مذهبی و شکل گیری اتحاد و همبستگی بین المللی کارگری در مقابل سرمایه داری حیاتی ترین امر فراروی صفوف کارگری است.
در اول مه ۱۳۹۴عزم راسخ طبقه کارگر برای پی ریزی این اتحاد طبقاتی حول پلاتفرم ۱۷ ماده ای مصوب ۷ تشکل مستقل کارگری به نمایش گذاشته شد. این یک قدمی بزرگ در مسیری درست برای به چالش کشیدن حکومت سرمایه داران و ظاهر شدن بعنوان رهبر اعتراضات اجتماعی در ایران است. این تنها راه نجات جامعه از منجلاب فقر و نداری و ظلم و ستم و استثمار است. این موفقیت و پیروزی را به همه کارگران ایران تبریک می گوئیم.
زنده باد اول مه روز جهانی کارگر!
حزب کمونیست کارگری ایران
١٣ اردیبهشت ١٣٩٤- ٣ مه ٢٠١٥
