حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
مصوب کنفرانس اول کادرهای حزب – مه ١٩٩٢
با توجه به اینکه:
١- مادام که کردستان ایران مورد هجوم مسلحانه جمهوری اسلامی قرار دارد، اعلام جنگی که از طرف توده های زحمتکش این منطقه به رژیم داده شده هنوز پابرجاست و مبارزه مسلحانه یکی از اهرمهای دخالت موثر در فضای سیاسی کردستان است،
٢- مادام که احزاب ناسیونالیست و نیروهای سنتی در کردستان مسلحند و قدرت مسلح خود را ضامن ارعاب و زورگوئی به توده های کارگر و زحمتکش و تحکیم موقعیت خود در جامعه قرار میدهند،
٣- مادام که تقابل میان ناسیونالیسم و گرایشات سوسیالیستی از جانب احزاب ناسیونالیست و سنتی به عرصه نظامی کشانده میشود،
حزب کمونیست کارگری ایران اعلام میکند که جنبش سوسیالیستی و طبقه کارگر در کردستان باید امکان ابزار وجود و دخالت مسلحانه در فضای کردستان را برای خود حفظ کند، و حزب کمونیست کارگری ایران دخالت فعال در این عرصه را وظیفه خود میداند.
در عین حال، مبارزه مسلحانه جاری در کردستان ایران از طریق پایگاههای نیروهای مختلف در نوارهای مرزی و متکی به امکاناتی در خاک عراق انجام میگیرد، که متضمن توافق با دولت عراق و نیروهای ناسیونالیست کرد بوده و یکی از ارکان مهم این توافق، تعهد به عدم دخالت در مسائل مربوط به منطقه است. این تعهدات، توافقات و پذیرش این محدودیتها به دلائل زیر برای حزب کمونیست کارگری ایران قابل اتخاذ نیست:
١- عراق طی یکسال و نیم گذشته صحنه یکی از مهمترین تحولات قرن بیستم بوده است، فضای اجتماعی عراق، سرنوشت عراق و نیروهای اجتماعی و طبقاتی آن، مساله کرد در عراق، و غیره خود را به پدیده هایی با موضوعیت بین المللی تبدیل کرده اند و نیروی سیاسی ای که نتواند مواضع خود را در قبال این مسائل به روشنی و با صراحت ابراز کند، بسرعت فاقد موضوعیت سیاسی و اجتماعی شده و بیربط و حاشیه ای میگردد.
٢- حزب کمونیست کارگری ایران و کمونیسم کارگری فی الحال از جانب گرایش سوسیالیستی در عراق، و بویژه کردستان عراق، مورد استقبال جدی بوده و به یکی از شاخصهای تفکیک نیروها و مناسبات آنها تبدیل شده و هم اکنون آرمانهای طبقاتی و بالقوه افق عملی بخشی از همین جامعه را نمایندگی میکند، هرنوع توافقی که آزادی عمل حزب کمونیست کارگری در تقویت جنبش سوسیالیستی و کارگری عراق را محدود کند از نظر سیاسی مضر و غیر قابل قبول است.
لذا، حزب کمونیست کارگری ایران میکوشد تا با استفاده از امکانات و ظرفیتهای حزب حضور و فعالیت مسلحانه خود را به اشکال دیگر سازمان داده و پیش برد.
