قرار در مورد شوراهای اسلامی در کارخانه

مصوب کنفرانس اول کادرهای حزب – مه ١٩٩٢

حزب کمونیست کارگری ایران قطعنامه شوراهای اسلامی مندرج در نشریه کمونیست شماره ٣۵ را بعنوان مبنای سیاست خود در برخورد به شوراهای اسلامی را برسمیت میشناسد.

*****

ضمیمه:
 

قطعنامه درباره شوراهای اسلامی در کارخانه ها

با توجه به آنکه:

١) شوراهای اسلامی نهادی مدافع نظام سرمایه داری، پشتیبان رژیم جمهوری اسلامی و مبلغ سیاستهای این رژیم در میان کارگرانند، یعنی یک نهاد تماما و آشکارا ارتجاعی هستند،

٢) تداوم جنبش کارگری علیرغم خونبارترین سرکوبها و اختناق وحشیانه، رژیم اسلامی را وا داشته است که برای مقابله با جنبش کارگری، سیاست تحریف و مهار خواستها و مبارزات اقتصادی کارگران را بهمراه سرکوب و مقابله رویاروی پیش گیرد و شوراهای اسلامی ابزار اصلی پیشبرد این سیاست جمهوری اسلامی را تشکیل میدهند،

٣) بطور مشخص تر رژیم جمهوری اسلامی با برسمیت شناسی، اشاعه و تقویت شوراهای اسلامی در کارخانه ها در پی آنست که مبارزات کارگران را به انحراف و سازش بکشاند، و این مبارزات را تا حد امکان تحت کنترل خود قرار دهد، توده های کارگر را به قانون، امکانات و نهادهای دولتی متوهم سازد، روحیه صبر و انتظار و عدم اتکاء بخود را در میان کارگران اشاعه دهد، با تثبیت شوراهای اسلامی بعنوان تنها تشکلهای کارگری، از هرگونه تشکل و سازمانیابی مستقل کارگران ممانعت کند، گرایشهای امکان گرا، رفرمیست و محافظه کار در جنبش کارگری را به تمکین و سازش با خود بکشاند و با بسط تسلط شوراهای اسلامی به تعاونی های “امکان” و “اسکان” و موسساتی از این نوع، حلقه واسطی بین خود و طبقه کارگر ایجاد کند،

٤) نقش و عملکرد شوراهای اسلامی در کارخانه ها یعنی تفرقه اندازی در میان کارگران، ضدیت با کارگران کمونیست و مقابله با گرایش رادیکال- سوسیالیست در جنبش کارگری، توسل به تهدید و ارعاب طرح مطالبات ناقص و عقب مانده در پوششی از ضد کارگری ترین و ارتجاعی ترین تبلیغات سیاسی بمنظور محدود و تحریف کردن خواستها و شعارهای کارگران، جلوگیری از گسترش و تعمیق مبارزات کارگری و تلاش برای تبدیل کردن کارگران به بازیچه رقابتهای درونی رژیم جمهوری اسلامی، خصلت ارتجاعی و ضد کارگری شوراهای اسلامی را هم از لحاظ سیاسی و هم در عرصه مبارزات اقتصادی به وسیع ترین توده های طبقه کارگر به روشنی آشکار کرده است،

٥) کلیه عوامل فوق موجبات نفرت بحق وسیع ترین توده های کارگر را از این نهاد ارتجاعی فراهم آورده است اما قانونیت شوراهای اسلامی، اتکاء آنها به امکانات دولتی و قانونی زمینه ای برای جلب حمایت و همکاری جریانات امکان گرا و محافظه کار با شوراهای اسلامی را فراهم میکند و علاوه بر حزب توده و اکثریت که از همان آغاز سیاست سازش و همکاری با شوراهای اسلامی را در پیش گرفته اند، برخی گرایشات رفرمیستی نیز شوراهای اسلامی را ابزاری برای تحقق خواستهای کارگران از مجاری علنی و از طریق قانونی تلقی میکنند و کل این جریان به یکی از اهداف رژیم جمهوری اسلامی عینی ایجاد توهم در میان کارگران یاری میرساند،
با توجه به نکات فوق ما بر سیاست تاکنونی حزب در قبال شوراهای اسلامی تاکید میکنیم. سیاست و موضع ما در قبال شوراهای اسلامی تحریم این نهادهای ارتجاعی، تلاش برای انحلال آنها و ایجاد و تحکیم سازمانها و نهادهای مستقل کارگری در برابر آنست.

 حزب کمونیست ایران در راستای سیاست فوق کارگران کمونیست و مبارز را به انجام فعالیتهای زیر فرا میخواند:

١- تبلیغ و فراخوان مستمر کارگران به عدم شرکت در انتخابات شوراهای اسلامی و تحریم آنها بطور کلی.

٢- تبلیغ مستمر شعار “شوراهای اسلامی منحل باید گردند” و مقابله با این توهم که شوراهای اسلامی میتوانند ابزار قابل استفاده ای در مبارزه کارگران باشند.

٣- توضیح و افشای نقش و جایگاه شوراهای اسلامی در سیاستهای ضد کارگری جمهوری اسلامی و اهدافی که این رژیم از طریق این تشکلهای ارتجاعی دنبال میکند.

٤- افشای خصلت ضد کارگری و تفرقه افکنانه شوراهای اسلامی، ارتجاع سیاسی و نقش بازدارنده آنها در عرصه مبارزات اقتصادی.

٥- محکوم کردن هرگونه دخالت دولت در تشکلهای کارگری و تبلیغ و مبارزه برای ایجاد تشکلهای کارگری مستقل از دولت.

٦- فراخواندن کارگران به ایجاد و تحکیم مجمع عمومی در کارخانه ها بعنوان یگانه آلترناتیو واقعی و مستقل کارگری در برابر شوراهای اسلامی.

٧- افشای نیروها و جریاناتی که به نحوی کارگران را به مدارا و همکاری با شوراهای اسلامی فرا میخوانند و در قبال شوراهای اسلامی موضعی متزلزل دارند.

٨- طرح و تبلیغ مطالبات رادیکال اقتصادی طبقه کارگر و فراخواندن کارگران به مبارزه مستقل و متکی بخود برای تحقق این خواستها. مقابله با تحریف و تخفیف این خواستها از جانب شوراهای اسلامی.*