پنجم دیماه روز وحشت جمهوری اسلامی از مردم بود

روز پنجم دیماه جامعه خود را برای گرامیداشت یاد جانباختگان خود آماده کرده بود. از چند روز قبل از این روز تحرک مردم برای برگزاری مراسم و تجمعات اعتراضی در شهرهای مختلف مشهود بود. ابعاد تحرک و آمادگی مردم را قبل از هرچیز در آماده باش و حضور گسترده نیروهای سرکوب حکومت در چندین منطقه تهران و در بسیاری از شهرها میتوان فهمید. جمهوری اسلامی از خشم عمیق و روحیه مبارزه جوبی مردم بخوبی آگاه بود و میدانست که اگر اوباش سرکوبش را بسیج نکند، مردم در ابعاد وسیعی به میدان خواهند آمد و بار دیگر دست به خیزش خواهند زد.
ارگان های سرکوب و امنیتی حکومت از روزهای خیزش آبان تا کنون همچنان مشغول دستگیری فعالین بوده اند تا روحیه اعتراضی را بخوابانند. از چند روز قبل از پنجم دیماه نیز خانواده های جانباختگان در سراسر کشور را تهدید کردند تا مراسم علنی نگیرند و حتی اسمی از عزیزان خود در رسانه ها نیاورند. پدر و مادر پویا بختیاری که فراخوان مراسم داده بودند و تعداد دیگری از بستگان سایر جانباختگان را دستگیر کردند، خانواده های زیادی را تحت فشارهای شدید قرار دادند و بسیاری از فعالین اجتماعی را تهدید کردند، اینترنت را در بسیاری از مناطق قطع کردند و مزدوران سرکوبگر را از صبح پنجم دیماه در تهران و کرج و شهریار و اصفهان و مشهد و شیراز، در ماهشهر و اهواز و بهبهان و اندیمشک، در تبریز و کرمانشاه و سنندج و مریوان، در بندرعباس، در میادین اصلی و محلات مختلف، در مقابل دانشگاهها و حتی در قبرستان ها مستقر کردند.

علیرغم همه اینها مردم به اشکال مختلف یاد جانباختگان خود را گرامی داشتند. در کرج در محل دفن پویا بختیاری جمعیت قابل ملاحظه ای گرد آمدند و سرود خواندند و شعار دادند:‌ کشته ندادیم که سازش کنیم رهبر قاتل را ستایش کنیم. در بهبهان و اصفهان مراسم های نسبتا بزرگی برگزار شد، در نجف آباد تعداد قابل توجهی از جوانان شهر دست به ابتکار جالبی زدند و سوار بر موتور سیکلت تصاویر جانباختگان را در خیابان های شهر به نمایش گذاشتند. در سقز مراسم بزرگی در گرامیداشت مینا شیخی برگزار شد و بیانیه ای علیه جنایت جمهوری اسلامی و با خواست محاکمه آمران و عاملان جنایت علیه مردم قرائت شد. در ملارد مراسم یادبود سجاد رضایی از جانباختگان آبان ماه برگزار گردید. در محلات برخی شهرها از جمله تهران و در بندرعباس و تبریز و خرمشهر با شمع و عکس جانباختگان یاد آنها را گرامی داشتند. زندانیان سیاسی بیانیه دادند، دانشجویان برخی دانشگاهها با نصب عکس جانباختگان و یا انتشار بیانیه هایی به جنایات حکومت اعتراض کردند، تعدادی از هنرمندان برنامه های خود را تعطیل اعلام کردند و ۱۳۵ نفر از سینماگران با انتشار بیانیه ای اعلام کردند که “در چهلمین روز فاجعه (آبان)، یاد کشته‌شدگان و زندانیان در بند را زنده نگه می‌داریم”. برخی تشکل های کارگری از جمله شورای بازنشستگان ایران طی بیانیه ای این دستگیریها را محکوم کرده و بر حق برگزاری مراسم آزاد برای گرامیداشت یاد جانباختگان تاکید کرده و با خانواده های آنها اعلام همبستگی کرد. جمع هایی از کارگران نیشکر هفت تپه و برخی تشکل های دیگر طی بیانیه هایی از فراخوان مراسم به یاد جانباختگان خیزش آبانماه در پنجم دیماه حمایت کردند. برخی خانواده های جانباختگان نیز برای روز ششم دی فراخوان مراسم دادند.

روز پنجم دیماه روز مصاف گسترده مردم و حکومت بود. حسین رحیمی، رییس پلیس تهران بزرگ ابعاد این مصاف و هراس و استیصال حکومت را بیان کرده است: «دشمنان همواره در صدد ایجاد ناامنی، تشویش افکار عمومی جامعه و ترویج احساس ناامنی در جامعه هستند و بطور حتم با سرپنجه‌های قدرتمند پلیس مواجه خواهند شد».مقابله مردم با حکومت و درگیری با سرکوبگران متوقف نخواهد شد. جامعه وارد فاز تازه ای شده است، اعتصابات و تجمعات اعتراضی به سرعت گسترش می یابد و درگیری مردم با مزدوران حکومت به اقدامی هرروزه تبدیل میشود. جمهوری اسلامی مجبور است برای مقابله با خشم و اعتراض رو به گسترش مردم مدام دست به آماده باش نظامی بزند و مردم نیز هر جا فرصت کنند دست به تعرض خواهند زد و «سرپنجه های قدرتمندتر» خود را به سرکوبگران نشان خواهند داد. پنجم دیماه نشانه بارزی از عزم مردم برای تداوم اعتراض و سرنگونی جمهوری اسلامی بود و بعنوان روز اعلام کیفرخواست علیه حکومت بحران زده و مستاصل اسلامی و جنایات آن ثبت خواهد گردید. هزاران نفر از آبان تا امروز دستگیر شده اند. مبارزه برای آزادی آنها و کلیه زندانیان سیاسی یک محور مهم مبارزه مردم و یک عرصه دائمی کشمکش جامعه با حکومت اوباش اسلامی است.
گرامی باد یاد جانباختگان راه آزادی و عدالت
سرنگون باد حکومت جنایت و چپاول اسلامی
زنده باد سوسیالیسم
حزب کمونیست کارگری ایران
۵ دیماه ۱۳۹۸، ۲۶ دسامبر ۲۰۱۹