ارزیابی از اول مه ١٣٩٠ ایران

اول مه ٢٠١١، روز جهانی کارگر (١١ اردیبهشت ١٣٩٠)، پیشروی مهم برای آزادیخواهی و برابری طلبی کارگری و در مبارزه علیه جمهوری اسلامی در ایران بود. سنندج سرخ اینبار هم بر تارک اول مه درخشید. برپایی چند اجتماع علیرغم اختناق و سرکوب سنگین اسلامی، برافراشتن پلاکادرهای سرخ و طرح شعارهای رادیکال و سوسیالیستی کارگران در مرکز شهر و استقبال پرشور مردم از آن نه فقط در تاریخ اول مه ایران ثبت میشود، که در مقیاس جهانی و با هر معیاری اول مه سنندج از نمونه های قابل توجه اجتماعات روز کارگر ٢٠١١ بود. اما سنندج تنها نوک کوه یخ بود. در بسیاری شهرها از تهران گرفته تا اهواز و از کامیاران و مهاباد گرفته تا مسجد سلیمان و شیراز و غیره، کارگران با برپایی اجتماعات اعتراضی در میادین اصلی شهر، در برابر مراکز اداری و صنعتی و یا گردهمایی در خارج شهر و تصویب قطعنامه ها حال و هوای جدیدی در جنبش کارگری را به نمایش گذاشتند.
از چند روز قبل از اول مه ٧ تشکل کارگری در اقدامی مشترک قطعنامه ای صادر کرده بودند که در آن نه فقط خواستهای فوری کارگران نظیر افزایش دستمزد و حق تشکل، لغو قراردادهای برده وار را مطرح کرده بودند بلکه بر خواست های فوری مردم ایران در مقابله با فلاکت اقتصادی و “حذف یارانه ها” و بر خواست های مهمی نظیر لغو اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و برابری زن و مرد تاکید کرده بودند. در این قطعنامه همچنین با جنبش های انقلابی جاری شمال آفریقا و خاورمیانه اعلام همبستگی شده بود. از این لحاظ هم اول مه ٢٠١١ در ایران شاخص بود. چرا که بار دیگر نشان داد کارگران ایران با درک روشن از موقعیت سیاسی جهان و ایران صرفا در چهارچوب اصلاحاتی در وضع موجود نمی اندیشند بلکه میکوشند در پیشاپیش مردم انقلابی اوضاع ایران را به نفع آزادی و برابری تغییر دهند و نقشی تاریخ ساز و جهانی ایفاء کنند.
اول مه ٢٠١١ در ایران را همینطور میشود در عکس العمل بورژوازی چه در قدرت و چه در اپوزیسیون ارزیابی کرد. خامنه ای چند روز قبل از اول مه با گروهی دیدار داشت و طبق معمول از کارگران مجیزگویی کرد. “شورای سبز امید” و وابستگان دور و نزدیک به جناح مغضوب و “اصلاح طلب” رژیم نیز هریک به سهم خود، ولو به اکراه و احتیاط، سعی کردند “تبریک روزکارگر” عرض کنند! گروهی از آکادمیسین های ایرانی در کنار امثال “چامسکی” و “ژیژاک” به کارگران ایران پیام فرستادند و با کارگران زندانی اعلام همبستگی کردند. میدیای فارسی زبان نظیر بی بی سی و صدای آمریکا گرچه اخبار اعتراضات شورانگیز کارگران در اول مه را مسکوت گذاردند با این همه نتوانستند از کنار اول مه بگذرند و برخی اخبار و بیانیه های کارگران را منعکس کردند. اینها هم به سهم خود کوشیدند تا از جنبش کارگری ایران و مطالبات و رادیکالیسم آن تصویری صنفی – اقتصادی بدست دهند.
اول ماه امسال طبعا مورد استقبال جوانان و مردم سرنگونی طلب و انقلابی قرارگرفت. در سنندج و هرجا که کارگران اجتماع و تظاهرات داشتند، مردم استقبال میکردند و به آنان می پیوستند. بعلاوه گروههایی از دانشجویان و جوانان با استفاده از فیسبوک فراخوان تظاهرات در اول مه دادند. بعد از ظهر روز یکشنبه ١١ اردیبهشت اوباش وحشت زده اسلامی در خیابانهای تهران حضور محسوس داشتند تا مانع شکل گیری تظاهرات توسط جوانان شوند.
مهمترین وجه اول مه امسال اما این بود که روحیه و عزمی جدید در طبقه کارگر ایران را با وضوح بیشتری اثبات کرد. روحیه و عزمی که بدنبال اعتصاب کارگران پتروشیمی و موفقیت آنها درست قبل از اول مه شواهد آن کاملا محسوس بود. اکنون پس از روز کارگر با قطعیت بیشتر میتوانیم از فضای جدید و تعرضی در جنبش کارگری ایران صحبت کنیم. رشد اعتراضات توده ای و کارگری به اوضاع بسیار وخامتبار اقتصادی، وجود یک جنبش سرنگونی طلبانه انقلابی در ایران که مترصد است رژیم جمهوری اسلامی را پایین کشد، و موج انقلاب های آفریقا و منطقه خاورمیانه از جمله پایه های شکل گیری این روحیه و اراده اعتراضی در طبقه کارگر است. پیشروی های اول مه به سهم خود در دامن زدن و تقویت این روحیه تاثیر خواهد داشت.
حزب کمونیست کارگری دست تک تک کسانی را که در شکل دهی اول مه امسال نقش داشتند میفشارد. ما همه کارگران را فرامیخوانیم تا برای روزهای سرنوشت ساز آتی، برای سرنگونی جمهوری اسلامی در پیشاپیش صف مردم انقلابی و برای برانداختن بردگی مزدی و برقراری جامعه آزاد و برابر سوسیالیستی متحد و آماده شویم.
آزادی، برابری، حکومت کارگری
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد سوسیالیسم
حزب کمونیست کارگری ایران
٣ مه ٢٠١١، ١٣ اردیبهشت ١٣٩٠