حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
دو واقعه مهم در روزهای گذشته توجه ها را به خود جلب کرد. یکی حضور زنان درسر پل ذهاب در ورزشگاه این شهر برای دیدن مسابقه فوتبال بود که در واقع یک قدم بزرگ و عملی برای شکستن سد ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه ها به حساب می آید و دیگری اتفاقی که در رشت افتاد: چند زن شجاع منتظر قفل بازکنی نشدند و خودشان کلید رفتن به استادیوم را زدند و گفتند ما اینجا آمدیم که فوتبال را ببینیم و از اینجا هم نمی ریم.
این اقدامات زنان در حالی صورت گرفت که سحر قریشی بازیگر سینما با ریاکاری تمام به کمک فسیل های اسلامی ایران آمد و گفت که موافق ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه هاست. و جواد ظریف هم به یک دیپلمات زن انگلیسی برای حجاب تذکر داد.
هر چقدر که سحر قریشی جای ردی پای مرتجعین اسلامی می گذارد و علیرغم زن بودنش حرفهای زن ستیزانه آنها را تکرار می کند، و هر چقدر هم که ظریف به خیال خودش زنان دپیلمات خارجی را سر مسئله حجاب “ادب” می کند، ولی از آن طرف زنان با دو اقدامی که ذکرش شد، نشان دادند که حکومت از پس زنان بر نمی آید و یک سیلی محکم تو گوش حکومت وسوگلی هاش زدند.
مخالفت فسیل های اسلامی حاکم بر ایران با زنان فقط از سر ایدئولوژیک نیست. همه می دانند که اسلام ضد زن است. همه می دانند که اسلام زن را هم ردیف شیطان قلمداد می کند و فقط آنجا حضورش را به رسمیت می شناسد که نیازهای جنسی مرد را تامین کند و یا به زاد و ولد بپردازد. ولی این زن ستیزی اعتقادی، همه قضیه نیست. مسئله سیاسی است. حاکمین اسلامی می دانند هر جایی که در مقابل زنان کوتاه بیاند زنان آنجا نمی ایستند و به مبارزه ادامه خواهند داد تا همه حقشان را بگیرند. و می دانند که اگر این اتفاق بیفتد کلک همه اینها کنده شده است: به دست پرتوان زنان.
علم الهدی و مکارم شیرازی و کی و کی، صدای پای زنان را شنیدند. دیر و یا زود بساط اینها را جنبش رهایی زن و جنبش آزادیخواهانه مردم ایران جارو می کند. ولی تا آن زمان باید همه جا مثل سرپل ذهاب و رشت و مورد مبارزه علنی با حجاب اسلامی، در عمل دیوارهای آپارتاید جنسیتی را بشکنیم و این الگوها را هر چه بیشتر رواج بدهیم. این یعنی به همه ارزشهای ارتجاعی استبداد اسلامی نه گفتن. این کار را حتی میتوان بوسیله هنر هم انجام داد، آنطور که سه زن جوان با رقص زیبا شافل در میدان تقش جهان اصفهان نشان دادند.
