جمهوری اسلامی و انزوای بین المللی

با شکست ترامپ و روی کار آمدن بایدن در آمریکا، جمهوری اسلامی بسیار امیدوار است که فضای بین المللی بنفع آن تغییر کند. مقامات و سران حکومت اسلامی در خیالات خود از دور دارند با آمریکا مذاکره میکنند و “شرط و شروط “خود را بازگو میکنند. اینکه تحریمها باید فورا برداشته شود، اینکه موشکهای بالیستیک جزء مذاکره نیست و مذاکرات چگونه باید پیش رود و غیره را هر روز به زبانهای مختلف اینجا و آنجا اعلام میکنند. گویی سر میز مذاکره نشسته اند! اما براستی آیا فضای بین المللی برای جمهوری اسلامی آماده تر از قبل است؟

مشکل جمهوری اسلامی بیش از هر چیز خود جمهوری اسلامی است. این حکومت صفوفش را با نفرت پراکنی علیه کل ارزشهای غرب و ضد آمریکائی گری پرورش داده و دور هم جمع کرده است. این حکومت چنگالهای تروریسم کثیفش را در عراق و لبنان و یمن و غیره گسترش داده است و مردم این کشورها را علیه خود به شورش کشانده است. این حکومت حتی در تقابل و کشاکش با همسابگانش قرار دارد. بایدن و غرب حتی اگر بخواهند برای این مشکلات جمهوری اسلامی کاری نمیتوانند بکنند.

وضعیتی که جمهوری اسلامی در آن گرفتار آمده حتی اگر غرب به آن امتیازاتی بدهد، قابل حل و فصل کردن نیست. در عراق این دولتها نیستند که با جمهوری اسلامی در حال جدالند. این مردمند که پرچمهای جمهوری اسلامی را در شهرهای مختلف پایین میکشند و عکس خمینی را به آتش میکشند و به جمهوری اسلامی میگویند گورت را گم کن. در لبنان هم کمابیش اوضاع به همین شکل است. توافق برجام بدون ترامپ هم محکوم به شکست بود. چونکه از یک طرف آمریکا که تحمیل کننده این توافق بود چیزی بدست نیاورده بود و در پی اصلاحاتی در آن بود و از طرف دیگر برجام شرط و شروطی داشت که جمهوری اسلامی هر روز آنرا به ناچار زیر پا میگذاشت و اخطار میگرفت. این روزها روزنامه لوموند فرانسه در مورد مذاکرات احتمالی جمهوری اسلامی مقاله ای دارد که به نکات مهمی اشاره میکند. لوموند میگوید جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات احتمالی با آمریکا در موضع قدرت نیست. در منطقه، به ویژه در سوریه دچار مشکل است. در داخل از منظر اقتصادی ضعیف شده و تنها به یاری سرکوب‌های خونین سر پا است و اگر امروز خواستار بازگشت آمریکا به برجام است علت آن فقط اقتصادی است، هر چند آمریکا ستیزی همچنان یکی از عناصر کلیدی منافع مادی و ایدئولوژیک گروه مسلط در قدرت ایران است. به همین خاطر مسیر گفتگو میان ایران و آمریکا برای احیای برجام مین گذاری شده و بسیار تنگ است. به گزارش رادیو فرانسه، آلن فراشون، ستون نویس روزنامۀ لوموند، با اشاره به کشمکش‌های جاری میان آمریکا و ایران بر سر نحوۀ بازگشت به برجام گفته است که “مسیر این بازگشت مین‌گذاری شده، ناروشن و بسیار تنگ و محدود است”

مساله اساسی اینست که سرنوشت مناسبات بین المللی جمهوری اسلامی را در واقع دولتها تعیین نمیکنند. جمهوری اسلامی اکنون در افکار عمومی مردم دنیا آنچنان منفور و منزوی و مطرود است که دولتها و احزاب دولتی برای رابطه با جمهوری اسلامی ناچارند هزینه زیادی در داخل کشور خود بپردازند و به همین دلیل براحتی حاضر به پرداخت چنین هزینه ای نیستند. مردم دنیا بدرست جمهوری اسلامی را ستون ارتجاع و تروریسم و عقب ماندگی میدانند. این تصویر بویژه در یک سال اخیر با سرنگونی هواپیمای مسافربری توسط موشکهای سپاه، و اعدام نوید افکاری و ربودن و اعدام روح الله زم که بازتاب وسیعی در سطح دنیا داشت، بسیار تشدید شده است. اعتراضات و خیزشهای مردمی نیز وسیعا در دنیا بازتاب داشته و همه میدانند که فضای سرنگونی طلبی در ایران بسیار فعال است و آینده جمهوری اسلامی را بشدت زیر سوال برده است. حزب و دولتی که دست دوستی به سوی این دولت دراز کند از نظر مردم با تروریستها و یک دولت بازنده دارد معامله میکند و در برابر رقبایش براحتی زیر فشار قرار میگیرد و ضرر میکند. به همین دلیل مشکل جمهوری اسلامی فقط ترامپ نبود و دولتها نیستند. بلکه خود جمهوری اسلامی است. اغراق نیست اگر بگوییم که یک دلیل جلو آمدن ترامپ در آمریکا همین فضای ضد جمهوری اسلامی در دنیا بود. یک پای مناظره های تلویزیونی کاندیداها این بود که چقدر با جمهوری اسلامی حاضرند مقابله کنند.

این حکومت وصله نچسبی به دنیای امروز است و امروز دنیا این را میداند و می بیند. این واقعیت دولتهای ارتجاعی را هم برای دراز کردن دست دوستی با جمهوری اسلامی دچار مشکل میکند. نفرت عمومی در سطح جهان از جمهوری اسلامی در عین حال فضای مناسب تری را برای ما مردم ایران فراهم آورده است که صدایمان بیشتر شنیده شود. امروز بدون هیچ تردیدی فضای بین المللی برای انزوای هرچه بیشتر جمهوری اسلامی فراهم است و ما مردم باید از همه جا خواست بایکوت جهانی جمهوری اسلامی را با صدای رسا تاکید کنیم و مورد دفاع قرار دهیم. همانطور که روزنامه لوموند میگوید جمهوری اسلامی در داخل با سرکوبهای خونین سرپا مانده است، و این امروز یک باور عمومی در دنیاست و با همین زمینه و با استناد به جنایات این حکومت علیه بشریت باید بستن سفارت خانه های این حکومت در کشورهای مختلف و محاکمه سران و دست اندرکاران این حکومت را فریاد بزنیم. باید از همه جا صدایمان را وسیعا در سطح دنیا بازتاب دهیم.

کاظم نیکخواه

انترناسیونال ۹۰۶