شهلا دانشفر: کارگران در هفته ای که گذشت

٥٠٠ هزار نفر به جمعیت بیکاران اضافه شد

همزمان با اعلام نرخ بیکاری دو و نیم میلیون نفری توسط مرکز آمار و وزارت کار، گزارش های جدید مرکز پژوهش های مجلس نشان میدهد که نرخ بیکاری در سال ٩٤ به حدود ٤،٨ میلیون نفر رسیده است. در این گزارش آمده است که چنانچه برنامه مشخصی برای کاهش نرخ بیکاری پیش بینی صورت نگیرد، پیش بینی میشود که این رقم به ١١ میلیون نفر تا سال ١٤٠٠ برسد.

در قبال آن چیزی که خودشان به آن سونامی بیکاری میگویند، نه تنها برنامه مشخصی وجود ندارد، بلکه هر روز بر میزان بیکاران اضافه میشود. بنا بر آمار رسمی مرکز آمار ایران در سال ٩٥از  جمعیت ١ میلیون و ٢٥٠ هزار نفری که طی یک سال گذشته به بازار کار کشور اضافه شدند، ٧٤٢ هزار نفر موفق به دریافت کار شدند، ولی حدود ٥٠٠ هزار نفر به جمعیت بیکار کشور اضافه شده اند. و این در حالیست که در جمهوری اسلامی افرادی با هفته ای یکساعت کار نیز جزو جمعیت شاغل محسوب میشود. همچنین با تشدید بحران اقتادی رژیم و فلج شدن چرخهای اقتصاد هر روز کارخانجات بیشتری به تعطیلی کشیده شد و موجی از بیکارسازیها در جریان است.

این آمارها تکان دهنده است. این ها فقط آمار نیستند، این ها خبر از خیل میلیونی انسانهاییست که بیکارند، بدون اینکه خبری از بیمه بیکاری و هرگونه تامین اجتماعی ای چون درمان رایگان، تحصیل رایگان، تسهیلات لازم برای تامین مسکن و داشتن یک زندگی انسانی برای آنان باشد. و این درحالیست که هر روز اسناد جدیدی از دزدی ها و حقوق های نجومی رو میشود، دارایی های تامین اجتماعی، این مافیای بزرگ اقتصادی را بالا کشیده اند و جمعیت میلیونی بیکاران در بی تامینی مطلق زندگی میکنند و دولت فقط آمار میدهد و در نزاعهایشان از خطرات اجتماعی آن به یکدیگر هشدار میدهند. اگر چه این آمارها تمام حقیقت را بیان نمیکند، ولی به روشنی ابعاد فاجعه عظیم بیکاری را که دردی اجتماعی و دامنگیر بخش عظیمی از خانواده هاست، بیان میکند.

نکته اینجاست که مبارزه علیه بیکارسازیها، یک عرصه داغ اعتراضات کارگری است. و مهمتر از اینکه جنبش علیه بیکاری دارد به جلو می آید و نمونه های آنرا در شهرهایی چون ماهشهر، آبادان، تهران شاهد بوده ایم. این جنبشی است که ظرفیت جذب حمایتی اجتماعی را دارد و میتواند در اشکال مختلف شکل گیرد و با خواستهای روشنی چون یا کار یا بیمه بیکاری به جلو بیاید. میتواند در مدیای اجتماعی نیرو گرد آورد و به تدارک فراخوانهای اعتراضی سراسری برود. جوانان بعنوان نیروی اصلی این جنبش نقش مهمی در سازماندهی سراسری این جنبش میتوانند داشته باشند.

شکاف جنسیتی در ایران

براساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد در دهمین و جدیدترین گزارش خود، ایران با شاخص شکاف جنسیتی ٠,٥٨٠ در رده‌بندی جهانی در میان ١٤٢ کشور، رتبه ١٤١ را دارد که نسبت به سال گذشته  چهار پله  نیز پایین تر رفته است. بنا بر گزارشات منتشر شده این شاخص از چهار زیربخش مشارکت و فرصت‌های اقتصادی، نظیر مشارکت زنان و مردان در نیروی کار، میزان درآمدهای متوسط هر جنس، درصد هر جنس در مشاغل رده‌بالا و رده‌ پایین، دستاوردهای آموزشی، نظیر نرخ سواد و موقعیت آموزشی زنان در سطوح اولیه، ثانویه و سطح دانشگاهی، بهداشت و طول عمر و توانمندسازی سیاسی تشکیل شده است. این آمارها گوشه دیگری از حاکمیت آپارتاید جنسی در ایران و رانده شدن هر روز بیشتر زنان به دامن فقر و محرومیت را بیان میکند.

در برابر این حقیقت تلخ، جنبش بالنده رهایی زن را می بینیم. جنبشی که در کوچه و خیابان، در خانه و در محیط های کار و در همه جا علیه آپارتاید جنسی و قوانین بربریتش می جنگد. یک خواست مهم این جنبش برابری زن و مرد در تمام عرصه های اجتماعی، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی است. این جنبشی است که زنان را در صف جلوی اعتراض علیه جمهوری اسلامی و توحش و بربریت حاکم بر ایران قرار داده است.

معلمان بازنشسته تا رسیدن به خواستهایشان به تجمعات خود ادامه میدهد.

معلمان بازنشسته برای پیگیری خواستهایشان به تجمع در مقابل سازمان برنامه و بودجه برای ساعت ده صبح روز بیست و ششم مهرماه فراخوان داده اند. خواستهای معلمان بازنشسته، خواستهای تمامی معلمان، خواستهای همه کارگران و مردم جامعه است. به هر شکلی که میتوانیم حمایت خود را از این اعتراضات اعلام کنیم. تجمع قبلی معلمان بازنشسته در ششم مهر ماه برگزار شد که در آن هزاران معلم از شهرهای مختلف در مقابل مجلس جمع شدند و پیگیر خواستهایشان شدند و با شعارهای معیشت، منزلت، حق مسلم ماست، خط فقر سه میلیون حقوق ما یک میلیون اعتراض خود را به زندگی زیر خط فقر اعلام داشتند.

در این اعتراضات معلمان بازنشسته همچنین با تاکید بر خواست خاتمه دادن به امنیتی کردن آموزش و پرورش و باطل شدن پرونده های تشکیل شده برای معلمان معترض چون اسماعیل عبدی، رسول بداقی، علی اکبر باغانی و محمود بهشتی و دهها معلم دیگر بطور واقعی از حق تشکل، اعتصاب و آزادی های پایه ای در جامعه دفاع کردند. علیه وضع نابسامان آموزش و پرورش، خصوصی شدن مدارس، نا امن بودن مدارس و پایین بودن استاندارد آموزشی سخن گفتند. خواستار بیمه کارآمد و درمان رایگان شدند. و در پلاکارد هایشان با شعارهایی علیه حقوقهای نجومی صدای اعتراض جامعه را به  تبعیض و نابرابری و فقر و فلاکت حاکم نمایندگی کردند. شعارهای معلمان بازنشسته در ششم مهرماه پلاتفرم مبارزه آنان برای بیست و ششم مهر ماه است و خواستهای همه معلمان، کارگران و  کل جامعه است. وسیعا از این اعتراضات حمایت کنیم.

روز جهانی کودک و همایش ها در دفاع از حقوق کودک

یک روز مهم در هفته گذشته روز جهانی کودک بود. در این روز مراسم بسیاری در دفاع از حقوق کودک در تهران و دیگر شهرها برپا شد. یک نمونه آن همایش کودکان کار، صلح، روز جهانی کودک در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران بود. سخنرانان این مراسم اکبر یزدی  فعال دفاع از حقوق کودک و پیام روشنفکر بودند. در این روز بار دیگر جامعه صدای اعتراضش را علیه کار کودکان و بیحقوقی و خشونت هر روزه علیه این قربانیان توحش سرمایه داری حاکم بلند کرد. در این روز بر خواستهای فوری ای چون ممنوعیت کار کودکان، تامین خانواده هایی که بخاطر فقر و نداری ناگزیر کودکانشان را از تحصیل خارج کرده و راهی کار میکنند، تحصیل رایگان برای همه کودکان، برخورداری کودکان از یک زندگی شاد و انسانی، آموزش و پرورشی مدرن و انسانی و … تاکید شد. برپایی جهانی شایسته برای کودکان، در این روز گفتمان مدیای اجتماعی و گروههای مبارزاتی ای بود که امر هر روزه شان دفاع از حقوق کودک است. بهنام ابراهیم زاده چهره سرشناس کارگری و فعال دفاع از حقوق کودک به مناسبت این روز از زندان رجایی شهر بیانیه ای داده است که در آن ضمن اشاره به همه مبارزاتی که در دفاع از حقوق کودک میشود و کسانیکه به جرم همین مبارزات حکم زندان گرفته و تحت فشار و پیگرد قرار گرفته اند، بر ضرروت مبارزه ای فشرده تر در اعتراض به وضعیت وخامت بار کودکان برای یک دنیای بهتر برای آنان تاکید گذاشته است.

مجتمع نیشکر هفت تپه یک کانون داغ اعتراض

مجتمع نیشکر هفت تپه نامی شناخته شده نه فقط برای کارگران در ایران بلکه در میان بسیاری از سازمانهای کارگری در سراسر جهان است. این کارگران با مبارزات درخشانشان توانستند سندیکای خود را شکل دهند. توانستند در مبارزه علیه گرو پدیده رایج تعویق پرداخت دستمزدها، الگوهای خوبی از مبارزه را در مقابل جنبش کارگری قرار دهند. این کارگران هر گاه که با تعرض جدیدی از سوی دولت و کارفرمایان روبرو میشوند، از جمله پرداخت دستمزدشان به تاخیر می افتد و یا چماق اخراج بالای سرشان قرار میگیرد، با اعتراضی جمعی به مقابله برخاسته و این تعرضات را عقب میزنند. یک نمونه دیگرش در هفته گذشته بود. از جمله صبح روز ١٩ مهر شمار بسیاری از کارگران این مجتمع در ادامه اعتراضات روز قبلشان  مقابل ساختمان مدیریت کارخانه تجمع کردند. اعتراض کارگران نیشکر هفته تپه به پرداخت نکردن دستمزدها و حق بیمه  بیش از۷۵۰ نفرازکارگران که درخواست بازنشستگی طرح زیان آور آنها تایید شده است، برچیده شدن تعاونی مصرف کارگران، پرداخت نکردن شش ماه بیمه کارگران روزمزد و حقوق بهمن ‌و اسفند ۹۴ و مرداد و شهریور ٩٥ آنان، پرداخت نشدن حقوق مرداد و شهریور کارکنان دائم، تشکیل کمیته انضباطی در کارخانه، قرارداد نداشتن اکثر کارگران روزمزد، علیرغم کار دائمی و مستمرشان، رفتارهای توهین آمیز مدیریت و  وابسته اعلام کردن کارگران معترض به بیگانه طی مصاحبه با صدای کرخه؛ پرداخت نکردن بیمه ٢٠٠ کارگر نی بر علیرغم مصوب شدن آن است. در حرکت اعتراضی روز ١٨ مهر این کارگران در مقابل زورگویی های کارفرما به دفتر حراست این پایگاه سرکوب در کارخانجات، حمله کرده و تمام میز و صندلی ها را به بیرون پرتاب کردند. و هنگامیکه نیروی انتظامی برای متفرق كردن كارگران معترض به زور متوسل شده  بود، کارگران درگیر شده و درب اصلی ورودی و نرده های جانبی آن به علت مقاومت كارگران و گرفتن نرده ها به عنوان ستون و تكیه گاه از جا كنده شدند. کارگران خواستار خارج شدن هر چه زودتر نیروی انتظامی از کارخانه شدند.

اعتراض کارگران نیشکرهفت تپه نمونه ای از فضای پر التهاب محیط های کارگری است. در هفته گذشته علاوه بر مجتمع نیشکر هفت تپه کارگران، اعتراض کارگران در کارخانه فروآلیاژ ازنا در اعتراض به بیکار سازی ها و کاهش سطح دستمزدها، تجمع کارگران کارخانه اشی مشی شلمزار دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق در مقابل استانداری چهارمحال و بختیاری، تجمع اعتراضی کارگران اخراجی پتروشیمی جم مقابل مجلس به همراه خانواده هایشان با خواست پرداخت فوری طلبهایشان و بازگشت آنها به کار، اعتراض کارگران صنایع معادن و فلزی خلیج فارس به واگذاری بخش اصلی کارخانه به پیمانکاری، تجمع مربیان پیش دبستانی گیلان دراعتراض به بلاتکلیفی استخدامی خود در مقابل استانداری، اعتصاب دو ساعته کارگران کارخانه نوشابه سازی زمزم کرمانشاه بخاطر تعویق پرداخت دستمزدها، ادامه اعتصاب کارگران پتروشیمی اروند دراعتراض به کاهش حقوقها، ادامه اعتراضات کارگران پتروشیمی پردیس از جمله سرتیتر های مهم اخبار کارگری بودند. اعتراضات کارگران هر روز گسترده تر و سازمانیافته تر به جلو میرود.