خرده فرمایش “در خانه بمانید!”

مراد مکوندی

انترناسیونال ۸۵۹

تبلیغات جورواجوری از رسانه های رژیم شنیده می شود. از ویروس« منحوس» تا « چندان بزرگش نکنید» تا خرافه درمانی های آیت اله ها و در راس شان خامنه ای که او هم دعا و زیارت عاشورا و توسل به امامان شیعه را پیش کشید تا تعطیلی نماز های جمعه که میتینگ هفتگی مروجان خرافه و خشونت علیه مردم است تا انتی باکتریال بودن ضریح امام زاده ها از یک طرف و توصیه های وزیر بهداشت و معاونان و پزشکان حلقه ی حکومت که میان امر و نهی مانده اند و تعطیلی مدارس و دانشگاه ها و آمارهای دروغین و سانسورشده ی دولتی و شعارهای قرنطینه کردن و پیام های بهداشتی که از رادیو تلویزیون حکومتی پمپاژ می شود، تا لغو سخنرانی روز اول فروردین خامنه ای در مشهد و مبتلا شدن فلان وزیر و فلان معاون و نماینده ی مجلس بی رمق شده و اعلام خوشحالی آن ها از صدا و سیما و پیام روحانی مبنی براینکه از شنبه ی آینده کارمندان به ادارات برگردند، بلبشویی راه انداخته اند که بیا و ببین!
جالب تر از همه ی این ها، پیام دیگری است که می گوید: درخانه بمانید و بیرون نیایید!ظاهرا مخاطب این پیام، خودشان هستند که بنابر اخبار منتشر شده، در ویلاهای لاکچری و در نقاط خوش آب و هوا در حال استراحت اند.
تا آنجا که به کسبه و کارگر و راننده ها و دستفروشان و فروشندگان جز و بساطی ها برمی گردد، درخانه ماندن بیشتر به جوک شبیه است تا به توصیه ی حکومتی. از طرف دیگر، حکومت جرات ندارد و نمی خواهد شهرها را قرنطینه کند، چونکه در انصورت باید آب و نان مردم خانه نشین شده را بدهد، و نمی خواهد بدهد.
مردم می پرسند اگر بیست روز، یک ماه در خانه بمانیم، چه کسی اجاره ی مغازه و خانه ی ما را می پردازد؟چه کسی جواب چک های ما را می دهد؟چرا جای دور برویم؟ قبض های سرسام آور آب و برق و گاز و تلفن را چه کسی می پردازد؟در خانه ماندن مگر شوخی است؟
صدای فریاد مردم بلند شده است. مردم مطالبه دارند. مردم می گویند:
۱- دولت باید از دریافت وجوه قبض های برق و آب و گاز و تلفن از زمان شروع کرونا تا برطرف شدن واقعی آن صرف نظر کند.
۲- دولت باید تمام شهر و خیابان و کوچه و محله و کارخانه و اداره و ساختمان ها را از طریق سمپاشی های اساسی و استاندارد، ضدعفونی کند.
۳- دولت موظف است تا زمان برگشت رونق به کسب و کارها، بانک ها را از برگشت زدن چک های بدهکاران و وصول اقساط وام ها منع کند.
۴- دولت باید تمام زندانیان و سربازان را مرخص کند.
۵- دولت باید به همه ی کسانی که بواسطه ی کرونا و بی رونقی کسب و کار، اخراج و یا بیکار شده اند، بیمه ی بیکاری مکفی بپردازد.
« در خانه بمانید!» که روی هوا و به میل روحانی و خامنه ای و فرماندهان سپاه صورت نمی گیرد، خرج دارد. دولت باید به جای دزدی های آهوان و انصار و نورچشمی ها و آقازاده ها و بیت آیت اله و موزه ها، در چنین مواقعی سر کیسه را شل کند، نه آنکه خواهش های بیجا کند.
حکومت می خواهد با خانه نشین کردن مردم، دهان شان را ببندد تا کار نخواهند، نان نخواهند، رفاه نخواهند، خوانحواهی و دادخواهی کشته شدگان اعتراضات آبان را نکنند، قتل عامدانه ی مسافران هواپیمای اوکراینی را فراموش کنند. اما مردم در مقابل حکومت به عنوان کرونایی عظیم تر قرار گرفته اند، و می خواهند ریشه ی کرونای اسلامی در ایران را بخشکانند و خاورمیانه و جهان را از لوث وجود این جرثومه ی نکبت پاک کنند.