حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
خالد عزیزی دبیرکل سابق حزب دمکرات کردستان طی مصاحبه ای با تلویزیون “روداو” در کردستان عراق سیاست و نقشه راه حزب متبوعش را برای چندمین بار تصریح نموده است. او در این مصاحبه سه محور را به عنوان رسیدن به استراتژی مورد نظر خود بیان کرده است.
١ـ جنگ مسلحانه احزاب کردستان هدفش این بوده است با ایجاد دردسر و مزاحمت برای جمهوری اسلامی سران این رژیم را قانع به مذاکره و مصالحه کند.
٢ـ با توجه به اینکه احزاب مذکور نتوانسته اند به این هدف برسند در شرایط امروز به جای شعار سرنگونی باید در انتخاباتهای جمهوری اسلامی شرکت کنند و راه مبارزه مدنی را هموار نمایند. خالد عزیزی ابراز امیدواری کرده است از این طریق جمهوری اسلامی شرایطی بوجود بیاورد که او و همه “احزاب کرد” بتوانند به ایران برگردند و زیر سایه جمهوری اسلامی فعالیت کنند.
٣ـ او تاکید کرده است اگر جمهوری اسلامی به این هم قانع نشد، “احزاب کرد” باید سیاست شان این باشد که در بحران خاور میانه و قطب بندیهای این منطقه از امکانات مهیا شده استفاده کنند و جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار بدهند و از این راه “حقوق کردها” را بدست بیاورند.
سیاستهای فوق البته محدود به حزب دمکرات کردستان نیست. زیرا بقیه احزاب ناسیونالیست کرد هم کم و بیش همین سیاست و استراتژی را پیروی کرده و ادامه میدهند. از جمله پژاک و حزب دمکرات کردستان ایران و سازمان زحمتکشان و خبات هم در همین چهار چوب سیاستهای خود را تا کنون بارها تجربه کرده و در عین حال وارد بند و بست و معامله با دولتهای منطقه شده اند.
اولین مسئله ای که در این سیاست و استراتژی برجسته است این است که این احزاب مشکلی با جمهوری اسلامی و ماهیت آن ندارند. به همین دلیل نمیخواهند در جهت سرنگونی آن فعالیت کنند. مشکل اصلی آنها این است که جمهوری اسلامی انحصار قدرت را در دست خود گرفته و شراکت این احزاب را نپذیرفته است. بقول خالد عزیزی و پژاک که از بقیه احزاب شفافتر حرف زده اند جنگ آنها با جمهوری اسلامی به هدف شریک شدن و سهیم شدن در حکومت است نه سرنگونی جمهوری اسلامی.
حالا که این احزاب بعد از سالها جنگ مسلحانه و همراهی با جناحی از جمهوری اسلامی برای مذاکره و مصالحه به هدف و استراتژی خود نرسیده اند و جمهوری اسلامی حاضر به مذاکره و مصالحه نشده است، راه سوم را دارند تمرین میکنند. از نظر آنها راه دوم عبارت بود از شرکت در انتخابات و به دست آوردن رضایت جمهوری اسلامی تا شرایطی اعلام کند این احزاب بتوانند قانونی به کردستان ایران برگردند. به قول پژاک و حزب دمکرات کردستان شرکت و رای دادن آنها در انتخاباتهای جمهوری اسلامی بویژه شرکت در رای دادن به “کردها” در انتخابات شوراهای شهر و روستا آن سیاستی است که هنوز میتواند به شرایط مورد نظر آنها کمک کند.
اگر این راه هم جواب نداد احزاب ناسیونالیست کرد هنوز کارت دیگری برای بازی دارند چون استراتژی آنها بر سه پایه استوار است. پایه سوم این استراتژی استفاده از معادلات منطقه و کمک گرفتن از قدرتهای محلی و منطقه ای با حمایت قدرتهای جهانی است. حزب دمکرات کردستان ایران در استفاده از این شق سوم پیشقدم بوده است. این حزب به کمک بارزانی و امکانات آنها در کردستان عراق بقیه احزاب مسلح کرد ایرانی را قانع کرده است در این جهت هماهنگ بشوند. از نظر حزب دمکرات کردستان ایران به رهبری مصطفی هجری دو مرحله اول (جنگ مسلحانه و همراهی با جناحی از رژیم به هدف مذاکره و مصالحه) امتحانش را پس داده است و به جایی نرسیده است. بنابر این با توجه به بحران و رقابتهای منطقه خاورمیانه نباید فرصت را از دست بدهند و باید به شق سوم و مرحله پایانی استراتژی خود اتکا کنند. “قاطعیت” احزاب مسلح کرد در تحریم انتخابات و بیانیه مشترک شش جریان سیاسی کردستان ایران در چهارچوب این استراتژی قابل توضیح است.
اختلاف خالد عزیزی با این نوع “قاطعیت” این است که فکر میکند احزاب کرد عجله کرده و پیش از موعد از امکانات مرحله دوم قطع امید کرده اند.
او هنوز فکر میکند باید پروسه مرحله دوم که همراهی با جناحی از جمهوری اسلامی است را تماما طی کنند. اما همزمان آمادگی داشته باشند از تحولات منطقه ای و اتکا به دولتها و قدرتهای منطقه ای غافل نباشند.
لازم به توضیح است همراهی کومه له سازمان کردستان حزب کمونیست ایران با پنج جریان دیگر کردستان همچنانکه قبلا گفتیم در متن این استراتژی و افق قابل بررسی است. کومه له مدعی است که هژمونی خودش را بر “احزاب سیاسی کرد” اعمال کرده و انتخابات را تحریم کرده اند. اما این توهمی بیش نیست. زیرا استراتژی سیاسی آنها مراحل مختلفی دارد. اکثر این جریانات متقاعد شده اند که اکنون در مقطع استفاده از شرایط مرحله و یا شق سوم یعنی اتکا به قدرتهای منطقه ای و رقابت آنها با جمهوری اسلامی هستند. اختلاف حزب خالد عزیزی و پژاک با بقیه احزاب ناسیونالیست کرد این است که آنها مدعی هستند هنوز زود است از امکانات مرحله دوم و همراهی با جناحی از رژیم قطع امید بکنند.
تحریم و “قاطعیت” بیانیه شش جریان کردستان در مقابل انتخابات جمهوری اسلامی نه بخاطر ماهیت آنها بلکه به دلیل اتکا به سیاست جا افتاده و اعلام شده آنها است. زیرا بارها گفته اند که دو مرحله اول استراتژی شان را طی کرده اند و پاسخ نداده است. اکنون شق سوم استراتژیشان که اتکا به نیروها و قدرتهای منطقه ای و جهانی است باید پیگیری شود. بنابر این کومه له با هر اختلاف و سایه روشنی که با سیاست بقیه جریانات ناسیونالیست کرد داشته باشد عملا هژمونی آنها را پذیرفته و در چهارچوب استراتژی آنها وارد بازی سیاسی شده است.
۲۶ اردیبهشت ۹۵
۱۶ مه ۲۰۱۷
