حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی موج گسترده ای از حمایت وهمبستگی نهادها و فعالین جنبش کارگری، جنبش معلمان، بخشهائی از پرستاران و زندانیان سیاسی را بدنبال داشته است. آخرین رویداد در این رابطه انتشار بیانیه ای با امضای ٣٥٧ نفر از معلمان است. این بیانیه اعتراضی است علیه “مرگ عدالت در این سرزمین”، و اعتراض ” به همان مواردی که جناب بهشتی و جناب عبدی در اعتراض به آنها در اعتصاب غذا هستند.”
باید امیدوار بود و کوشید که انتشار بیانیه ٣٥٧ نفر از معلمان معترض” سرآغاز انتشار تومارهای طویل تر و با امضاهای بیشتری از جانب کارگران و معلمان و فعالین مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی و فعالین دیگر جنبشهای اعتراضی و مدنی باشد.
امضا کنندگان تومار همچنین اعلام کرده اند در روزهای ١٣ و ١٤ اردیبهشت در حمایت از معلمان زندانی دست به اعتصاب غذا خواهند زد. خواست آزادی معلمان زندانی، اعتراض به “مرگ عدالت “، و اعتراض به مواردی دیگری که در بیانیه عظیم زاده – عبدی و کیفرخواست بهشتی عنوان شده یک اقدام اعتراضی بجا و پیشرو و موثر است اما اعتصاب غذا روشی پیشرو و قابل حمایت نیست. اهمیت حرکت کارگران و معلمان زندانی نه در اعتصاب غذا بلکه در بیانیه اعتراضی و خواستهائی است که اعلام کرده اند. اعتصاب غذا حتی در زندان قابل تایید نیست اما اگر در هر حال بخاطر محدودیتها و فشارهائی که در زندان وجود دارد روی آوری زندانیان به این شیوه تا حدی قابل درک باشد، در خارج از زندان این حرکت هیچ ضرورت و موضوعیت و توجیهی ندارد. راه درست و تعرضی و اصولی و موثر دفاع از کارگران و معلمان زندانی و خواستهای برحقشان اعتصاب و تجمع و تحصن و همین جمع آوری امضا و انتشار تومارهای اعتراضی و مطالباتی است و نه روش خودزنانه و دفاعی اعتصاب غذا. نه تنها نباید اعتصاب غدای زندانیان را به خارج از زندانها بسط داد بلکه باید تلاش کرد با سازماندهی یک جنبش متحد و موثر در دفاع از کارگران و معلمان دربند و تحقق خواستهایشان اعتصاب غذای این عزیران نیز هر چه زودتر پایان یابد.
٤ مه ١٦
