حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
“اگر در رژیم پهلوی از شعبان جعفری در ۲۸ مرداد و ۱۵ خرداد استفاده شد این حاکمیت هر روز در سرتاسر کشور از اوباش برای حمله به بیوت مراجع تقلید، رجال منتقد مذهبی و سیاسی، سفارتخانه‌ها، مراکز علمی و هنری به نام ارزش‌ها استفاده میکند.”
از نامه سرگشاده کروبی به روحانی
انتشار این نوع نامه ها نشانه ای از شدت گیری دعوای جناحها و تضعیف موقعیت خامنه ای است اما مضمون آنها تنها تا آنجا پیش میرود که “مصلحت نظام” ایجاب میکند. اوباش حکومتی تنها به بیوت مراجع تقلید و سفارتخانه ها و رجال منتقد مذهبی و سیاسی حمله نمیکنند. بیشترین آماج حمله اوباشان حکومت اعم از لباس شخصیها و حزب الله و یا گشت ارشاد و بسیج و سپاه و ناجا و کلیه نیروهای نظامی و انتظامی، فعالین جنبش کارگری، معلمان معترض، فعالین جنبش علیه آپارتاید جنسی و تبعیضات فاحش نسبت به زنان، دانشجویان و روزنامه نگاران و وبلاگ نویسهای آزادیخواه و سکولار بوده اند. این چرخه کشتار و سرکوب نیز نه بعد از ۸۸ و مغضوب واقع شدن جناب کروبی، بلکه از همان بدو روی کار آمدن حکومت اسلامی و “دوره طلائی” خمینی که مورد افتخار و تایید همه جناحهای حکومتی است٬ آغاز شده است. کشمکشهای جناحها بر سر سیاستهای سرکوبگرانه حکومت و میزان دزدیها و فساد مالی و غیره نمایانگر تنها گوشه های کوچکی از عملکرد ماشین کشتار و غارتی است که نظام جمهوری اسلامی نامیده میشود و همه مقامات سابق و اسبق و کنونی جمهوری اسلامی از خمینی و خامنه ای گرفته تا احمدی نژاد و روحانی و رفسنجانی و کروبی و موسوی در بر پا کردنش مستقیما نقش داشته اند. این ماشین کشتار و غارت بر دوش شعبان جعفری های اسلامی بنا شده است که از همان آغاز، از مقطع هجوم به زنان و مردان معترض به حجاب اجباری در ۱٧ اسفند سال ۵۷ (روز جهانی زن) به جان مردم افتاده اند و از نظام فاسد حاکم در برابر اعتراضات بی وقفه مردم حفاظت کرده اند.
کروبی خواستار تشکیل یک دادگاه علنی شده است تا روشن شود که “نجیب و نانجیب کیست و در بازداشتگاه‌های ایران چه بر سر فرزندان کشور آمده است.” اما گر رسم شود که مست گیرند، در شهر هر آنکه هست گیرند! در دادگاهی که مردم خواهان آن هستند جناب کروبی هم در کنار همه مقامات سبز و بنفش و سیاه حکومتی در ردیف متهمین درجه اول قرار میگیرد. فاجعه ۸۸ – آنهم نه بدلیل حصر خانگی کسانی که خود در جنایات قبلی حکومت مستقیما نقش داشته اند بلکه بخاطر کشتار خیابانی ندا و نداها و جنایات کهریزک و حمله به دانشجویان و صدها جنایت دیگری که علیه جوانان و مردم معترض در آن مقطع صورت گرفت- تنها یکی از موضوعات این دادگاه خواهد بود. سرکوب و کشتار خونین ٣۰ خرداد ٦۰، حمله به نیروهای چپ و انقلابی در دانشگاهها تحت عنوان انقلاب فرهنگی، حمله به سازمانها و مردم انقلابی در کردستان و ترکمن صحرا، قتلهای زنجیره ای در دوره جناب خاتمی، و اعدامهای جمعی تابستان ٦٧ از جمله موضوعات دیگر دادگاه مردم در محاکمه سران و مسئولین نظام جمهوری اسلامی است. در دوسوی این دادگاه نه نجیب و نانجیب و اصولگرا و معتدل، بلکه اکثریت قریب باتفاق مردم ایران در برابر همه مسئولین جمهوری اسلامی از زمان بنی صدر تا امروز، قرار خوهند گرفت.
یکی از اصولگرایان دو آتشه در پاسخ به نامه کروبی می نویسد ” باز خدا پدر این «سید» را بیامرزد که نجیبانه تنها شما را «نانجیب» می‌خواند، اگر در آن دوران طلایی بودید، با چند کلمه فرمان همه‌تان را آویزان می‌کردند”! اما این نوستالژی اعدامهای دوره امام، همانند ” نجابت” خامنه ای، از سر استیصال است. دوران جنایات خمینی که سردمداران حکومت چنین وقیحانه بعنوان دوران طلائی از آن یاد میکنند، مدتهاست به پایان رسیده و نوبت تعرض و کیفرخواست توده مردم علیه کلیه جنایات حکومت از “دوران طلائی” امام تا به امروز فرا رسیده است. نامه سرگشاده کروبی ربطی به کیفر خواست مردم ندارد اما نشانه بارز به گل نشستن گاری جمهوری اسلامی و بجان یکدیگر افتادن اسبها و آماده شدن شرایط برای بزیر کشیدن و محاکمه کلیه مسئولین و سران حکومتی است.
۱٣ آوریل ۱٦
