حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
“با “هنجارشکنان” چهارشنبه سوری برخورد می کنیم.”
ناجا
مهمترین “هنجار شکن” در ایران جمهوری اسلامی است، حکومت ضد شادی و سرزندگی!
رابطه مردم 
ایران و حکومت رابطه میان دو قطب شادی و ماتم است. حکومت اسلامی نماد و مظهر و عامل ماتم و روضه و ذکر مصیبت و عزاداری و سیاهپوشی و مرده پرستی است و مردم خواهان خنده و جشن و شادمانی و رقص و موسیقی و یک زندگی مدرن و امروزی. هر سال در چهارشنبه سوری و ایام نورز تقابل میان این دوقطب برجسته میشود، حکومتی ها علیه شادی مردم خط و نشان میکشند و نیروهای انتظامیشان را به خط میکنند و توده مردم در سطح گسترده ای هنجارهای سیاه حکومتی را درهم میشکنند.
جمهوری اسلامی یکی از معدود نظامهای سیاسی در عصر ما است که نفس زندگی و سرزندگی موجودیتش را به خطر میاندازد. بقول منصور حکمت “از نظر مردم جمهورى اسلامى بايد سرنگون شود، بايد برود، نه فقط از اينرو که رژيمى مستبد، وحشى و سرکوبگر است، بلکه همچنين چون با تعريف و معناى زندگى عادى از ديدگاه مردم ايران در تناقض است. … يک جامعه غير اسلامى و بشدت سمپاتيک با فرهنگ و روش زندگى اروپايى را نميتوان به زور وادار به پذيرش حکومت دينى و اسلامى کرد. … حکومتهاى مستبد ميتوانند با به توپ بستن مجلس، کوبيدن کمونيست ها، ممنوع کردن احزاب و اجتماعات و سلب آزادى سياسى مردم مدتها سر کار بمانند و حتى براى مردم تا مدتها عادى شوند. اما موسيقى و سکس و ورزش و حق معاشرت و خنده و شادى را نميتوان به توپ بست، نميتوان محو کرد. ميتوان مردم را براى سالها از دخالت در سياست محروم کرد، اما از ادامه زندگى به شيوه خودشان نميتوان باز داشت.“
از برجسته ترین جلوه های “زندگی مردم به شیوه خودشان” گسترش بی حجابی، رواج موزیک پاپ و رپ، کلیپهای رقص و موسیقی و جوکهای ضد مذهبی در مدیای اجتماعی، و از آخرین نمونه های آن ویدئوکلیپ موزیک هپی، کارناوال شادی مردم رشت به بهانه روز این شهر و جشن و رقص کارکنان زن و مرد بیمارستان تبریز به مناسبت روز پرستار است که ویدئو کلیپهایش در مدیای اجتماعی بطور گسترده ای پخش شد. نه ناجا و نه هیچ نیروی دیگری قادر به مقابله با این روند رو به گسترش نیست. چهارشنبه سوری و نوروز امسال یک بار دیگر این واقعیت را در برابر چشم همگان قرار خوهد داد که ” يک جامعه غير اسلامى و بشدت سمپاتيک با فرهنگ و روش زندگى اروپايى را نميتوان به زور وادار به پذيرش حکومت دينى و اسلامى کرد.”
۱۳ مارس ۱٦
