بار دیگر فریاد مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای در خیابانهای شهرهای کشور طنین انداخته است. علیرغم بسیج گسترده اوباش و اراذل جنایتکار حکومتی، مردم در شهرهای مختلف به خیابانها می آیند و با جنایتکاران درگیر میشوند و به گرانی و به فقر و به کل حاکمین اسلامی سرمایه ابراز انزجار و اعتراض میکنند. مردم خشمگینند. از حکومت و سیستم ناعادلانه و فاسد و متحجر حاکم بیزارند. به کمتر از سرنگونی این حکومت رضایت نداده و نمیدهند.
اعتراضات کنونی با تشدید گرانی و فقر و محرومیت آغاز شده است. اما روشن است که مردم فقط به گرانی و زندگی زیر خط فقر اعتراض ندارند. تاکنون بارها و بارها جنگ و گریز میان مردم و اقلیت مفتخور و جنایتکار حاکم فوران کرده است. مردم این حکومت را نمیخواهند. مردم نه فقط فقر و گرانی را که به حد غیر قابل تحملی رسیده، نمیخواهند و هر روز دارند با اعتصابات و اعتراضات و تجمعات به آن اعتراض میکنند، بلکه سلطه دستگاه کثیف مذهب و تحقیر و توهین و یکه تازی اوباش و زندان و اعدام را نمیخواهند. مردم سالهاستبا صدای رسا همه جا فریاد میزنند که حکومت اسلامینمیخواهیم. حکومت ضد زن و حجاب اجباری و حکومت عقب ماندگی و ضد شادی نمیخواهیم. سرکوب و زندان نمیخواهیم. سلطه مذهب و مفتخوری و حقوقهای نجومی و زندان و دار نمیخواهیم.
مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای و رییسی یعنی مرگ بر سرتاپای جمهوری اسلامی. جامعه ای بلند شده است. مصمم است که به دوران سیاه سلطه متحجرین بیرحم و فاسد و چپاولگر پایان دهد.
مدتهاست که جنبش سرنگونی یک واقعیت عینی و ملموس و غیر قابل انکار در جامعه است. این جنبش بارها از گوشه و کنار کشور فوران کرده، تعرض کرده و نه تنهاخاموش نشده بلکه فراگیرتر و عمیقتر شده است. همه کس امروز به وجود این جنبش گسترده اذعان دارد. حتی حکومتیان به زبانهای مختلف به گسترش جنبش و فضای سرنگونی طلبی و براندازی در جامعه اعتراف میکنند.
جمهوری اسلامی بر روی دریایی از نفرت و انزجار عمومی قرار دارد. مردم این کشور، کارگران و بازنشستگان و معلمان و جوانان و زنان و مادران دادخواه و همه ۹۹ درصدیها نه فقط از این حکومت منزجرند، بلکه مصممند که از شر آن برای همیشه خلاص شوند. میدانند که برای دفاع از زندگی باید به این جرثومه فساد و عقب ماندگی و مرگ و چپاول پایان دهند.
این اولین بار نیست که جمهوری اسلامی با فوران خشم مردم و اوج گرفتن جنبش سرنگونی طلبانه مردم جان به لب رسیده مواجه است. اما این اولین بار است که در دل خیزش وشورشهای شهری معلمان و بازنشستگان و کارگران با دست زدن به اعتصابات و تجمعات سراسری بمیدان می آیند. این تجمعات و اعتصابات، که تجمع اخیر بازنشستگان در چند شهر و اعتصاب کارگران و رانندگان شرکت واحد و اعتصاب کارگران حفاری در صنعت نفت نمونه های متاخر آنست، در واقع ستون فقرات و پشتوانه محکم شورشهای شهری محسوب میشود. حرکات اعتراضی ای که تلاشهای سرکوبگرانه حکومت را خنثی میکند، جمهوری اسلامی را از هر سو به محاصره در می آورد و موجب ادامه کاری و تعمیق و گسترش اعتراضات توده ای جاری میشود.
بطور قطع با انقلابی انسانی و همگانی، با خیزش عمومی و اعتصابات و تجمعات و تظاهرات و تعرضات خود، جمهوری اسلامی را سرنگون خواهیم کرد و جامعه ای مرفه و آزاد و برابر و شاد و مدرن و انسانی و برابر را پی خواهیم ریخت. رفاه، حق تک تک شهروندان است. همه کس بلااستثنا باید از مسکن مناسب، معیشت کافی و مناسب و زندگی بی دغدغه و شاد و انسانی برخوردار شود. آزادی بیان و تحزب و تجمع و اعتصاب حق بی چون و چرا و بدون قید و شرط تک تک مردم است. دخالت مذهب در قوانین و دولت و آموزش و پرورش باید برای همیشه پایان یابد. به سلطه سرمایه و سرمایه داران بر جامعه باید پایان داده شود و شکاف عظیم طبقاتی، فقر و ثروت، حقوقهای نجومی و بی تامینی مطلق باید پایان یابد.
حزب کمونیست کارگری همه کارگران و معلمان و بازنشستگان و جوانان و دانشجویان و زنان و همه مردم را به پیوستن به صف انقلاب برای سرنگونی جمهوری اسلامی سرمایه داران فرامیخواند. ما همه با هم هستیم و با هم به این دوره تلخ و به این سیستم چپاولگرانه و ظالمانه پایان خواهیم داد.
نابود باد حکومت اسلامی سرمایه داران
زنده باد انقلاب انسانی برای جامعه انسانی
زنده باد سوسیالیسم!
حزب کمونیست کارگری ایران
۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱، ۱۸ مه ۲۰۲۲