“خطر” الگوی یونان بر فراز سر اروپای واحد!

رالف اشتگنر معاون رئیس حزب سوسیال دموکرات آلمان در مصاحبه ای با نشریه دی سایت در باره خطر دنباله روی دیگر کشورهای بحران زده اروپائی از یونان هشدار میدهد و میگوید:

“ما باید به تاکید کردن روی سیاست های ریاضتی صرف پایان دهیم. کمک های مالی اروپا بخصوص بانک ها را نجات داده اما به ندرت به انسان ها کمک کرده است. اگر اصلاحات به این مفهوم است که انستیتوهای مالی و موسسات اعتبار سنجی رضایت داشته باشند و حقوق بازنشستگی و دستمزد انسان ها کاهش پیدا کند و شهروندان شغل خود را از دست دهند این خوب نیست. بخصوص نسل جوان در سراسر اروپا در معرض این تهدید قرار دارند که از دموکراسی رویگردان شوند.”

این “خطر” با رای نه رفراندوم اخیر برای مقامات اروپائی مبرم تر و  هشدار دهنده تر نیز شده است. اکنون الگو و مسیر یونان رجوع به رای مستقیم مردم در قبال سیاست های ریاضتی را نیز شامل میشود. امری که در دموکراسی های پارلمانی از ایالات متحده تا سایر کشورهای اروپائی و آسیائی و آفریقائی که در دهه اخیر سخت ترین سیاستهای ریاضتی را تصویب کرده و به مردم تحمیل کرده اند، امری کاملا بیسابقه و سنت شکنانه است. این  بدعت همه پرسی در مورد سیاستهای ریاضت کشی در مقابل سنت رایج دموکراسی های پارلمانی قرار میگیرد و یکی از فاکتورهای مهمی است که بیش از پیش موجب “رویگردانی نسل جوان اروپا از دموکراسی” خواهد شد.

این نوع هشدارها و ابراز نگرانی های احزاب و دولتهای اروپائی در واقع دلایل واقعی پافشاری تروئیکا به شرایط سخت پرداخت و بازپرداخت وامها را برملا میکند: به شکست کشاندن تجربه یونان و رفع خطر دنباله روی کشورهای بحرانزده دیگر از الگوی یونان.

در مقابل، وظیفه جنبش چپ انقلابی در این شرایط تعمیق و گسترش و رادیکالیزه کردن جنبش ضد ریاضت کشی در یونان و در سراسر اروپاست. تجربه یونان بالقوه میتواند جنبشی به وسعت جنبش اشغال با افق خلع ید از یک درصدیهای حاکم را احیا و متحزب کند و به صحنه مبارزه برای کسب قدرت سیاسی بکشاند. وظیفه کمونیستهای انقلابی در اروپا بالفعل کردن این توانائی و امکان بالقوه است.

حمید تقوایی