حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
یکی از پیامدهاي تحولات اخیر منطقه خاورمیانه، تحرک ناسیونالیسم کرد در کشورهای مختلف برای رسیدن به توافق و سازش با دولتهای سرکوبگر مرکزی بمنظور سهیم شدن در قدرت است. درست در دوره انقلابات و اعتراضات توده ای گسترده در منطقه که مردم دولتهای ارتجاعی و سرکوبگر را زیر ضرب مبارزات خود قرار داده اند احزاب ناسیونالیست کرد به تلاش برای سازش و همراهی با این دولتها روی آورده و بار دیگر بی ربطی خود به مبارزه آزادیخواهانه مردم برای رهائی از شر این حکومت ها را به نمایش گذاشته اند. همراهی ناسیونالیسم کرد در سوریه با دولت اسد و شروع مذاکره و سازش پ ک ک با دولت ترکیه نمونه هائی از این سیاست ارتجاعی است که در ماههای اخیر شاهد آن بوده ایم.
تلاش احزاب ناسیونالیست کرد عراق برای برپایی آنچه آنرا “کنگره ملی کرد” مینامند و قرار است با گرد آوردن احزاب و جریانات ناسیونالیست کرد از کشورهای ترکیه، سوریه، عراق و ایران صورت گیرد، سیاستی در همین راستا است. در واقع احزاب ناسیونالیست کرد عراقی با این ابتکار رویای این را دارند که بعنوان احزاب حاکم در “اقلیم کردستان عراق” به دولتهای منطقه نزدیک شوند و از این طریق جایگاه خود را در برابر دولت مرکزی عراق و همچنین در مقابل رقبای ناسیونالیست خود مستحکم تر نمایند.
تحرکات جریانات ناسیونالیست نه تنها کمکی به خلاصی مردم بخشهای مختلف کردستان از ستم ملی نمیکند، بلکه کشاکش های خونین آینده بر سر مناطق نفوذ نیروهای ناسیونالیستی را پی ریزی میکند و از طرف دیگر شکاف میان مردم کردستان با بخش های دیگر مردم را دامن میزند. ناسیونالیسم کرد تاریخا نیز نشان داده است که نه فقط در مورد ستم ملی بلکه در هیچ زمینه ای با روند ترقیخواهی و امیال و آرزوهای توده های مردم کردستان همراه نیست و همواره بعنوان یک نیروی ارتجاعی مدافع و سخنگوی طبقات دارا، در حال مماشات با دولتها و نقطه مقابل منافع مردم زحمتکش بوده و با راه حلهایی نظیر خودمختاری و فدرالیسم به نهادینه شدن تفاوت های قومی دامن می زند. تجربه حاکمیت بیش از دو دهه احزاب ناسیونالیست در کردستان عراق به تنهائی سند ورشکستگی این جریانات است و نشان میدهد که آنجا که این احزاب دستشان به قدرت برسد چیزی جز ارتجاع و عقب ماندگی، برقراری اعدام و سرکوب و زندان، رشد جریانات جنایتکار اسلامی و فساد و تبعیض و بیحقوقی، نصیب مردم نخواهد شد. احزاب ناسیونالیست کرد در سوریه و ایران و ترکیه نیز در این زمینه دست کمی از همکیشان خود در کردستان عراق ندارند. در کردستان ایران به یمن اجتماعی بودن کمونیسم و نفوذ آرا و افکار چپ و سوسیالیستی دامنه عمل ناسیونالیسم کرد محدود تر است و جنبش سوسیالیستی و انقلابی دست بازتری دارد. وجود همین فاکتور باعث تقویت اتحاد و همبستگي مردم كردستان با مردم سراسر ايران و مبارزه متحد مردم سراسر ایران علیه جمهوری اسلامی شده است.
عامل مستقیم تبعیض و ستم بر مردم کردستان دولتهایی هستند که با تکیه بر ناسیونالیسم عربی و یا ارتجاع اسلامی و یا پان ترکیسم و یا ناسیونالیسم عظمت طلبانه ایرانی و اعمال قوانین ستمگرانه و استفاده از نیروی نظامی حقوق پایه ای و شهروندی مردم کردستان را نقض و انکار می کنند. خلاص شدن مردم کردستان از ستم و تبعیض منوط به مقابله با این دولتها و مبارزه متحد مردم علیه نابرابری و تبعیض است.
ما تاکید داریم که رهایی مردم کردستان بدون عقب راندن ناسیونالیسم و افشای سیاستهای ارتجاعی و تفرقه افکنانه جریانات ناسیونالیستی ممکن نیست. بر این اساس مبارزه متحدانه علیه ستمگریهای دولت مرکزی باید با مبارزه برای حاشیه ای کردن افق و سیاستهای تفرقه افکنانه و ارتجاعی نیروهای ناسیونالیست همراه شود. راه رهایی مردم کردستان گرد آمدن حول خواستها و مطالبات انسانی وبرابری طلبانه و اتحاد و همبستگی با مبارزات سراسری توده های مردم علیه دولت های مرکزی در هریک از این کشورهاست. بدین منظور ما پلاتفرم زیر را اعلام میکنیم و همه مردم و احزاب و جریانات آزادیخواه در کردستان و خارج کردستان را به گردآمدن حول آن فرامیخوانیم:
١- اعمال هر نوع ستم ملی و هر نوع تبعیض برحسب ملیت در قوانین کشور و عملکردهای دولت باید ممنوع شود. همه مقررات و قوانین تبعیض آمیز علیه مردم کردستان باید فورا ملغی شود. سیاستها و اقدامات سرکوبگرانه علیه این مردم باید فورا متوقف شود. هر گونه تبعیض سیاسی، فرهنگی باید خاتمه یابد. همه شهروندان جامعه باید مستقل از ملیت یا احساس تعلق ملی٬ مذهبي و نژادي از حقوق یکسان و مساوی برخوردار باشند. مردم کردستان باید از حق استفاده از زبان مادری خود در مکاتبات رسمی و در مراجع دولتی و در امر آموزش و پرورش و کلیه فعالیتهای اجتماعی برخوردار باشند.
٢- ما فدرالیسم و خودمختاری و هر طرح ديگري بر اساس قوميت را پاسخ “مسئله کرد” نمی دانیم. این آلترناتیوها نه راههايى براى حل مساله ملى بلکه نسخه هايى براى تداوم تخاصمات و کشمکش هاى ملى، برجسته کردن و ابديت بخشيدن به هويت هاى ملى و قانونى کردن جدايى هاى ملى در چهارچوب يک کشور است.
٣- پاسخ اصولى ما براي رفع ستم ملي برابري حقوقي همه شهروندان در تمام شئون اجتماعی است. ما براى برقرارى يک نظام سياسى و ادارى سکولار، غيرقومى و غيرمذهبى تلاش مى کنیم که در آن برابرى حقوقى کليه اهالى و ساکنين مستقل از قوميت، جنسيت، نژاد، مذهب، اعتقادات، و غيره تضمين شده باشد. در عین حال ما از این حق مردم کردستان بطور کامل دفاع میکنیم که از طريق يک رفراندم آزاد در مورد جدايى يا عدم جدايى بعنوان شهروندان متساوى الحقوق کشور تصمیم بگیرند. ما هر نوع توافق از بالا میان دول ارتجاعی و احزاب ملی- عشیرتی کرد برای تعیین تکلیف سیاسی و حقوقی کردستان را مردود می دانیم و خواهان مراجعه به آراء آزاد و مستقیم خود مردم در مورد آینده سیاسی کردستان هستیم.
٤- بعنوان یک اصل عمومی ما خواهان زندگی همه آحاد مردم بعنوان شهروندان آزاد و متساوی الحقوق در چهارچوب های کشوری بزرگتر هستیم.
ما همه مردم مبارز کردستان را فرامی خوانیم که برای بدست آوردن حقوق پایه ای خود، و به دست گرفتن سرنوشت خود با تمام قوا به میدان آیند و در عرصه های مختلف مبارزه حضور آگاه و متشکل خود را برای پیگیری آرزوها و تمایلات انسانی شان به نمایش بگذارند. لازم است کارگران و مردم زحمتکش کردستان در گردهمایی ها و مجامع عمومی خود با صدور قطعنامه و بیانیه این خواستها و مطالبات را مورد تاکید قرار دهند و برای به کرسی نشاندن رای و اراده خود بکوشند.
حزب کمونیست کارگری ایران مبارزه علیه هرگونه ستم ملی را بخش لاینفکی از مبارزه وسیع تر خود برای برپایی انقلاب کارگری و جامعه سوسیالیستی می داند. انقلاب و جامعه ایی که با لغو استثمار سرمایه داری و از میان بردن تقسیم انسانها به طبقات ریشه های هرگونه ستم و نابرابری را می خشکاند و برابری واقعی یعنی امکان برخورداری از همه مواهب مادی و معنوی زندگی را برای همگان میسر می سازد. ما همه کارگران و مردم زحمتکش را به برپایی چنین انقلابی برای ایجاد یک جامعه آزاد و برابر و انسانی فرامی خوانیم.
دفتر سیاسی حزب کمونیست کارگری ایران
٧ اکتبر ٢٠١٣ – ١٥ مهر ١٣٩٢
