حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
برای مقابله با کرونا و آستین بالا زدن برای کمک به مردم ایران که یک امر مهم، ضروری و انسانی است در تاریخ ۷ مارس، ستادی جهت همیاری و کمک مستقیم به مردم و قربانیان ویروس کرونا درایران، تشکیل شد که مورد استقبال فراوان قرار گرفته است. در این رابطه انترناسیونال از سیما بهاری یکی از فعالین این ستاد، دعوت کرده است که به سوالات ما پاسخ دهند.
انتر ناسیونال: بیشتر از دو ماه از شروع کار “ستاد مقابله با کرونا در ایران” میگذرد. کمی در مورد پیشرفت کارتان و روندی که طی کردید بگویید. استقبال چطور بوده؟
سیما بهاری: کرونا یک معضل و مشکل جهانیست اما در ایران این معضل با جمهوری اسلامی ترکیب میشود و حاصل آن معضل بسیار بزرگتری را ایجاد میکند. لزوم تشکیل ستاد یا تشکلی که مردم جدا از دولت آستین بالا بزنند و برای حل مشکل پا به میدان بگذارند شاید هیچ کجای دنیا موضوعیتی ندارد. ما جمهوری اسلامی را در مواجهه با بحرانهایی نظیر سیل و زلزله و … دیدیم و مردم این تجربه را دارند و با عدم برخورد مسئولانه دولت آشنا هستند. بنابراین ضرورت ایجاد یک تشکل مردمی برایمان بسیار آشکار بود. میدانستیم که مردم زیادی در خارج کشور هستند که نمیخواهند نظاره گر فاجعه ای که در راه بود باشند. با این تصویر ستاد مقابله با کرونا را در خارج کشور با همکاری بیش از ۵۰ چهره فعال سیاسی و اجتماعی اعلام کردیم و شروع به فعالیت نمودیم. از دوست و آشناهایمان در ایران میشنیدیم که باز هم مثل روزهای سیل و زلزله مردم دست به تشکیل نهادهایی زده اند تا بتوانند بصورت سازمان یافته به نهادهای در گیر جنگ با کرونا کمک برسانند. ما هم فکر کردیم برای کمک به این امر باید بتوانیم خودمان را به این نهادها وصل کنیم. میدیدیم و میشنیدیم که دولت نه تنها مسئولیتی در قبال مردم ندارد، نه تنها برنامه ای برای جلوگیری از گسترش بیماری ندارد بلکه بامخفی کردن ابعاد آن و با سهل انگاری تمام، مردم را به کام مرگ میکشد. وصل شدن و ارتباط گرفتن با نهادهایی که مردم درست کرده بودند و همچنین ستادهای متشکل از پزشکان و پرستاران در ابتدا به نظر کار راحتی نبود اما به محض اولین تماس می‌توانم بگویم که آنروز تا شب تلفن من زنگ میخورد و همگی کسانی و یا ارگان‌هایی بودند که کمک میخواستند. این هم خوشحال کننده بود و هم غم انگیز. خوشحال بودیم چرا که میدیدیم کاری که به نظر تقریبا غیر ممکن مینمود چه به راحتی و فقط با یک تلفن راه افتاد. غم انگیز بود چرا که احساس میکردیم از پس اینهمه تقاضا بر نخواهیم آمد. تقریبا در همه ابعاد مردم به دولت امیدی نداشتند.
در ابتدا گفتم که مشکل کرونا جهانیست اما هیچ کجا ما شاهد این نیستیم که دولت هیچ کاری انجام ندهد، خودش اجناس مورد نیاز را احتکار کند و برایش بازار سیاه درست کند و آنجا که میخواهد به نیازهای مردم بپردازد رو به مردم بگوید خیرین به میدان بیایند و کمک کنند این چه جور دولتیست؟ پس وظیفه مسئولین چیست؟ چه راه حلی دارند؟ کجا در کنار مردم و مشکلاتشان هستند؟ به هر حال کار ما خیلی مورد توجه کادرهای درمان در نقاط گوناگون و همچنین فعالین مدنی در محلات مختلف ایران قرار گرفت.
ما تا کنون به بیش از ۲۰ شهر و ارگان مختلف کمک رسانده ایم. وقتی تشکر و قدردانی کادر درمانی بیمارستانها و خوشحالی فعالینی که دارند شبانه روز برای نجات زندگیهای بیشتر تلاش میکنند را میشنویم و نامه های قدردانی آنها به دستمان میرسد، همۀ خستگیمان را فراموش میکنیم. ما میدانیم که کمکهای ما در مقابل کوه عظیم مشکلات ناشی از بیماری کوید ۱۹ و در مقابل نیازهای فراوان بیمارستانها و مردم فقیر بسیار بسیار ناچیز است اما گیرندگان کمکها میگویند “ممنونیم که ما را فراموش نکرده اید” و ما میگوئیم مگر میشود این درجه از فداکاری و از خود گذشتگی را دید و بی تفاوت بود؟ در زندگی و فعالیت سیاسی من، این ورق زیبا و رنگینی است که به آن افتخار میکنم. در خارج کشور هم با استقبال خوبی روبرو شدیم. شفافیت فعالیتهایمان و گزارشی که به مردم از طریق رسانه های مختلف میدهیم، وجود چهره های خوشنام و با سابقه های درخشان، و فراخونهای بی ریای ما انسان‌های شریف و با وجدان زیادی را ترغیب به همکاری و یا پرداخت کمک مالی به ستاد ما کرده است. کمکهای همین دوستان و عزیزان تا همینجا توانسته ما را به یک امید و به این باور تبدیل کند که انسانیت زنده است. که انسانیت مرز ندارد. و این که فاصله های جغرافیایی مانع عشق ورزیدن انسانها نمیشود.
انترناسیونال: لطفا کمی از تجربیات خود در این دوره کوتاهی که با ستاد همکاری داشته اید بگویید و این که الان چه احساسی دارید؟
سیما بهاری: تجربۀ من از این دوره فعالیتم خیلی مثبت است. راستش یاد روزهایی افتادم که در ایران فعالیت سیاسی میکردم. اینکه در محل کار و یا زندگیمان وقتی اعتماد مردم به خودمان را تجربه میکردیم چه احساس خوبی داشتیم. اینکه میدیدیم آدمهای مثل خودمان یعنی آدمهای معترض و کسانیکه دنبال راه حل میگردند چقدر زیادند. و به همین خاطر راحتتر میشد در مورد کار متشکل و ضرورت تغییر صحبت کرد. در مورد کار در ستاد هم همینطور است. مردمی که ما با آنها تماس داریم قربانیان ساکت و تسلیم شدگان نیستند. هر کدام از آنها عناصر حق به جانب و معترضی هستند که دارند با کارشان و با تلاششان مثمر ثمر واقع میشوند. و ما این را به آنها گوشزد میکنیم که خودشان را دست کم نگیرند. در این روزهایی که بشر درهمه جا در گیر معضل کروناست من و ما در ستاد خودمان را جزئی از تلاش برای نجات زندگی میدانیم. احساس با شکوهی است.
انترناسیونال: در اهمیت وافر کار و فعالیت سترگ انسانی این ستاد شکی نیست اما احتمالا با موانع و مشکلات متعددی نیز باید روبرو باشید اگر چنین است آیا می توانید از آنها نام برده و از راه حل هایتان برای غلبه بر مشکلات موجود بگوئید؟
سیما بهاری: به این سئوال هم با توجه به ویژگی ایران وحاکمیت جمهوری اسلامی میشود گفت که موانع سر راهمان کم نیست. بزرگترین مانع وجود خود رژیم است. در پاسخ به سئوال اول اشاره کردم که رژیم خودش بازار سیاهی از اجناس ضروری و مورد نیاز بیمارستانها و مراکز درمان و غیره ایجاد کرده بود، مشکلی که ما هم از همان ابتدا با آن مواجه شدیم این بود که رژیم مانع رساندن اجناس مورد نیاز به دست نیازمندان میشود. از طریق یکی از فعالینمان امکان ارسال ماسک و لباسهای لازم برای کادر درمانی را جور کردیم. اما به هیج عنوان نمیشد آنرا به ایران ارسال کرد. تنها گیرنده این نوع وسایل فقط و فقط خود رژیم و سپاه پاسداران بود. حتی در اوایل کار که هنوز پرسنل برخی بیمارستانها به بازار خرید وسایل مورد نیازشان دسترسی پیدا نکرده بودند امکان ارسال از شهرستانهای دیگر برایشان مقدور نبود. سپاه در میانۀ راه هر جا محموله ای را میگرفتند مصادره میکردند و بعدا در بازار سیاه به قیمت های گرانتر به مردم و یا به بیمارستانهای خصوصی میفروختند. بنابراین ما باید خودمان و از راه دور امکانات جور میکردیم. ووقتی راهی می یافتیم از خوشحالی میخواستیم پرواز کنیم دیدیم که با وجود چنین مردمی هر غیر ممکنی ممکن میشود.
انترناسیونال: آیا شما کمک های دریافتی را جایی منعکس می کنید و برای حسن ختام آیا پیامی هم دارید برای کسانی که هنوز به این ستاد نپیوسته اند بویژه خطاب به ساکنین خارج کشور ؟
سیما بهاری: بله ستاد یک صفحۀ فیسبوک دارد تلگرام دارد و در واتس آپ هم فعال است که گزارش مالی را در این صفحات منعکس میکنیم. به علاوه ما تقریبأ هر سه هفته یکبار هم یک مجمع عمومی برگزار میکنیم که در آنجا هم گزارشمان را به گوش اعضای ستاد میرسانیم. همین جا میخواهم از تلویزیون کانال جدید و تلویزیون میهن که نهایت تلاششان را برای انعکاس فعالیتهای ستاد انجام میدهند و مرتب با فعالین ستاد مصاحبه هایی انجام میدهند تشکر کنم. این کانالها باعث میشود ما بتواتیم مخاطبین هر چه بیشتری را از گزارشاتمان مطلع کنیم. فکر میکنم همین درجه از شفافیت کارمان و گزارشدهی به خصوص در امر کمکهای مالی، ما را به یک نهاد معتبر تبدیل کرده است.من امیدوارم همه کسانیکه گزارشات ما را میشنوند و سبک کار ما را میبینند به فعالین ستاد تبدیل شوند. کار خیلی زیاد است، احتیاج مردم انتها ندارد، از همۀ ما فعالیتهای بیشتری طلب میشود. هر میزان کمک مالی و فعالیت خودتان را دست کم نگیرید. بدانید که هر آنچه انجام دهید مؤثر است واز همه مهمتر اینکه خودتان احساس خیلی خوبی پیدا میکنید و از خودتان خوشنود میشوید.
در پایان اجازه دهید چند کلمه خطاب به مردم در داخل ایران بگویم. شما مردم در بحرانهای مختلف در هنگام سیل و زلزله و هر مصیبت دیگری با قدرت دخالتگری، توانایی و قدرت خودتان را به رخ رژیم میکشید. شما نشان میدهید که دستهای خالی شما توان بسیار بیشتری از کیسه های پر پول و پر از حرص مسئولین دولتی در نجات انسانها دارد. این روزها شما دارید ادارۀ جامعه و سازمان دادن جامعه انسانی فردا را تمرین میکنید. لیاقت شما یک جامعۀ برابر یک جامعۀ پر از احترام و یک جامعۀ مرفه است. جمهوری اسلامی دون شأن شماست. خودمان را برای قیام علیه جمهوری اسلامی آماده کنیم. توانائیش را داریم.
انترناسیونال: با سپاس از شما
انترناسیونال ۸۶۶
