تقدیر فقر٬ در باره نامه صندوق بین المللی پول به رژیم اسلامی

نسان نودینیان

در باره نامه صندوق بین المللی پول به رژیم اسلامی
در گرما گرم پایان “انتخابات” ریاست جمهوری در ایران، رییس صندوق بین المللی پول از اجرایی كردن “یارانه” ها از جمهوری اسكامی تقدیر كرد! ماهیت این “تقدیر” و “حق شناسی” از جمهوری اسلامی در جبهه دولت و سرمایه داران كاملا مشخص است. سالهای مدیدی است كه صندوق بین المللی پول از بیشتر كشورهای دنیا و از جمله دولت حاكم در ایران میخواهد كه خود را با سیاستهای اقتصادی این صندوق هماهنگ كنند. تحمیل ریاضت كشی اقتصادی با زدن مزایای رفاهی كارگران از جمله پایین آوردن میزان دستمزدها، كم كردن مزایای دوره مرخصی و بیمه های اجتماعی و پایین نگه داشتن حقوق و مزایای بیمه بیكاری و افزدون میلیونی بیكاری از اهم نتایج مستقیم سیاست های صندوق بین المللی پول میباشد كه بنا به ارزیابی اخیر، جمهوری اسلامی هم توانسته خودش را با آن تطبیق كند. در دوره هشت سال رییس جمهوری احمدی نژاد سیاست ریاضت اقتصادی با اجرای طرح “هدفمندی یارانه ها” به اجرا در آمده است. گرانی و پایین آمدن قدرت خرید كارگران و ناتوانی مفرط كارگران در تامین معاش، در نتیجه اعمال این سیاست است. خط فقر نزدیك به دو میلیون تومان و میزان دستمزدها كمتر از نیم میلیون تومان با هزینه های سرسام آور سبد معیشت خانواده های كارگری، با مبالغ ناچیز پول های نقدی “یارانه ها” نتیجه اوضاع نابسامان اقتصادی كنونی است كه طبقه كارگر و توده عظیم و میلیونی زحمتكشان در آن قرار گرفته اند. پیام “تقدیر” رییس صندوق بین المللی پول همین است. و چاره كارگران و خانواده های میلیونی آنها هم ادامه اعتراض و مبارزه و سد كردن حملات وحشیانه ای است كه اینها هر روز به معیشت و زندگی كارگران، اعمال میكنند. نامه رییس صندوق بین المللی پول ضمیمه است:
رئیس صندوق بین المللی پول در نامه ای خطاب به جعفر مجرد مدیر اجرایی کشورمان در این صندوق، از اقدام جمهوری اسلامی ایران در اجرایی کردن طرح “هدفمندی یارانه ها” تقدیر و از این اقدام به عنوان الگویی مناسب برای بهره برداری سایر کشورها مخصوصاً کشورهای نفت خیز منطقه خاورمیانه یاد کرده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، متعاقب برگزاری جلسه اخیر اعضای هیات عامل بانک جهانی و صندوق بین المللی پول در منطقه “خاورمیانه و شمال آفریقا” (MENA) با کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین المللی پول، که در حاشیه اجلاس بهاره بانک جهانی در آوریل ٢٠١٣ در واشنگتن برگزار شد، مدیرعامل صندوق مراتب تقدیر و تشکر خود را از اجرای شدن طرح هدفمندی یارانه ها در کشورمان ابراز داشت.
لاگارد طراحی و سیاستهای اجرایی، برنامه ها و نحوه اجرای هدفمند سازی یارانه ها در ایران را به عنوان الگویی مناسب برای کشورهای جهان به ویژه کشورهای نفت خیز منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا برشمرده است.
رئیس صندوق بین المللی پول در پایان ابراز امیدواری کرد تا این صندوق بتواند ضمن همکاری با مسئولان اجرای این طرح در کشورمان، از تجربیات به‌دست آمده از اجرای فاز اول این طرح و اقدامات آتی فازهای بعدی آن استفاده کند. «منبع: خبرنامه گویا»
ــــــــــــــــــــ
در انتخابات دوره یازدهم رییس جمهور در ایران بالاخره حسن روحانی از صندوق های رای بیرون آمد. آنچه عیان است و همگان بچشم خود دیدند، این مضحكه انتخاباتی با عدم شركت میلیونی مردم و بویژه كارگران برگزار شد. حسن روحانی مقام با سابقه نظامی ـ امنیتی و یكی از آخوندهای نزدیك به خامنه ای و رفسنجانی است. خامنه ای جنایتكار سال ٩٢ را سال “حماسه سیاسی” نامگذاری كرد. رفسنجانی این مضحكه را “دمكراسی خدشه ناپذیر” خواند و حسن روحانی و بی بی سی این مدیای “همیشه بخدمت” آنرا “چیرگی عقلگرایی بر آرمانگرایی” تعریف كردند و میدیای بورژوازی در اروپا و آلمان همراه اصلاح طلبان پریشان حال آن را “امید بخش” خواندند. این سناریوها عمر چندانی نخواهد داشت. و البته در گیرو دار برگزاری این مضحكه صندوق بین المللی پول هم آگاهانه از “ریاضت كشی” اقتصادی دولت و جمهوری اسلامی “تقدیر” كرد تا شاید بتواند در پازل این بازی ها جایی پیدا كند و بر اعمال خشونتبارترین فشارهای اقتصادی و فقر و فلاكت بی سابقه ای كه بر میلیونها نفر از خانواده های كارگری اعمال كرده اند، سنگر محكمتری را فتح كند. بازی بر روی زندگی كارگران در دنیای سیاست بورژواها به این شكل پیش میرود. این ها سیاست های نظام حاكم همراه میدیای نوكر است كه با این شعبده بازی ها میخواهند به عمر جنایتكاران نظام جمهوری بیفزایند. وضعیت اقتصادی و اجتماعی در ایران رو به وخامت می رود و تاثیر آن بر شرایط زندگی مردم بلافصل است. بیکاری رو به رشد است، تورم به سطح بی سابقه ای رسیده است و بیشتر مردم برای گذران زندگی، چند شغله هستند زیرا مزد حداقل برای خنثی کردن تورم کافی نیست. شکاف بین درآمد ثروتمندان و فقرا رو به گسترش است. در چنین وضعیتی، کارگران از حق سازمان دهی آزاد برخوردار نیستند. فعالین كارگری در معرض بیشترین فشارهای امنیتی قرار دارند. حق بیان و حضور در میدیا و رسانه ها بشكل مطلق از آنها سلب شده است. هفت میلیون كودك در ایران از تحصیل محرومند. بیكاری میلیونی به سیمای اصلی شهروندان جامعه تبدیل شده است. هر جا و هر نقطه ای از شهرهای كوچك و بزرگ را نگاه كنید در آن موج بیكاری و ترس از بیكارسازی بخوبی نمایان است. فحشا و اعتیاد و دزدی هم بیداد میكند. روزانه از زندانها و در كارخانه ها و مراكز كار صدای كارگران در دفاع و برای تحقق مطالباتشان بلند و بلندتر میشود. حق خواهی جنبش كارگری بیشتر از هر دوره ای بر فضای سیاسی ـ اجتماعی جامعه گسترده شده است.
صورت مساله كارگران تغییر در زندگی و معیشت، دفاع از كرامت و حرمت و آزادی تشكل و بیان است. انتظاراز کارگران، فعالین و سخنگویان کارگری در جامعه قابل حذف نیست. این توقع نتیجه موقعیت جنبش کارگری و یک پیشروی است. کارگران برای کسب این موقعیت هزینه های گزاف و سنگینی داده اند. موقعیت کنونی کارگران حاصل اعتراض پیگیر و رادیکال بخشهای وسیع کارگران در مراکز تولیدی و کارخانه ها است. در چند سال گذشته رهبران و فعالین کارگری، مطالبات اساسی و انسانی را به پرچم اعتراض جامعه تبدیل کرده اند. این مطالبات را نمایندگی کرده اند. به همین دلیل بخشهای وسیع از فعالین کارگری در شرایط کنونی مورد خطاب جامعه هستند. این انتظارات را آیا میتوانند جواب دهند! کدام شاخص و اولویتها در راس کار و فعالیت آنها قرار میگیرد.